حضرت علی(ع) در آخرین لحظه های زندگی خویش به فرزندانش این گونه سفارش کرد: «شما را به پرهیزکاری و ترس از خدا وصیت می کنم؛ دنیاپرست نباشید، گرچه دنیا به سراغ شما آید. از آنچه از امور دنیا از دستتان می رود، افسوس نخورید. حق بگویید و برای پاداش الهی کار کنید. دشمن ظالم و یار مظلوم باشید. تقوا و نظم در امور را رعایت کنید. میان افراد خود را اصلاح کنید که من از جدتان رسول خدا(ص) شنیدم که فرمود: «اصلاح میان مردم از نماز و روزه شما برتر است.» خدا را، خدا را، در مورد یتیمان! نکند آنها گاهی سیر و گاهی گرسنه بمانند! نکند آنها بر اثر رسیدگی نکردن از بین بروند. خدا را، خدا را، درباره همسایگانتان! که با آنها خوش رفتاری کنید؛ چراکه آنها مورد سفارش پیامبر اکرم(ص) هستند. آن حضرت همواره به همسایگان سفارش می کرد، چنان که ما گمان کردیم به زودی سهمیه ای را در مورد ارث بردن همسایه از همسایه قرار خواهد داد. خدا را، خدا را، در مورد قرآن! نکند دیگران از عمل به قرآن از شما پیشی گیرند. خدا را، خدا را، در مورد نماز! چراکه نماز ستون دین است. خدا را، خدا را، در مورد خانه پروردگارتان! تا آن هنگام که هستید، آن را خالی نگذارید که اگر خالی گذارده شود، مهلت داده نمی شوید. خدا را، خدا را، در مورد جهاد با اموال و جان ها و زبان های خود در راه خدا! بر شما لازم است که پیوندهای دوستی میان خود را محکم کنید و بذل و بخشش را فراموش نکنید و از قهر کردن و قطع رابطه میان خود برحذر باشید. امر به معروف و نهی از منکر را ترک نکنید که در صورت ترک، اشرار بر شما مسلط می شوند، در این صورت، هر چه دعا کنید، به استجابت نمی رسد».

حضرت علی(ع) درباره ضاربِ خود، ابن ملجم (لعنت الله علیه) نیز چنین سفارش کرد: «اگر از دنیا رفتم، یک ضربت به او بزنید تا ضربتی در برابر ضربتی باشد. او را مثله نکنید که من از رسول خدا(ص) شنیدم که فرمود: از مثله کردن بپرهیزید، گرچه نسبت به سگ گزنده باشد»(نهج البلاغه/نامه47)