برگی دیگر از دفتر مظلومیت علی!

این علی است. باز هم از مظلومیت خود می گوید. از نامردانی می گوید که در حساس ترین لحظات او را تنها می گذارند.

علی جان! از ناجوان مردی کوفیان بگو تا برایم درس عبرتی شود. نمی خواهم مولایم را در کشاکش بلا تنها بگذارم.

علی جان، بگو! دوست دارم چاهی باشم که تو فریاد غم آلود بی کسی ات را در دلم نجوا کنی که: «وقتی در تابستان فرمان حرکت به سوی دشمن می دهم، می گویید هوا گرم است. آنگاه که در زمستان فرمان جنگ می دهم، می گویید هوا خیلی سرد است. ای مردم نمایان نامرد! ای کودک صفتان بی خرد! دوست داشتم که شما را هرگز نمی دیدم و هرگز نمی شناختم. خدا شما را بکشد که دل من از دست شما پرخون و سینه ام از خشم شما مالامال است. کاسه های غم و اندوه را جرعه جرعه به من نوشانیدید و با نافرمانی و ذلت پذیری، رأی و تدبیر مرا تباه کردید».

رضایت داشتن از قسمت و کم کردن سطح توقعات موضوعی است که در سبک زندگی می تواند گره گشا باشد. این موضوع در آیات و روایات هم مورد توجه قرار گرفته است. آیات 22 و 23 سوره مبارکه حدید و آیه 155 و 156 سوره مبارکه بقره و آیه 17 سوره مبارکه لقمان به بررسی راضی بودن به قسمت الهی و کاستن از خواسته ها اشاره نموده است. امام حسن مجتبی علیه السلام نیز در روایتی بی نیازی را در رضایت داشتن به قسمت دانسته و می فرمایند:

بی نیازی یعنی رضايت‌ نفس‌ به‌ آنچه‌ برايش‌ قسمت‌ شده‌ ، هر چند كم‌ باشد.(تحف العقول/ص228)

حجاب یعنی :

تاج بندگی …

حجاب یعنی :

برای وجود خودت ارزش قائلی …

حجاب یعنی :

دور خودت خط قرمز کشیده و حریم گذاشته ای …

حجاب یعنی :

عاشقی و به ندای پروردگارت گوش میدی …

حجاب یعنی :

نمی خوای کسی ارامشت رو بر هم بزنه و سکوتت رو بشکنه.

روز ملی حجاب و عفاف بر خواهران گرامی مبارک

گرسنگی و تشنگی، هیچ کدام مأموریت انسان در رمضان نیست؛ ماه رمضان، ماه جهاد است؛ جهاد اکبر که در آن باید با شمشیر صبر به میدان رفت.

ماه رمضان، بهار آشنایی است؛ بهار دوستی که سر زده است دوباره؛ فرصتی که می شود همه استعدادهای عرفانی را کشف کرد؛ بهاری که می شود در آن، زندگی را دوباره از سر گرفت و زندگی را نه از کرختی بیدار شدن پس از طلوع آفتاب زندگی را نه با قرآن های روی تاقچه یا کنار اسفند برای بدرقه یا استقبال، بلکه زندگی را با قرآن هایی در دل، قرآن هایی زیر لب، قرآن هایی که در ثانیه هامان تزریق می شوند، از سر بگیریم!

سفره های افطار و نان کنجدی، کاسه دلت را بردار و بیا، سمت قبله خدا نور پخش می کنند. در صفِ تازه شدن نمی ایستی، در صف زندگی با شروعی دوباره، با بوی نان تازه؟! دیر می شود، باید هر روز پیش از اذان بلند شد وگرنه تا غروب، دلت هوایی سر خوشی های تکرارناپذیر می شود.

اولش سخت است، درست، ولی وقتی به این بهار عادت کنی، می خواهی تمام سالت بهار رمضان شود. این بهار با همه بهارها فرق می کند. نمی خواهی بر کوه برفی دلت بتابی تا آب شود؟

نمی خواهی راهی برای دریاچه اشک، روی صورت خشکت باز کنی؟

نمی خواهی دعا توی دست هایت، جوانه بزند؛ جوانه هایی که تا آسمان قد خواهند کشید؟!

نمی خواهی زمزمه قرآن از شاخه های عرفانی لبانت جاری شود؟

این یک شروع تازه است؛ فرصتی شبیه صبح که خداوند به انسان می بخشد؛ فرصتی به نام رمضان؛ بهاری که با همه بهارها فرق می کند.

طعم شیرین گرسنگی! زبانه بکش ای صبر از دل تشنگی!

در آغوش بگیر لب های خشکیده را، بدن های تفتیده را، نگاه های غریب را.

مهمان نوازی کن ای صبر! غذا و ذکر بیاور، آب بیاور و مرا جرعه ای نیایش بنوشان!

محمدعلی کعبی

امیرالمومنین علی علیه السلام و حضرت فاطمه سلام الله علیها تنها زوجی هستند که در کامل بودن و عاشق بودن،کسی به آنها نخواهد رسید.ایشان یگانه همسرانی هستند که از هر عیب و خطا به دور بوده اند،دیگران چون معصوم نیستند از خطا و اشتباه هم در امان نخواهند بود.ما نیز از این مسئله بری نیستیم اما کاستی ها و ایرادها نباید مشکلی در زندگی مشترک بوجود بیاورند.با مدارا کردن و انعطاف در برابر مشکلات،انسان میتواند بهترین لذت را از زندگی خود ببرد.حضرت آیت الله العظمی بهجت(ره) به تمام همسران این گونه حکیمانه سفارش می کنند :
«هماهنگی و موافقت بین زن و مرد در محیط خانواده از هر لحاظ و بصورت صد در صد برای غیر انبیاء و اولیاء غیر ممکن است.اگر بخواهیم محیط خانه گرم و با صفا و صمیمی باشد فقط باید صبر و استقامت و گذشت و چشم پوشی و رأفت را پیشه خود کنیم تا محیط خانه گرم و نورانی باشد.اگر اینها نباشد اصطکاک و برخورد پیش خواهد آمد و همه اختلافات خانوادگی از همین جا ناشی می شود.»
پیامبر (ص) درباره اهمیت والای مدارای با مردم اینگونه می فرماید:«أمرنی ربّی بمداراة الناس کما أمرنی بأداء الفرائض»پروردگارم همانگونه که مرا به انجام واجبات فرمان داده به مدارا کردن با مردم نیز فرمان داده است.(میزان الحکمة/ج4/ص8/حدیث5711)
همچنین آن پیامبر مهر و دوستی که در مدارای با مردم شهره عالم است،در این باره میفرماید:«مداراة الناس نصف الإیمان و الرفق بهم نصف العیش»مدارای با مردم نصف ایمان است و نرمی و مهربانی کردن با آنان نصف زندگی است.( میزان الحکمة/ج4/ص8/حدیث5712)
امیرالمومنین علی علیه السلام که همچون پیامبر در مدارای با خلق خداوند شهره عالم بود در این راستا اینگونه میفرماید:«رأس الحکمة مداراة الناس»مدارا کردن با مردم سرآمد حکمت است.( میزان الحکمة/ج4/ص8/حدیث5717)

ادامه دارد…