امیرالمومنین علی علیه السلام و حضرت فاطمه سلام الله علیها تنها زوجی هستند که در کامل بودن و عاشق بودن،کسی به آنها نخواهد رسید.ایشان یگانه همسرانی هستند که از هر عیب و خطا به دور بوده اند،دیگران چون معصوم نیستند از خطا و اشتباه هم در امان نخواهند بود.ما نیز از این مسئله بری نیستیم اما کاستی ها و ایرادها نباید مشکلی در زندگی مشترک بوجود بیاورند.با مدارا کردن و انعطاف در برابر مشکلات،انسان میتواند بهترین لذت را از زندگی خود ببرد.حضرت آیت الله العظمی بهجت(ره) به تمام همسران این گونه حکیمانه سفارش می کنند :
«هماهنگی و موافقت بین زن و مرد در محیط خانواده از هر لحاظ و بصورت صد در صد برای غیر انبیاء و اولیاء غیر ممکن است.اگر بخواهیم محیط خانه گرم و با صفا و صمیمی باشد فقط باید صبر و استقامت و گذشت و چشم پوشی و رأفت را پیشه خود کنیم تا محیط خانه گرم و نورانی باشد.اگر اینها نباشد اصطکاک و برخورد پیش خواهد آمد و همه اختلافات خانوادگی از همین جا ناشی می شود.»
پیامبر (ص) درباره اهمیت والای مدارای با مردم اینگونه می فرماید:«أمرنی ربّی بمداراة الناس کما أمرنی بأداء الفرائض»پروردگارم همانگونه که مرا به انجام واجبات فرمان داده به مدارا کردن با مردم نیز فرمان داده است.(میزان الحکمة/ج4/ص8/حدیث5711)
همچنین آن پیامبر مهر و دوستی که در مدارای با مردم شهره عالم است،در این باره میفرماید:«مداراة الناس نصف الإیمان و الرفق بهم نصف العیش»مدارای با مردم نصف ایمان است و نرمی و مهربانی کردن با آنان نصف زندگی است.( میزان الحکمة/ج4/ص8/حدیث5712)
امیرالمومنین علی علیه السلام که همچون پیامبر در مدارای با خلق خداوند شهره عالم بود در این راستا اینگونه میفرماید:«رأس الحکمة مداراة الناس»مدارا کردن با مردم سرآمد حکمت است.( میزان الحکمة/ج4/ص8/حدیث5717)

ادامه دارد…

امام رضا(ع) می فرمایند: «و یحمد فیه شرب المسهل و یستعمل فیه الفصد و الحجامة. در فصل بهار نوشیدن مسهل پسندیده است، رگ‏زدن و حجامت مناسب مى‏ باشد.»

مسهل كه عبارت از مایعى است نقاد و از جهت خاصیت شیمیائى خود معده و روده را شستشو می دهد با آنكه در بعضى موارد افراط در خوردن آن خصوص در تابستان و پائیز موجب ضعف معده و مزاج و اعصاب و گاهى مولد زخم معده و روده و بیماریهاى دیگر مى ‏شود. بهترین فصل براى نوشیدن مسهل اول فصل بهار است زیرا در این وقت سلولهاى بدن بیدار و نسلهاى جوان آنها در فعالیت بیشترى هستند و بزودى مى ‏توانند ضعف و كم خونى را جبران كنند و چنانچه خراشى از آن در جدار معده و روده اتفاق بیفتد ترمیم نمایند علاوه خوردن مسهل به مقدار صلاح موجب تحریك غریزه گرسنگى و تسهیل عمل هضم می گردد.حجامت كه موجب دفع بسیارى از سموم بدن خصوصاً زیادى سوداء و مواد زائده‏اى كه در خون رسوب مى‏ كند می باشد بهترین اوقات آن اول فصل بهار است زیرا در این فصل به واسطه هیجانى كه در خون پدید مى‏ آید ترس كمبودى خون در كار نیست در فصل بهار به واسطه كم شدن بلغم سوداء بیشتر رسوب می كند در نتیجه عوارض جلدى جوش و دمل، زردزخم، سالك، خارش‏هاى مختلف،لك‏هاى سفید، سیاه و غیره زیادتر پیدا مى‏ شود و بهترین علاج آنها دفع زیادى سوداء به وسیله فصد و حجامت است. جنبش و زیاد شدن خون اعلان تعویض خون و تجدید حیات است و این عمل بر اثر تبخیراتى كه در مایعات بدن به عمل مى ‏آید و نام آن را دفع بلغم گذاشته‏ اند صورت میگیرد. خون گرفتن به این عمل طبیعى كمك مى‏ كند و آن را سریعتر و كاملتر انجام میدهد.

