دعا و نماز خواندن به تنهایی شرط بهشت و قرب الهی نیست بلکه انسان باید به فقرا هم یاری برساند و ترجیح همسایگان و نزدیکان هستند این موضوع مبحثی است که آیت ا…مجتهدی تهرانی در قالب روایتی آن را بیان می کند.

آیت ا…مجتهدی تهرانی در بیان اهمیت توجه به همسایه و کمک به فقرا به روایتی از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله از جلد هشتم مستدرك الوسائل و مستنبط المسایل اشاره می کند که حضرت فرمودند: “لا یَشْبَعُ الْمُؤْمِنُ دُونَ جارِهِ؛ نباید مؤمن، بدون همسایه اش سیر شود “و همسایه گرسنه باشد".

و یا پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمود: “ما آمَنَ بی مَنْ باتَ شَبْعانَ وَ جارُهُ جائِعٌ (طاویا) به من ایمان نیاورده است کسی که سیر بخوابد و همسایه اش گرسنه باشد.

پس باید افرادی که فقیرند و آبرو دارند را شناسایی کرد و به آنها کمک کرد و در این رابطه نقل کرده اند که: سید بحر العلوم شبانگاهی یکی از شاگردانش را خواست و با تمام خشم و عصبانیّت بر او خروشید و گفت: در همسایگی تو فردی است بینوا که با چند کودک خود گرسنه به سر می برد چرا به حال آنها رسیدگی نمی کنی؟

شاگرد گفت: به خدا سوگند! نمی دانستم که آنها چنین مشکلی دارند.

سید گفت: همین که نمی دانستی، مرا خشمگین کرده و الّا اگر می دانستی و اقدام نمی کردی، کافر بودی.

پس به یاری فقرا بشتابید کمک به فقرا بسیار توصیه شده و ارزشمند است.