آیا جمع بین دو نماز در سنّت پیامبر (صلى الله علیه وآله) وجود دارد؟ 

 علاوه بر منابع شیعیان، در منابع معروف اهل تسنن مانند صحیح بخارى و صحیح مسلم، سنن ترمذى، موطأ مالک، مسند احمد و…، حدود سى روایت درباره جمع میان نماز ظهر و عصر یا مغرب و عشاء، نقل شده است که به برخى از آنها اشاره مى کنیم تا معلوم شود که همه مسلمانان به صحت این عمل معتقدند و این کار از بدعت هاى شیعیان محسوب نمى شود:

1.احمد بن حنبل در مسندش از ابن عباس نقل مى کند که گفت: رسول خدا (صلى الله علیه وآله) در مدینه مقیم بود و مسافر نبود، با این حال هم نماز ظهر و عصر (۸ رکعت) و هم نماز مغرب و عشاء (۷ رکعت) را با هم خواندند.
(مسند احمد بن حنبل، ج ۱، ص ۲۲۱.)

2. مالک در موطأ از ابن عباس روایت کرده که گفت: رسول خدا (صلى الله علیه وآله) نماز ظهر و عصر و نماز مغرب و عشاء را به صورت جمع (با هم) به جاى آوردند در حالى که نه خوفى وجود داشت و نه سفرى در کار بود.
(موطأ مالک، ج ۱، ص ۱۴۴، ح ۴)

3. مسلم در صحیحش در باب جمع بین دو نماز در حضر مى گوید: ابن عباس گفت: رسول خدا (صلى الله علیه وآله) نماز ظهر و عصر را با هم و نماز مغرب و عشاء را با هم به جاى آورد بى آن که خوفى باشد یا در حال مسافرت باشد.
(صحیح مسلم، ج ۱، ص ۴۸۹، ح ۴۹)

4. و همچنین ابن عباس مى گوید: رسول خدا (صلى الله علیه وآله) در مدینه جمع بین دو نماز ظهر و عصر و دو نماز مغرب و عشاء کرد بدون خوف و باران. مى گوید: به ابن عباس گفتم: چرا چنین کرد؟ گفت: براى این که امتش در مشقت نیفتند.
(صحیح مسلم، ج ۱، ص ۴۹۰، ح ۵۱)

5. بخاری نیز روایت کرده که پیامبر (صلی الله علیه [وآله] وسلم) ۷ رکعت را با هم و ۸ رکعت را با هم از نماز های یومیه به جای آورد.
(صحیح بخاری، ج ۱، ص ۱۴۰، باب نماز مغرب . و ج ۱، ص ۱۳۸، باب وقت عصر)

 تقریباً در تمام احادیث بالا که در کتب معروف و منابع درجه اول اهل تسنن نقل شده و سند آن ها به جمعى از بزرگان صحابه مى رسد، روى دو نکته تأکید شده است:

 نخست این که رسول خدا (صلى الله علیه وآله) جمع میان دو نماز را در حالى انجام داد که مشکل خاصّى مانند باران یا سفر، یا ترس از دشمن، وجود نداشت.

 دیگر این که هدف آن حضرت «توسعه بر امّت» و «رفع عسر و حرج» بوده است.

منبع :همراه با راستگویان، دکتر سید محمد تیجانی تونسی، ص۳۷۹.

هرگاه که بندگان من، از تو درباره من سؤال کردند، بگو:

من نزدیکم دعای دعا کننده را، هنگامی که مرا میخواند، پاسخ میگویم.

