امام على (عليه السلام ) فرموده است :«مَن كَثُرَ مزاحُُه استخفَّ به و مَن كَثُرَ ضحكُه ُذهبَتْ هيبتُه »[1] ؛كسى كه زياد شوخى كند، به سبب همان سبك می‌شود و هركه زياد بخندد، هيبتش می‌رود. نیز فرمود: «الكاملُ مَن غَلبَ جدُّهُ هزلَه» [2] ؛ كامل است كه جد او بر شوخی‌اش غـلبـه و فـزونـى داشـتـه بـاشـد. این احادیث، نـفـى اصـل شـوخـى و مزاح و هزل را نمی‌کند، بلكه شوخی‌های بى رويه و مزاح‌های خارج از حد را می‌گوید كه جديت حيات را تحت الشعاع قرار می‌دهد.

———————————
1 . بحارالانوار، ج 74، ص 285.
2. غررالحكم .