ما مردِ روزهای عادت و تکراریم ...
ما مردِ روزهای عادت و تکراریم …
آنقدر راحت به نداشتن و نبودن عادت می‌کنیم، که گاهی حاضریم در همین عادت‌ها بمانیم و جان بدهیم، اما به “رهایی"، فکر نکنیم …
قرن‌هاست، نیستی و …کسی نیست، تا قلب بشر زیر سایه‌اش،نفس تازه کند!
چنان به این خفگی عادت کرده‌ایم؛ که گویی خِس خِس، عادتِ طبیعیِ قلب‌های قحطی‌زده‌مان است.
اوضاع این روزهای جهان، چقدر آشناست!
همانگونه که عادت کردیم بی “عین‌الحیاه” روی زمین راه برویم و توهمِ “زیستن” را باور کنیم ؛
همانقدر راحت، با ویروسی که تمام دلخوشی‌هایمان را گرفته نیز، کنار می‌آییم و زندگی می‌کنیم…
ما قرن‌هاست آموخته‌ایم، خود را در گورِ عادت‌هایمان دفن کنیم، اما به “رهایی” نیندیشیم…!
⁉️ کی فکرش رو می‌کرد زمانی به ندیدن طولانی مدت عزیزانمون عادت کنیم؟ کی فکرش رو می‌کرد ماسک زدن تو محیط بیرون از خونه اجباری بشه؟ فکرش رو نمی‌کردیم اما حالا بهش عادت کردیم!!
به خونه‌نشینی، دوری، کار با شرایط و ضوابط خاص… ما حتی به شنیدن خبر روزانه تعداد فوتی‌های #کرونا هم عادت کردیم! شاید برای ادامه زندگی تو این دنیا، عادت کردن به شرایط لازم باشه اما…
ای کاش این‌بار عادت نمی‌کردیم. کاش این بلا همون بلایی بود که بی‌تاب و بی‌قرارمون می‌کرد و باعث می‌شد تا همونطور که مولامون، امام زمان یادمون دادند، به درگاه خدا شکایت کنیم:
اللهم انا نشکو الیک فقد نبینا و غیبته ولینا…
اما انگار مشکل از جای دیگه‌ای شروع شده؛ انگار سالها قبل از کرونا، به نبودن امام زمان عادت کرده بودیم که امروز به این همه مشکل و گرفتاری عادت کردیم.
این روزها بیشتر از همیشه به این فکر می‌کنم که واقعا دیگه چی باید بشه که ما به اضطرار نبودن امام زمان برسیم؟
دیگه باید به کدوم اتفاق، کدوم بلا یا کدوم گرفتاری مبتلا بشیم که به خودمون بیایم؟
*استاد شجاعی
اللهم عجل لولیک الفرج
