علامه مطهری، همواره دغدغۀ «جامعۀ اسلامی» را داشت.

به این معنی که ایشان تحقیقات و مطالعاتش معطوف به نیازها و مطالبات جامعه بود، نه صرفاً علایق و سلایق شخصی.

 ایشان به خوبی و با دقت جامعه را رصد می کرد و پرسش ها و معضلات فکری آن را شناسایی می نمود و سپس برای پاسخ گویی و رویارویی، پروژه های مطالعاتی و پژوهشی برای خود تعریف می کرد.

به این ترتیب، مسأله یابی او متناسب با نیازهای زمان و جامعه بود.

امام خمینی (ره) علاقهٔ زیادی به شهید مطهری داشت، تا آنجا که بعد از شهادتش گفت:
«فرزند عزیزی را که پارهٔ تنم و حاصل عمرم بود، از دست دادم»

مقام معظم رهبری :«شهید مطهری تبرّز و تبحّر در فهم نیاز زمانه از لحاظ فکری داشتند… ایشان نمونۀ یک شخصیت روحانی متناسب با زمان است.»