1. هر یک از زن و مرد باید برای بالا بردن سطح شناخت و معرفت خود تلاش کنند تا سطح معرفتی خانواده ارتقاء یابد.
2. برای ارتقاء سطح معرفت خانواده و بصیرت دهی، باید از کلمات حکمت آمیز، روایات و سخنان معصومین ـ علیهم السلام ـ استفاده کرد که طبق فرمایش خود معصومین ـ علیهم السلام ـ احادیث اهل بیت قلوب را زنده می کند و خانه ای که کلمات حکمت آمیز در آن نباشد مثل یک خانه خراب است.
3. در فضای خانه، جوی ایجاد نماییم که به راحتی بتوانیم اشکالات و انتقادات را به همدیگر بگوییم و با شیوه مناسب و بیان نرم و ملایم، امر به معروف و نهی از منکر کنیم که همین امر موجب رشد و بالندگی خواهد شد.
4. با افراد و بستگانی که تقیدات مذهبی دارند، ارتباطات و صله رحم خود را بیشتر نماییم.
5. مراقبت جدّی از افراط و تفریط در تمامی امور؛ تفریح به جای خود، عبادت به جای خود، کار، استراحت، مطالعه و … اگر هر کدام به جای و در زمان خود و به اندازه لازم، انجام شود، بسیار زیبا، جذاب و دلنشین برای همه ما خواهد بود.
6. همواره یکدیگر را به خیر و خوبی ها دعوت کنیم.
7. یادمان باشد هرگاه توصیه ای یا امری نمودیم، قبل از بیان آن، با رفتار عملی خود، آنرا به سایرین القا کنیم و الآ … .
8. از خداوند سعه صدر و صبر بخواهیم تا بتوانیم در برابر اشکالات همدیگر با ملاطفت و آرامش برخورد کنیم، خصوصا نسبت به فرزندان.
9. با نماز اول وقت خود، همسر و فرزندانتان را به نماز اول وقت تشویق و ترغیب کنیم.
10. با قرآن خواندن خود و عمل به آن، همسر و فرزندانتان را به قرآن خواندن وتدبر در آن ترغیب و دعوت کنیم.

ادامه »

طلاب حوزه علمیه الزهراء سلام الله علیها با تشکیل کلاس های درس خود در محیط باز و پارک بانوان باعث افزایش شادابی و نشاط کلاس درس و استقبال اساتید از این عمل شدند. بعد از اتمام ساعت درس، بعضی از طلاب با شرکت در مسابقه دوچرخه سواری ثابت کردند که درس و ورزش در فعالیت های طلاب در کنار یکدیگر است و زندگی طلبگی علت دوری از ورزش نمی باشد.

دعا و نماز خواندن به تنهایی شرط بهشت و قرب الهی نیست بلکه انسان باید به فقرا هم یاری برساند و ترجیح همسایگان و نزدیکان هستند این موضوع مبحثی است که آیت ا…مجتهدی تهرانی در قالب روایتی آن را بیان می کند.

آیت ا…مجتهدی تهرانی در بیان اهمیت توجه به همسایه و کمک به فقرا به روایتی از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله از جلد هشتم مستدرك الوسائل و مستنبط المسایل اشاره می کند که حضرت فرمودند: “لا یَشْبَعُ الْمُؤْمِنُ دُونَ جارِهِ؛ نباید مؤمن، بدون همسایه اش سیر شود “و همسایه گرسنه باشد".

و یا پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمود: “ما آمَنَ بی مَنْ باتَ شَبْعانَ وَ جارُهُ جائِعٌ (طاویا) به من ایمان نیاورده است کسی که سیر بخوابد و همسایه اش گرسنه باشد.

پس باید افرادی که فقیرند و آبرو دارند را شناسایی کرد و به آنها کمک کرد و در این رابطه نقل کرده اند که: سید بحر العلوم شبانگاهی یکی از شاگردانش را خواست و با تمام خشم و عصبانیّت بر او خروشید و گفت: در همسایگی تو فردی است بینوا که با چند کودک خود گرسنه به سر می برد چرا به حال آنها رسیدگی نمی کنی؟

شاگرد گفت: به خدا سوگند! نمی دانستم که آنها چنین مشکلی دارند.

سید گفت: همین که نمی دانستی، مرا خشمگین کرده و الّا اگر می دانستی و اقدام نمی کردی، کافر بودی.

پس به یاری فقرا بشتابید کمک به فقرا بسیار توصیه شده و ارزشمند است.

حجت الاسلام و المسلمین سلامتی در جلسه اخلاق طلاب حوزه علمیه الزهراء سلام الله علیها ارومیه،در ادامه شناخت راههای محک زدن انسان ،به رنجیدن خود و رنجاندن دیگران پرداخته و فرمودند: نرنجیدنِ خود شخص سنگین تر از نرَنجاندَنِ دیگران است و خیلی سخت است که انسان خودش نرنجد؛ این جمله در مقام گفتار و شنیداری آسان است ولی به این مقام متلبس شدن سخت است و این جایگاه در صورتی بدست خواهد آمد که شخص برای خود مقام و جایگاهی قائل نشود.
ایشان در ادامه به انتظارات بعضی طلاب از نشستن در صدر مجلس،سلام کردن مردم یا احترام گذاشتن مردم به او اشاره کرده و قائل شدن عنوان قدسی برای خود را خلاف شأن سربازی امام زمان عج الله تعالی فرجه الشریف دانسته و خاطر نشان شدند:هرگاه طلبه به درجه ای برسد که برای خود شأنی قائل نشود نشان از حرکت در مسیر بندگی است.
وی با اشاره به لطافت روحی و انعطاف پذیری امام خمینی رحمة الله علیه در پاسخ به نامه نصیحت آمیز یک دختر 11ساله که فرموده بودند:«دختر عزیزم،هر وقت که دیدی من اشتباه کرده ام بازهم من را نصیحت کن.» رسیدن طلبه را به این حدّ و قائل نشدن شأن و مقامی برای خود را نشانه حرکت در مسیر بندگی دانستند که بهتر می¬تواند در جامعه خودش را نشان داده و تأثیر گذارد و آمدن با نیت کسب موقعیت و شغل و جایگاه به حوزه،نیتی شیطانی بوده و رشد تنزلی خواهد داشت.

1-قیود بی جای اجتماعی كه مزاحم تجلی استعدادها و غرایز انسانی می شود و در نهایت موجب سركوبی غرایز می شود .

2-تربیت های مبنی بر ترس و وحشت بی منطق ، خصوصا در دوره كودكی. مثلا ترساندن كودك از چیزی بدون آنكه طفل بتواند منطقا آن را درك كند . به عقیده استاد این گونه ترس ها اشباحی از وحشت در روح طفل بوجود می آورد.

3-ناز پروردگی، كه روح را پر توقع ودر مقابله با حوادث ناتوان ودر نتیجه مایوس و بدبین وغیر متكی به نفس بار می آورد .

4-بیكاری

5-كار بیش از ظرفیت جسمی وروحی

6- برخورد با حوادث هیجان آور ومتاثر كننده یا محرك شهوت به وسیله رادیو و تلویزیون و روزنامه كه استاد معتقد است که آدم را آرام نمی گذارد ونتیجه این نوع هیجانات كم حوصلگی ،تند خویی، عصبانیت، پیری زودرس و بیماری های عصبی می شود .