امروز می خواهم به دور از هر سنگینی و تکلفی بنویسم. مانند کسانی که به دور از هر سنگینی و تکلفی آمدند و در حالی رفتند که زمین از بزرگی رحمت قدم هایشان سنگین شد.

در فکر آن بودم که بنویستم تحت عنوان روحانیت، از حوزه تا سنگر! اکنون که با تو سخن می گویم قلم به دست گرفته ام برای نوشتن آن ولی…سردرگمم.

حوزه ای که این روحانیون در آن قدمِ برکت می گذارند خودش سنگری است که مجاهدت شبانه روزی را بر طلبه و حتی خدمه ی آن لازم می کند و سنگری که طلبه رزمنده در آن بجای عبا لباس خاکی رنگ رزم می پوشد، حوزه ای ست سراسر علمیه! مگر می توان این دو را از هم جدا کرد؟ حوزه را از سنگر و سنگر را از حوزه و هر دو را هر آن از قلب یک روحانی!! روحانی وقتی روحانی شد، روح را بر جسم تقدم داد. این یعنی گام گذاشتن در وادی دعوت و جهاد و مقاومت، آن هم از روی علم و حکمت و بصیرت

” قُلْ هَذِهِ سَبِيلِي أَدْعُو إِلَى اللَّهِ عَلَى بَصِيرَةٍ أَنَا وَمَنِ اتَّبَعَنِي” « یوسف۱۰۸»

بگو اين است راه من كه من و هر كسی که پیروى‏ ام كرد، با بصیرت به سوى خدا دعوت مى ‏كنيم.

حقیقتا بصیرت می خواهد برای اینکه بدانی باید با فرعونی سرکش کلامی نرم داشته باشی

(” فَقُولَا لَهُ قَوْلًا لَيِّنًا"« طه ۴۴» و با او سخنى نرم گوييد) و یا اینکه شدت و غلظت بگیری بر دیگری
( “يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ جَاهِدِ الْكُفَّارَ وَالْمُنَافِقِينَ وَاغْلُظْ عَلَيْهِمْ” «توبه۷۳» اى پيامبر با كافران و منافقان جهاد كن و بر آنان سخت بگير)

به تحقیق که راست گفت نبی مان محمد صلی الله علیه و آله که هرگاه خداوند برای بنده ای اراده ی خیر کند، او را در دین فقیه می گرداند. بدایة المجتهد (ج ۱/ص ۲) /روى البخاري (۷۱).

و ما چقدر خوش به حالمان است که همواره خیرات این اخیار دم دستمان بوده و چقدر بد به حالمان است از اینکه قدر خیرات این اخیار را ندانسته ایم آنطور که باید! اخیاری که همیشه علم و عمل را به هم آمیخته و در سنگر حوزه و حوزه ی سنگر خطبه ی شهامت و شهادت را نه فقط اینکه گفته باشند بلکه پیش قدمِ همه عمل نیز کرده اند.

“سلام بر حماسه‌سازان همیشه جاوید روحانیت که رساله علمیه و عملیه خود را به دم شهادت و مرکّب خون نوشته‌اند و بر منبر هدایت و وعظ و خطابه ناس از شمع حیاتشان گوهر شب چراغ ساخته اند". حضرت امام خمینی (قدس سره).

به قلم شمسی حکیم زاده/کانال اجلاس روحانیت کنگره ملی بزرگداشت 12000شهید آذربایجان غربی