سجده بهترین و نزدیکترین حالتی است که بنده به پروردگارش نزدیک می‌شود.

در این گزارش به دعا‌هایی اشاره می‌شود که جزو بهترین دعا‌های در سجده و در پایان نماز است.

در سجده، خواندن این دعاها سفارش می‌شود:

* «یا لطیف ارحم عبدک ضعیف، یا جلیل ارحم عبدک الذلیل»

  * «یا ولی العافیه، اسئلک العافیه، عافیه الدّین و الدنیا و الاخره، بجاهِ محمّـد و عترته الطاهره صلواتک علیه اجمعین»؛

 * «اللهم انی اسئلک الراحه عند الموت و المغفره بعد الموت و العفو عند الحساب.»

 * «یا من له الدنیا و الاخره ارحم من لیس له الدنیا و الاخره»؛

 * «رب اغفر و ارحم و تجاوز عما تعلم انک الاعزّ الاجلّ الاکرم»؛

 * «یا خیر المسوولین و یا خیر المعطین، الرزقنی و ارزق عیالی من فضلک فاِّنک ذوالفضل العظیم.»

منبع : افکار نیوز 

ادب جرعه نوشی

الهی به مستان میخانه ات
به عقل آفرینان دیوانه ات

به دردی کش لجه ی کبریا
که در شانش آمد فرود « انما»

به دری که عرش است او را صدف
به ساقی کوثر به شاه نجف

که خاکم گل از آب انگور کن
سراپای من آتش طور کن

خدایا بجان خراباتیان
کزین تهمت هستیم وارهان

به خلوتگه وحدتم راه ده
دل زنده و جان آگاه دل

که از کثرت خلق، تنگ آمدم
به هرجا شدم سر به سنگ آمدم

بیا ساقیا می به گردش درآر
که دلگیرم از گردش روزگار

از آن می که چون ریزیش در سبو
برآرد سبو از دل آواز هو

مئی را که باشد در او این صفت
نباشد بغیر از می « معرفت»

 ماه معظم رجب آغاز ورود به ضیافت الله رمضان المبارک است و هر کس نتواند آداب جرعه نوشی از صهبای رجب را _ که نهری است در بهشت معرفت ، از شیر سفیدتر و احلی من العسل_ بنوشد، دیگر بعید است که معده معنوی اش آمادگی تناول از طعام و شراب ضیافت الله را داشته باشد.

اما ادب جرعه نوشی ماه رجب چیست؟

اول : توبه و بازگشت

مگر نمی بینی که چقدر در این ماه توصیه به استغفار شده
مگر نخوانده ای که هرکس در شب اول این ماه بیست رکعت نماز بخواند_ یعنی ده نماز دو رکعتی_ و پس از اتمام نمازها ۳۰ بار لااله الا الله و ۳۰ بار صلوات بگوید مانند روزی که از مادر متولد شده، پاک پاک خواهد شد…..

آیینه شو جمال پری طلعتان طلب
جاروب زن خانه و پس میهمان طلب

دوم: آماده کردن ظرفیت وجودی خود برای زیارت جمال و جلال الهی

می دانی دعای یا من ارجوه… چه درس عمیقی دارد؟ می گوید اگر می خواهی در شهرالله، مشغول غیرالله نباشی از الان باید ظرفیت طلب خودت را تعالی بدهی. از خیرهای کوچک و کم و نازل به جمیع خیرالدنیا و جمیع خیرالآخره صعود کن و اگر میخواهی سر سوزنی از چهره حق در شب ظهور او _لیله القدر_ در حجاب نباشد و محروم نشوی پس از او بخواه که جمیع شرالدنیا و شرالآخره را از تو دور کند؛ زیرا هر شری یک حجاب است و هر حجابی، محرومیتی.

تو بندگی چو گدایان به شرط مزد مکن
که خواجه خود روش بنده پروری داند

 پس بیایید قدر این ماه اصب و رجب را بدانیم تا ماه مبارک رمضانمان واقعا مبارک باشد. ان شاء الله

 ادامه دارد…

?حمیدرضا مهدوی ارفع

بیداری در نیمه شبها:

«الشتاءُ ربیعُ المومن»؛ یعنی زمستان بهار مومن است. قدری این صبحها بلند می شوی و ورزش می کنی، آن ورزش معنویت را هم انجام بده داداش جان! عمده آن ورزش است.اگر آن را انجام ندهی، از ورزش بدن نتیجه ای به غیر از جهل و غوایت(=گمراهی) و ضلالت نصبیت نخواهد شد.

پس؛« السهر باللیل فان مات صاحبه مات شهیدا و ان عاشَ و استقامَ اداهُ عاقبته الی رضوان الله اکبر»
اگر در این راه فوت بشوی و از بین بروی، جزو شهدا شما را می نویسند، و اگر زنده ماندی و ادامه دادی، عاقبتش به رضایت بزرگ الهی و رضوان الله الاکبر است.

