آموزگارم ، تو باغبانی
می پرورانی بذروجودم ، با مهربانی

با درسهایت دیو جهالت از من گریزد
اندرزهایت ، بهر وجودم ، شد پاسبانی

من غرقه بودم در بحر غفلت
دستم گرفتی ای ناجی من،

من همچو قایق ، تو بادبانی
بر خوان ِ دانش من میهمانم

تو ای معلم ، خود میزبانی
کار تو باشد، ارشاد انسان
همکار ِ خوب ِ پیغمبرانی