حكیمه - دختر حضرت موسى بن جعفر و خواهر امام رضا علیهم السلام – حكایت می كند:

وقتی زمان ولادت حضرت جواد الائمّه علیه السلام نزدیك شد، حضرت ابوالحسن، امام رضا علیه السلام مرا به همراه همسرش، خیزران - مادر حضرت جواد علیه السلام - با یك نفر قابله (ماما) داخل یك اتاق قرار داد و درب اطاق را بست. وقتى نیمه شب فرا رسید، ناگهان چراغ خاموش شد و اتاق تاریك گشت ؛ و ما ناراحت و متحیّر شدیم كه در آن تاریكى، در چنین موقعیّتى حسّاس چه كنیم؟

در همین تشویش و اضطراب به سر مى بردیم كه ناگاه درد زایمان خیزران شروع شد؛ و اندكى بعد وجود مبارك و نورانى حضرت ابوجعفر، محمّد جواد علیه السلام از مادر تولّد یافت و با ظهور طلیعه نورش تمام اتاق روشن گشت.

حكیمه می گوید: به مادرش، خیزران گفتم: خداوند كریم به واسطه وجود مبارك و نورانى این نوزاد عزیز، تو را از روشنائى و نور چراغ بى نیاز گردانید.
پس چون نوزاد بر زمین قرار گرفت، نشست و نور تشعشع انوار الهى، تمام اطراف بدنش را فرا گرفت، تا آن كه صبح شد و پدر بزرگوارش حضرت ابوالحسن، علىّ بن موسى الرّضا علیه السلام تشریف آورد؛ و با لبخندى نوزاد عزیز را در آغوش گرفت؛ و پس از لحظه اى او را در گهواره نهاد و به من فرمود: اى حكیمه! سعى كن كه همیشه كنارش باشى.

حكیمه در ادامه حكایت چنین می گوید: وقتی روز سوّم مولود فرا رسید، آن نوزاد عزیز چشم هاى خود را به سوى آسمان بلند نمود و بعد از آن نگاهى به سمت راست و سمت چپ كرد و سپس با زبان صریح و فصیح اظهار داشت:

«أشهد أن لا إله إلاّ اللّه، وحده لا شریك له، و أنّ محمّدا عبده و رسوله».

و هنگامى كه شهادت بر یگانگى خداوند متعال و رسالت حضرت محمّد رسول اللّه صلى الله علیه و آله بر زبان جارى كرد، بسیار تعجّب كردم و در حیرت قرار گرفته و با همان حالت از جاى خود برخاستم و به حضور حضرت رضا علیه السلام آمدم و گفتم: صحنه اى بسیار عجیب و شگفت آورى را دیدم!

امام علیه السلام فرمود: چه چیزى را مشاهده كرده اى؛ كه باعث شگفتى تو گشته است؟
در جواب حضرت گفتم : این نوزاد كوچك چنین و چنان گفت، و تمام جریان را برایش بازگو كردم.
همین كه امام رضا علیه السلام سخن مرا شنید، تبسّمى نمود و سپس فرمود: چیزهاى معجزه آسا و حیرت انگیز بیشترى را نیز مشاهده خواهى كرد.

مناقب ابن شهرآشوب: 4/ 394؛ الثّاقب فى المناقب: 514.

 
خدای متعال در قرآن حدود تکریم زن را معین کرده است. زن پیش خدای متعال مثل مرد است. 

در طی مراتب معنوی و الهی، بین این دو جنس هیچ تفاوتی نیست. آن که این جاده را برایش درست کرده‌اند، انسان است، نه مرد یا زن. خدای متعال در تاریخ زنی مثل فاطمه‌ی زهرا (سلام اللّه علیها) میآفریند که امام عسکری یا امام هادی (علیهما السّلام) - طبق حدیثی که از آنها نقل شده - میفرمایند: «نحن حجج اللّه علی خلقه و فاطمة حجّة اللّه علینا». فاطمه‌ی زهرا (سلام اللّه علیها) حجتِ حجت خدا است، امام ائمه است؛ شخصیت، دیگر از این بالاتر؟ آن حضرت دارای مقام عصمت است. یک چنین انسانی، زن است. زنان بزرگ عالم: مریم، سارا، آسیه و دیگران و دیگران - بزرگانی که بودند - برجسته‌های عالم خلقتند. در این جاده‌ی تکامل و تعالی، آن که حرکت میکند، انسان است.