امـام عـلى عـليـه السـّلام گرچه در اوائل زندگى دچار مشكلات فراوانى بود، امّا درتداوم زنـدگـى بـا كـار و تـوليـد و حـفـر چـاه و كـشـاورزى ، و احداث باغات فراوان در منطقه (يَنبُع ) سرمايه هاى فراوان در اختيار داشت ، امّا دست از ساده پوشى برنمى داشت .
لباس هاى پشمى زِبر و خشن مى پوشيد و در لباس همانند توده هاى كم در آمد بود.
امامان عادل هرقدر در ساده پوشى دقّت كنند ارزشمند است ، امّا ديگران آزادند و مى توانند بـراى زن و فـرزنـد خـود لباس هاى قيمتى و نرم بخرند، كه ديگر امامان معصوم عليهم السـّلام نـيـز چـون رهـبـرى امـّت را در دسـت نـداشـتند گرچه از انواع لباس ها استفاده مى كردند، امّا در ساده زيستى همواره الگو بودند.
جايگاه ساده پوشى
شخصى به امام صادق عليه السّلام اعتراض كرد كه ؛
شـمـا كـه از سـاده پـوشـى حضرت اميرالمؤ منين على عليه السّلام فرموديد، خودتان چرا لباس نرم و زيبا داريد؟
امام صادق عليه السّلام فرمود :
لباس هاى على عليه السّلام در فرهنگ آن روز بد منظره نبود و انگشت نما نمى شد، اگر الان بود و همان لباس ها را مى پوشيد، انگشت نما مى شد،
گـرچـه قـائم مـا وقـتـى ظهور مى كند همان لباس على عليه السّلام را پوشيده به روش على عليه السّلام رفتار مى كند. (اصـول كـافـى ج 1ص 411)
عـلاء بـن زيـاد حـارثـى از يـاران امـام عليه السّلام بود كه در جنگ بصره زخمى شد، امام براى عيادت او به خانه اش رفت ، و از ديدن وسعت خانه اش در شگفت شد.
فرمود :
ايـن خـانـه بـه ايـن وسعت را در دنيا براى چه مى خواهى ؟ تو كه در آخرت به آن بيشتر نياز دارى؟!

بعد فرمود:
آرى ، مى توانى اين خانه را پُلى قرار بدهى براى رسيدن به آخرت ، بدينسان كه :
در آن از ميهمانان پذيرائى كنى .
در آن صله ارحام به جاى آورى .
حقوق واجب و مستحب را به وسيله اين خانه وسيع به صاحبانشان برسانى .
در آن صورت با اين خانه به آخرت رسيده اى .

امام صادق(ع):
اى مفضل! از منافع گريه كودكان نيز آگاه باش . بدان كه در مغز كودكان رطوبتى است كه اگر در آن بماند بيماري ها و نارساييهاى سخت و ناگوار به او رساند؛ مانند نابينايى و جز آن. گريه آن رطوبت را از سر كودكان سرازير و بيرون مى كند و بدين وسيله سلامتى تن و درستى ديده ايشان را فراهم مى آورد. پدر و مادر از اين راز آگاه نيستند و مانع آن مى شوند كه كودك از گريه اش سود ببرد. اينان همواره در سختى مى افتند و مى كوشند كه او را ساكت كنند و با فراهم كردن خواسته هايش از گريه بازش دارند، ولى نمى دانند كه گريه كردن به سود اوست و سرانجام نيكى پيدا مى كند.
بدين ترتيب چه بسا كه در اشيا، منافعى نهفته باشد كه معتقدان به اهمال و بى تدبيرى در كار عالم از آن غافل اند و اگر مى دانستند، هيچ گاه نمى گفتند كه فلان چيز بى ثمر است ؛ زيرا آنان از اسباب و علل آگاه نيستند. براستى هرچه را كه منكران نمى دانند عارفان مى بينند. چه بسيار است چيزهايى كه دانش اندك آفريدگان از آن كوتاه و خالق آفرينش با دانش بى پايانش از آن آگاه است . قداستش عظيم و كلمه اش والاست.
و اما آبى كه از دهان كودكان سرازير مى شود و خارج مى گردد، رطوبتى است كه اگر در بدنهايشان بماند، آثار وخيمى بر جاى مى گذارد. چنانكه دانى گاه كه رطوبت بدن چيره مى شود (و بر ديگر عناصر، غلبه مى كند) شخص، دچار كودنى، ديوانگى، كم عقلى، فلج و لقوه و جز آن مى گردد.
خداوند جلّ و علا تدبير چنان نمود كه اين رطوبت در دوران كودكى از دهانشان بيرون رود و در بزرگى از سلامت تن برخوردار گردند. بدين ترتيب ، پروردگار به خاطر نادانى آفريدگان بر آنان منت نهاد و تفضل نمود. اگر اينان از داده ها و نعمت هاى بى شمار او آگاه بودند. هيچ گاه در معصيت و لغزش از فرمانش فرو نمى افتادند. پاك و منزه خدايى كه چه بزرگ است نعمت هاى او بر مستحقان و ديگر آفريدگان ! و چه والاتر است از آنچه باطل گرايان مى پندارند. (1)
—————————-
پی نوشت :
[1] . رک: کتاب توحید مفضل ازامام صادق (ع)، نشر جمال، قم. توحيد مفضل (شگفتي­هاي آفرينش)،مفضل بن عمرترجمه : نجفعلي ميرزايي

امام على (عليه السلام ) فرموده است :«مَن كَثُرَ مزاحُُه استخفَّ به و مَن كَثُرَ ضحكُه ُذهبَتْ هيبتُه »[1] ؛كسى كه زياد شوخى كند، به سبب همان سبك می‌شود و هركه زياد بخندد، هيبتش می‌رود. نیز فرمود: «الكاملُ مَن غَلبَ جدُّهُ هزلَه» [2] ؛ كامل است كه جد او بر شوخی‌اش غـلبـه و فـزونـى داشـتـه بـاشـد. این احادیث، نـفـى اصـل شـوخـى و مزاح و هزل را نمی‌کند، بلكه شوخی‌های بى رويه و مزاح‌های خارج از حد را می‌گوید كه جديت حيات را تحت الشعاع قرار می‌دهد.

———————————
1 . بحارالانوار، ج 74، ص 285.
2. غررالحكم .