مولای ما! مصاحب دائم ما! انیس ما! پناه ما! نگهبان و پاسدار ما! چشم انتظار ما! احوالپرس همیشگی ما!

 معلم دلسوز ما! صاحب خیرات وسیع! پدر بسیار مهربان! برادر تنی! غمخوار ما! مونس و یار تنهایی ما! میزبان همیشگی ما!

 هر کدام از این عنوان‌هایت باید باعث شده باشد بارها عطر تو را احساس کرده و دامنت را به کف آورده باشیم؛

اما افسوس و صد افسوس که هنوز این شامّه، بوی تو را استشمام نکرده. این چشم، حضور تو را ادراک نکرده. این دست، دامان تو را نگرفته.

می‌خواهیم در این ماه مبارک، یکباره همه‌ی این عنایات برایمان حاصل شود.

تو ولیّ امری. در عالم امر، همه چیز یکباره صورت می‌پذیرد. وضعیت ما اضطراری است.

ای انیس و ذاکر دائم ما! لطف تو همیشگی است اما می‌خواهیم در این ماه برایمان نور علی نور صورت گیرد.

منِ خفته بیدار شوم. منِ غافل، ذاکر شوم. منِ جاهل، عالم شوم. منِ کور، بینا شوم.

منِ بی قدر، گرانقدر و قیمتی شوم. آنقدر که یکباره نامم در زمره اعوان و انصار و دلدادگان تو ثبت و ضبط گردد.

 حوزه علمیه الزهراء سلام الله علیها ارومیه