احترام زن و تکریم زن، یک مسئله است - که این حتماً باید مورد توجه و عنایت خاص باشد - رفتارهای زنان در محیط خانوادگی، در محیط کسب و کار، در محیط سیاست، در محیط اجتماعی، یک مسئله است؛ رفتار با زنان هم یک مسئله است. رفتار با زنان، ناظر به مردان است؛ چه مردان خانواده - مثل پدران، برادران و همسران - چه مردانی که در محیطهای کار برخورد میکنند. رفتار با زن باید احترام‌آمیز، محبت‌آمیز، همراه با نجابت و همراه با عفت باشد. بنابراین، هم تکریم زن، هم وظیفه‌ی زن، هم وظیفه‌ی نسبت به زن، جداگانه باید مورد توجه و برنامه‌ریزی قرار بگیرد.

روز زن و روز مادر که خوشبختانه در نظام جمهوری اسلامی انطباق پیدا کرده است با روز ولادت برگزیده‌ی خلقت، حضرت فاطمه‌ی زهرا (سلام اللّه علیها)، باید همه را توجه دهد به این نکات. اگر ما توانستیم در زمینه‌ی زن و خانواده و مادر و همسر، درست فکر کنیم، درست تصمیم بگیریم و درست عمل کنیم، بدانید که آینده‌ی این کشور تضمین شده است.

ذکر مناقب حضرت زهرا سلام الله علیها توسط رهبر انقلاب اسلامی

زمان: 230 ثانیه (03:50)

طور حضور و مطلع نور و مطاف حور
آرامگاه دختر موسى بن جعفر است

خاتون دین ‌پناه که برهـان عزّتـش
هر صبح و شام، صیحه «الله اکبر» است

رحلت کریمه اهل بیت حضرت معصومه سلام الله علیها تسلیت باد.

قال الصَّادِقُ(ع): إِنَّ لِلَّهِ حَرَماً وَ هُوَ مَکةُ وَ لِرَسُولِهِ حَرَماً وَ هوَ الْمدِینَةُ وَ لِأَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ حَرَماً وَ هُوَ الْکوفَةُ وَ لَنَا حَرَماً وَ هُوَ قُمُّ وَ سَتُدْفَنُ فِیهِ امْرَأَةٌ منْ وُلْدِی تسَمَّی فاطِمَةَ مَنْ زَارَهَا وَجَبَتْ لَهُ الْجَنَّةُ. قَالَ الرَّاوِی وَ کانَ هَذَا الْکلَامُ مِنْهُ قَبْلَ أَنْ یولَدَ الْکاظِمُ

امام صادق (علیه السلام):
حضرت صادق(ع) فرمود: برای خداوند حرمی است که مکه باشد و برای رسول خدا(ص) حرمی است که آن مدینه باشد و برای امیرمؤمنان( حرمی است که آن کوفه باشد و برای ما اهل بیت حرمی است که قم باشد. به زودی فرزندم به نام فاطمه در آن دفن می شود. کسی او را زیارت کند، بهشت بر او واجب می شود. راوی گفت: این سخن را حضرت صادق(ع) وقتی فرمود که هنوز فرزند (امام) کاظم(ع) به دنیا نیامده بود.»

 مستدرک الوسائل، میرزا حسین نوری، مؤسسه آل البیت (ع)، قم، چاپ اول، 1408ق، ج 1، ص 57، ح12196

 اذن زیارت و شرائط آن

در زیارت اهل‌بیت علیهم السلام اولويت در «اذن» هست، اگر کسي توجه داشته باشد بايد براي زيارت اذن صادر شود؛ روزي 10 بار هم مي‌توان رفت، ولي آن زيارتي که بخواهد اهل‌بيت(ع) را در آنجا ببيند و عنايت حس کند، بايد با «اذن» باشد.

