آن كه سرنوشتش‏ اين‏ بود كه تمام عمر خود را به سوختن و ساختن به سر برد كار او بسى سنگين‌تر است

(یادداشتهای استاد مطهری، ج۹، ص۳۱۱)

اگر انسان خوب توجه کند می‌فهمد که به یک معنا مظلومیت امام حسن‏(ع) حتی از امام حسین(ع) بیشتر است.

همان نشاط شهادتی که در امام حسین(ع) هست در امام حسن(ع) هم هست ولی ایشان در دوره‌ای قرار گرفته که باید صبر و خودداری کند تا موقع و وقت برسد و آن موقع و وقت، وقتی است که ایشان از دنیا رفته‌اند و نوبت به برادرشان اباعبدالله الحسین(ع) رسیده است.

 اگر امام حسن(ع) در نماز جمعه‏ آنها شرکت نمی‌کرد متهم به الحاد و تفریق جماعت مسلمین می‌شد. امام و خطیب جمعه بالای منبر می‌رفت و در حضور امام حسن(ع)، پدر بزرگوارش علی(ع) را سبّ و لعن می‌کرد. اینها شوخی نیست.

 این است که برای امام حسن(ع) درست گفته‌اند که کوچکترین مصیبتهایش همان مصیبت مرگش بود. وقتی که مسموم شد این مسمومیت کوچکترین رنجی بود که او در دنیا دید.

استاد مطهری، آشنایی با قرآن، ج۹، ص۴۳ (با تلخیص)

 حقايقی درباره حضرت خديجه سلام الله علیها در بيانات رهبرانقلاب

▫️شرح فضایل خارق العاده از حضرت که در کس دیگری نبود

چقدر باید بزرگوار باشی و محبوب خداوند که

ثروت دنیا عطایت کند و تو با آن دینش را یاری کنی

اولین زنی باشی که به پیامبر ایمان می آوری

و خداوند همسرت را بهترین بندگانش حضرت محمد مصطفی (صلی الله علیه و آله و سلم ) ،

فرزندت را فاطمه زهرا علیه السلام سرور زنان عالم ،

دامادت را امیر مومنان حضرت علی ابن ابطالب علیه السلام ،

و نوه هایت را امام حسن علیه السلام و امام حسین علیه السلام سرور جوانان بهشت ، قرار دهد …

بانو ، مقام و افتخاراتی که خداوند برایتان قرارداده معامله ای بود که شما با خداوند متعال کردید

سالروز وفات اولین بانوی اسلام بر همه مسلمانان تسلیت

پویش جهانی استغاثه طلب منجی

آموزگارم ، تو باغبانی
می پرورانی بذروجودم ، با مهربانی

با درسهایت دیو جهالت از من گریزد
اندرزهایت ، بهر وجودم ، شد پاسبانی

من غرقه بودم در بحر غفلت
دستم گرفتی ای ناجی من،

من همچو قایق ، تو بادبانی
بر خوان ِ دانش من میهمانم

تو ای معلم ، خود میزبانی
کار تو باشد، ارشاد انسان
همکار ِ خوب ِ پیغمبرانی

مشهور نزد علمای شیعه این است که ولادت حضرت امام حسین علیه السلام در مدینه روز سوم شعبان سال چهارم هجری بوده است.
در توقیع حضرت ولی عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف به قاسم بن علاء همدانی وکیل حضرت امام حسن عسکری علیه السلام آمده که؛ مولای ما حضرت حسین علیه السلام روز پنج شنبه سوم شعبان متولد شدند پس آن روز را روزه دار و این دعا را بخوان:
«اللهم انی اسئلک بحق المولود فی هذا الیوم…»

ولی بعضی چون شیخ طوسی رحمة الله (با استناد به روایتی از امام صادق علیه السلام) و شیخ مفید رحمه الله ، ولادت آن حضرت را در شب پنجم شعبان و ابن نما رحمه الله روز پنجم نقل کرده اند.
به سند معتبر از حضرت رضا علیه السلام از پدرانش از علیی بن الحسین علیهم السلام روایت شده که چون حضرت حسین علیه السلام متولد شد حضرت رسول صلی الله علیه و آله وسلم به اسماء بنت عمیس فرمود: «فرزندم را بیاور» من آن بزرگوار را در جامه ای سفید پیچیده خدمت ان حضرت بردم، آن جناب در گوش راست او اذان و در گوش چپش اقامه گفت، و او را در دامن خود نهاد و گریست.
اسماء عرض کرد: پدر و مادرم فدایت، گریه شما از چیست؟ فرمود: برای این فرزندم می گریم. عرض کرد: این کودک که الان به دنیا آمده فرمود: بعد از من گروهی از ستمکاران او را خواهند کشت. خداوند شفاعت مرا به آنها نرساند.

آنگاه فرمود: دخترم فاطمه را از این جریان باخبر نکن چون تازه این فرزند برایش متولد شده است.
سپس به حضرت علی علیه السلام فرمود: او را چه نام می گذاری؟ گفت در نامگذاری بر شما سبقت نمی گیرم؛ پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم فرمود: من هم بر پروردگارم سبقت نگیرم، جبرئیل نازل شد و فرمود:

ای محمد! خدای بزرگ تو را سلام می رساند و می فرماید:
«عَلیٌّ مِنْکَ کَهارونَ مِنْ موسی؛ علی مسبت به تو به منزله هارون نسبت به موسی است»
او را به اسم پسر هارون نام گذار که شبیر است.

پیامبر صلی الله علیه و اله وسلم فرمود: زبان من عربی است، جبرئیل عرض کرد نام او را «حسین» بگذار.

ادامه »