غریب یعنی چه؟؟

برای غریب سه معنی ذکر شده است:

1-کسی که از وطنش دور است.

2-فردتنهایی که هیچکدام ازخانواده
ودوستانش نزد او نیستند.

3-کسی که یار و یاوری ندارد.

همه ی معصومین غریب هستند؛ اما بین آنها سه امام به صفت غریب توصیف شده اند:

□ امام حسین علیه السلام
□ امام رضا علیه السلام
□ امام زمان علیه السلام

از بین سه امام غریب هم حضرت مهدی صاحب الزمان(عجل الله) به خاطر طولانی بودن دوران غربت؛زندگی مخفیانه؛کمی یاران و تقسیم میراثش درحالی که زنده هستند؛ از همه غریب تر هستند.

تا جایی که امیرالمؤمنین فرموده اند:مهدی آواره،رانده شده و بی کس وتنهاست.

اللهم عجل لولیک الفرج

منابع
(۱)：لسان العرب ذیل واژه ی غریب
(۲)：بحار الانوار ج۸ ص۱۲
(۳)：مکیال ج۱ ص۱۶۵
(۴)：کمال الدین ج۱باب۲۶ح۱۳

چه تکلیف سنگینی است “بلا تکلیفی”

وقتی که نمیدانم منتظرت ماندم یا فقط خودم را به انتظار زده ام آقا…

اللهم عجل لولیک الفرج

 جز رحمت چشمان تو، دنیا چه می خواهد
تشنه به غیر آب، از دریا چه می خواهد

حالا که موسایم شدی راهی نشانم ده
غیر از نجات ، این قوم از موسی چه می خواهد

شاید بپرسی از چه دنبال دَمت هستم
دل مرده نوعاً از دَم عیسی چه می خواهد

پیراهنی بفرست شاید زنده ماندم من
جز دل خوشی ، یعقوب نابینا چه می خواهد

تا کیسه ی ما پر شود احسان تو کافی است
مسکین به جز خیرات از آقا چه می خواهد

چیز مهمی نیست این که ما چه می خواهیم
باید ببینیم آن جناب از ما چه می خواهد

ای انتقام پهلوی پشت درِ خانه
غیر از ظهور تو مگر مادر چه می خواهد

علی اکبر لطیفیان

السّلام علیک یا بقیة الله فی ارضه

عید است و صبا مشک فشان می آید
آرام دل و مونس جان می آید

ای دل به تماشای گل باغ حسن
برخیز که صاحب الزمان می آید

ولادت مولایمان آقا صاحب الزمان حضرت مهدی(عج)

را خدمت محبان و شیعیان اهل بیت(علیهم السلام) تبریک و تهنیت عرض می‌نماییم

امام زمان عليه السلام در زندان «غيبت »
هستند؛ زنداني كه خود ما با كفران نعمت هايمان براي ايشان ايجاد كرده ايم.

اين سنتي است كه به فرموده ی امام باقر عليه السلام از حضرت يوسف عليه السلام در آن حضرت وجود دارد.

اين ويژگي در برخي از ائمه عليه السلام پيش از حضرت مهدي عليه السلام نيز بوده
است. امام هفتم حضرت موسي بن جعفر عليه السلام توسط ظالمان سال‌هاي طولاني به زندان
گرفتار شدند و مردم از ارتباط عادي و آسان با ايشان محروم گشتند. البته ايشان كه «يدالله »
و مظهر قدرت خداوند بودند، مي‌توانستند با اعمال آن قدرت خود را از بند برهانند، ولي با صبر بر قضاي الهي آن را تحمل مي‌فرمودند.

در مورد امام عصر عليه السلام نيز دقيقاً همين طور است.ايشان قبل از اذنِ كلّي خداوند به ظهور و فرارسيدن زمان فرج، آن قدرت مطلقة الهي را – كه در زمان غيبت هم دارا هستند- به طور كامل آشكار نمي كنند و به دستگيري‌هاي جزئي و موردي ، در مواردي كه صلاح بدانند، اكتفا مي‌فرمايند.

اظهار آن قدرت بيكران الهي براي همگان و در
همة صحنه ها، موكول به اذن فرج نهايي از جانب خداوند نسبت به ظهور امام عليه السلام مي‌ باشد.

آیا مؤمنان، دردِ زنداني بودن مولايشان در زمان غيبت را، با تمام وجود حس مي‌كنند و از مسأله در رنج هستند؟ آيا زندگي بدون ديدن ايشان براي ما حقيقتاً سخت و تلخ است؟ چند درصد از شيعيان – بدون اين كه احتياج به سفارش داشته باشند - براي فرج آن حضرت دعا مي‌كنند؟ خود ما چقدر براي رهايي ايشان از بند غيبت توسل پيدا كرده ايم؟ آيا مجلسي به طور خاص براي دعا در حق ايشان و تعجيل فرجشان تشكيل داده ايم؟ اين‌ها همه جاي تأمل دارد.

ادامه »