 فرمود: «يا أَيهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَدْخُلُوا بُيوتَ النَّبِي إِلَّا أَنْ يؤْذَنَ لَكُمْ؛ ای کسانی که ایمان آورده ایدبه خانه های پیامبر داخل نشوید مگر اینکه اذن و اجازه داده شوید. احزاب/۵۳» برای زیارت بايد اذن داشته باشد. نماز هم بايد مقبول باشد، تمام نماز بايد به گونه‌اي اجرا شود که معراج المؤمن باشد، نماز ما که معراج المؤمن نيست ولی ما مي‌خوانيم و بايد هم بخوانيم.
 حرم هم همين‌طور است، مي‌رويم و بايد هم برويم. البته اگر بخواهیم منتظر اذن باشیم [و فعلا زیارت نرویم] محروم می شویم. اما زيارت حقيقي زيارتي است که اذن داشته باشد، آن هم براي خود شرايط دارد.
 

ممکن است برخی از غیر شیعه، آیه «يا أَيهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَدْخُلُوا بُيوتَ النَّبِي» را مربوط به ۱۴۰۰ سال پيش بدانند، در حالي که اين‌طور نيست، حرم های اهل‌بیت، حرم آقا اميرالمؤمنين، سامرا، کاظمين، حرم آقا سيدالشهداء وحرم امام رضا و حرم آقا ابوالفضل علیهم السلام و… از مصاديق بيوت النبي(ص) هستند و نياز به «اذن» دارند.

 اگر براي «اذن» آيات را بررسي کنيد، مي‌بينيد که قرآن شرايطي را گفته است، يکي «یا ایهاالذین آمنوا اذا ناجیتم الرسول فقدموا بین َيدَي نَجْوَاكُمْ صَدَقَةً؛ای مومنان هرگاه خواستید با پیامبر نجوا کنید صدقه بدهید. مجادله/۱۲» براي تشرّف به بيوت النبي(ص) و محضر اهل‌بيت(ع) صدقه بدهيد،

«اذن»، نياز به صدقه، استغفار، التماس و مراقبه و توجه دارد.
‌ ‌
┈┄┅═✾•••✾═┅┄┈
 حجت‌الاسلام والمسلمین حاج شیخ جعفر ناصری

‌ ‌

 آثار زینت بودن برای اهل‌بیت علیهم‌السلام / تفاوت عشق مجازی و حقیقی

امام صادق علیه‌السلام فرمود: «کونوا لنا زینا ولا تکونوا علینا شینا؛ زینت ما باشید، نه باعث ملامت وسرزنش ما» در دايره نور و ايمان، چراغ‌هاي هدايت و الگوهاي عملي، آن‌ها هستند و خود آن‌ها و خداي متعال دوست دارند که این دایره گسترش پيدا کند و اين خير، همه را بگيرد.

 طبيعتا با اعمال منصوبين به اين شاخص‌ها و اين الگوها، وسعت و ضيق اقبال کنندگان، متفاوت خواهد بود. سزاوار است به گونه‌اي عمل شود که ديگران اقبال داشته باشند. يکي از تفاوت‌هاي عشق مجازي و عشق حقيقي همين است.

خدا مرحوم آیت الله اراکي را رحمت کند، روزی بعد از نماز ظهر به همراه ايشان به منزلشان مي‌رفتيم، در بين راه درباره تفاوت عشق مجازي و حقيقي صحبت شد. ايشان فرمود: در عشق مجازي فرد مي‌خواهد آن محبوب، فقط براي خودش باشد. در عشق حقيقي مي‌خواهد طالبين گسترش داشته باشند، بيايند و همه بهره ببرند.
در طريق ايمان هم همين‌طور است. اهل‌بيت(ع) همه را دعوت کرده‌اند ونبايد به گونه‌اي باشد که کسي باعث سرخوردگي طالبين اين راه باشد.

حجت‌الاسلام والمسلمین حاج شیخ جعفر ناصری

‌ ‌