پس باید دعوت مرا بپذیرند، و به من ایمان بیاورند، تا راه یابند و به مقصد برسند.
بقره۱۸۶

 نیمه دوم شب، اوقات خاصی را دارد. این اوقات عبارتند از :

1. یک ششمِ اول از نیمه دوم شب

2. سحر یا قسمت آخر شب

در حدیثی از امام صادق (ع) روایت است که:

در هر شبی ساعتی وجود دارد که نمی شود بنده مسلمان در آن ساعت نماز بخواند و به دعا بپردازد مگر اینکه خدای متعال او را اجابت می فرماید. (کلینی، اصول کافی، ج۲، ص۴۷۸)

راوی می گوید:

 گفتم: خدا شما را مشمول عنایات خود قرار دهد، آن کدام ساعت از شب است؟

 فرمود: آن وقت که از شب نصف آن گذشت و آن در حقیقت یک ششمِ اول از نصفِ دوم شب است.

و امام باقر (ع) در خصوص سحر و برکات آن می فرماید:

 خدای عزوجل از بندگان مؤمن خود، آن بنده ای را دوست می دارد که زیاد دعا می کند. پس بر شما باد دعا تا طلوع آفتاب زیرا که این ساعت، ساعتی است که در آن ابواب آسمان باز می گردد و روزی ها در آن تقسیم و حوائج بزرگ برآورده می شود.
(همان منبع)

درهای رحمت حق در سحر باز است و لحظات آن لحظات رحمت است.

در این وقت مبارک است که حوائج بزرگ برآورده شده، ارزاق ظاهری و باطنی تقسیم و مشکلات سخت و غیرقابل حل برطرف می گردد.

مقاله “برکات شب و سَحر"/نویسنده: شیوا ضیایی

الهی، خوشا به حال عالین،که جز تو ندیدند و ندانند!

الهی،حرم بر نامحرم حرام است،محرم چرا محروم باشد.

الهی،به امروز و فردا، نه کار امروز رسیده شد نه فردا؛چه کنیم با«کلّهماتیه یوم القیامة فرداً»؟

الهی،بَدان بر ما حق بسیار دارند تا چه رسد به خوبان.

الهی، چه عذابی از حجاب سخت تر است؛به حق خودت از جهنم حجابم وارهان!

الهی،اگر آخرم مثل اولم باشد،بدا به اول و آخرم.

الهی،آمدم ردّم مکن،آتشینم کرده ای سردم مکن!

الهی ،استغفار خواستن غفران توست،با خاطره گناه چه کنیم؟

الهی،ای آشنایم،تو خود دانی که بیگانه ام،بیگانه ترم کن.خوشا بحال مؤمن که غریب است!

الهی،از من آهی و از تو نگاهی.

منبع:برگرفته از کتاب«الهی نامه»آیت الله حسن زاده آملی رحمت الله علیه

آیت الله حائری شیرازی

همۀ مردم با حنجره خودشان اذان بگویند تا سکوت شکسته شود/ لزوم تعیین روزی به عنوان روز اذان

مقام معظم رهبری فرمودند: «با حنجره اذان بگویید. نه اینکه بلندگو یک نوار بگذارد و اذان بگوید.» اذان گفتن با حنجره باعث می‌شود که انسان خودش ساخته شود. اذان یکی از اثراتش این است که انسان را می‌سازد.

وقتی یک چیزی تعطیل شود و ترک شود، آرام آرام اگر کسی هم بخواهد انجام بدهد، ممکن است دیگران با نظر تعجب و تردید به آن نگاه بکنند. طبیعتاً باید این حالت «تعجب از اذان گفتن در ملاء عام» برطرف شود. بزرگ‌ترها، کوچک‌ترها، همه اذان بگویند. باید سکوت شکسته بشود. خوب است برای اینکه سکوت شکسته شود، یک روز را به عنوان روز اذان انتخاب کنند.

برادران صدا و سیما روی این روز کار کنند و این برنامه را ترویج و ترغیب کنند. مسئول‌ها هر کدام در حوزۀ مسئولیت خودشان اذان بگویند و آن را ترویج کنند. این کار را هر کسی در آن روز انجام بدهد تا این مسأله ان‌شاء‌الله احیاء بشود.