آیت الله حق شناس رحمةالله؛/مواعظ، جلد 1 ،ص256

شب قدر، شبی است که در عالم بلاتکرار است این شب به حقیقت حضرت زهرا سلام الله علیها تفسیر شده است. تجلیات حضرت زهرا سلام الله علیها در شب قدر هر سال می‌افتد و در آن تجلی، منزلتی از قرآن و ولایت تقسیم شده و نازل می‌شود.

حقیقت شب قدر برای ما نیست. همه چیزهای خوب عالم برای نبی اکرم صلی الله علیه و آله و اهل بیتشان است و بقیه میهمان سر این سفره هستند. خدای متعال حقیقت شب قدر را با همه فضائلش به نبی اکرم صلی الله علیه و آله عطا کرده است، خداوند شب قدری به پیامبر داده است که در آن شب، توحید و ولایت در جهان اقامه می‌شود و بساط انحرافی که در مقابل توحید و ولایت ایجاد شده، با این شب قدر، تدارک و برچیده می‌شود.

امشب اگر شب احیاء است که انسان باید از خواب غفلت بیدار شود، این شب، شب به حیات رسیدن و زنده شدن است. راه این زنده شدن هم این است که انسان به امام متصل شود. انسان سرچشمه حیات است و امام زمان حیات بخش همه مؤمنین است امام در قرآن به ماء معین یعنی آب گوارایی که قوام همه موجودات است، تعبیر شده است.

اگر ما بخواهیم در ظرف خودمان از گناه دوری کنیم،‌ غفلت نورزیم، وسوسه و تحریک نشویم، باید از سرچشمه انبیا مدد بجوییم، چرا که گاهی شیطان نفوسی از راه دور تحریک می‌کند و طوری با نقشه وارد می‌شود که ما خودمان هم حس نمی‌کنیم،‌ گاهی از دهان خوبان و اطرافیانمان انسان را می‌لغزاند، بنابراین انسان به تنهایی نمی‌تواند با این تحریکات مبارزه کند و نیازمند اتصال به امام در همه عمر است، آنجاست که محیط امن است، ولایت علی بین ابیطالب علیه السلام.

ادامه »

رمضان؛ یعنی بی کرانگی روح. رمضان؛ یعنی بالاتر از جبرئیل رفتن و در ضیافت و در خانه دوست، بی پرده و بی حضور نامحرم قدم نهادن.

رمضان؛ یعنی غرق شدن در زلال لاهوت. رمضان امسال چه حال و هوایی دارد! ماه نو که به دنبالش می گردیم، چه سرمست و از خود رهیده داس نو اش را از چشم ها پنهان می دارد. با این حال، ستارگان امشب با شادی، در هرم بیابان ها سوسو می زنند و چشمک زنان، نوید آغاز ماهی نو را می دهند. امشب فرشتگان ازدحام کرده اند و بر در و دیار عالم گلاب می پاشند. امشب شادی فرشتگان در وصف نمی گنجد و طراوت شکفتن این ماه نو و شهر رحمت، از فهم خورشید نیز بالاتر است.

شب نیاز است و شب عروج، شب فرود رحمت و شب فراز و به معراج رسیدن، شب آرامش و یک رنگی با فرشتگان. شبی که می توان دریای طوفانی را به ساحل نجات بخش خداوند رساند و در حرم امن الهی مهمان شد. شبی که هزار هزار فرشته، بال گشوده اند تا قطر ه های بارانِ بخشش و مغفرت را بر روی زمینیان ببارانند. آری، فرشتگان رمضان، از هفت آسمان عشق به سوی زمین می آیند، به پای بوس ماه نویی که می آید.

رمضان؛ یعنی مرحم دل های توبه کنندگان؛ دل هایی که سوخته از گناه و گداخته از بی معرفتی هاست؛ ماهی که در آن، فریادگرایی عاشقان اوج می گیرد و کاسه های تهی دستان، رو به میزبان آن بلند است.

رمضان، ماهی است که در سحرهایش، چشمان دل سوختگان، قطره قطره از فراق یار، گریان و پریشان می بارند.

رمضان، ماهی است که بندگان خدا، در شب های قدرش فریاد می زنند رسوایی و اندوه پریشانی شان را و سرشار از اندوه گناه، با بندبند جوشن کبیر، رنگ خدا می گیرند. رمضان، ماهی است که قدر پرقدرش را در خود جای داده است.

قانون بی مانند آفرینش، بر قاموس قلب محمد، در قدر پرقدر رمضان حک می شود. ماهی آمده است که شکسته دلان، انتظار آمدنش را می کشیدند تا با بال توبه پرواز کنند.

الهی! من آمده ام تا سرود دل نشین محبوبیت و بندگی را هم نوا با شب زنده داران سر دهم. الها! من آمده ام تا تسبیح توبه و پشیمانی را دانه دانه بشمارم. پناه من! در این ماه نو آمده ام تا از وجود تو عطر اجابت بگیرم. آمده ام ای کریم ترین! تا در شب غریبی خویش، از سفره های گسترده آسمانی، طعام معنویت برگیرم. آمده ام تا در دروازه های گشوده اجابت، استغاثه ام را دوچندان کنم.

سایت حوزه