«اَلسَّلاَمُ عَلَیْکَ فِی اللَّیْلِ إِذَا یَغْشَی وَ النَّهَارِ إِذَا تَجَلَّی»

«سلام بر تو در شب؛ آن‌گاه که (تاريکي‌اش گيتي را) فروپوشد و در روز؛ آن گاه که روشنايی‌اش آشکار گردد»

 علت تقدیم شب بر روز بدین جهت است که سیر شبانه‌، بندگی روزانه را ميسر می‌كند و منشور وظایف روزانه در آن تنظیم می‌گردد.

هنگامی‌که انسان در شب با امام خويش همراه باشد، و بر وی درود و سلام داشته باشد شب او به لیلۀالقدر تبدیل می‌شود که برکت آن از ۸۳ سال بالاتر است.

 او سلام امام را به‌صورت «سَلامٌ هِيَ حَتَّى مَطْلَعِ الْفَجْرِ» دریافت می‌دارد که جبران گذشته اش را می‌كند.

چنان‌چه انسان شب غیبت را با امام سپری کند فرج و گشایش برایش حاصل می‌شود.

در این سلام، انسان به حضور و ظهور امام درود می‌فرستد، چراکه ایشان را حیّ و ناظر می‌بیند. در مکتب امام زمان زائر می‌آموزد که پیوست و اتصال با اهل بیت علیهم‌السلام شب غیبت را به روز ظهور تبدیل می‌کند.

او در زمان غیبت لبیک‌گویی و بیعت خود را در روز ظهور اعلام می‌دارد و با سلام خود، خواهان پاسخ سلام امام است تا در شب غیبت و روز ظهور متصف به صفات الهی گردد.

استاد بروجردی/تفسیر زیارت آل یاسین