عصاره ی اوصاف و ویژگیهای پیامبر اعظم(ص)

۱- هنگام راه رفتن با آرامي و وقار راه مي رفت
۲- در راه رفتن قدم ها را بر زمين نمي کشيد.

۳- نگاهش پيوسته به زير افتاده و بر زمين دوخته بود.
۴- هرکه را مي ديد مبادرت به سلام مي کرد و کسي در سلام بر او سبقت نگرفت.

۵- وقتي با کسي دست مي داد دست خود را زودتر از دست او بيرون نمي کشيد.
۶- با مردم چنان معاشرت مي کرد که هرکس گمان مي کرد عزيزترين فرد نزد آن حضرت است.

۷- هرگاه به کسي مي نگريست به روش ارباب دولت با گوشه چشم نظر نمي کرد.
۸- هرگز به روي مردم چشم نمي دوخت و خيره نگاه نمي کرد.

۹- چون اشاره مي کرد با دست اشاره مي کرد نه با چشم و ابرو.
۱۰- سکوتي طولاني داشت و تا نياز نمي شد لب به سخن نمي گشود.

۱۱- هرگاه با کسي، هم صحبت مي شد به سخنان او خوب گوش فرا مي داد.
۱۲- چون با کسي سخن مي گفت کاملا برمي گشت و رو به او مي نشست.

۱۳- با هرکه مي نشست تا او اراده برخاستن نمي کرد آن حضرت برنمي خاست.
۱۴- در مجلسي نمي نشست و برنمي خاست مگر با ياد خدا.

۱۵- هنگام ورود به مجلسي در آخر و نزديک درب مي نشست نه در صدر آن.
۱۶- در مجلس جاي خاصي را به خود اختصاص نمي داد و از آن نهي مي کرد.

۱۷- هرگز در حضور مردم تکيه نمي زد.
۱۸- اکثر نشستن آن حضرت رو به قبله بود.

۱۹- اگر در محضر او چيزي رخ مي داد که ناپسند وي بود ناديده مي گرفت.
۲۰- اگر از کسي خطايي صادر مي گشت آن را نقل نمي کرد.

۲۱- کسي را بر لغزش و خطاي در سخن مواخذه نمي کرد.
۲۲- هرگز با کسي جدل و منازعه نمي کرد.

۲۳- هرگز سخن کسي را قطع نمي کرد مگر آنکه حرف لغو و باطل بگويد.
۲۴- پاسخ به سوالي را چند مرتبه تکرار مي کرد تا جوابش بر شنونده مشتبه نشود.

۲۵- چون سخن ناصواب از کسي مي شنيد. نمي فرمودـ« چرا فلاني چنين گفت» بلکه مي فرمود « بعضي مردم را چه مي شود که چنين مي گويند؟»
۲۶- با فقرا زياد نشست و برخاست مي کرد و با آنان هم غذا مي شد.

۲۷- دعوت بندگان و غلامان را مي پذيرفت.
۲۸- هديه را قبول مي کرد اگرچه به اندازه يک جرعه شير بود.

۲۹- بيش از همه صله رحم به جا مي آورد.
۳۰- به خويشاوندان خود احسان مي کرد بي آنکه آنان را بر ديگران برتري دهد.

منبع: طبرسی، مکارم الاخلاق ، باب اول، ویژگیهای پیامبر اعظم(ص).