26ربیع الاول سال 60 هجری قمری ميثم تمار به دليل وفادارى به امام حسين عليه ‏السلام به دست ابن زياد به دار آويخته شد و به شهادت رسيد. تاريخ شهادت ميثم 19 ذى ‏الحجه و روز عاشورا نيز نقل شده است.

ابوسالم ميثم بن يحيى التمار عجمى، چون خرما فروش بود ملقب به «تمار» شد.

وی از ياران و صحابى با وفا و دوستان و شيعيان خاص حضرت اميرالمومنين عليه‏ السلام بود، صاحب علم منايا و بلايا بود، و داراى علم تفسير، و ايمانى كامل بود. او زاهد و عابد بود، و شب‏ها به قيام و روزها را به روزه مى گذراند. داراى بيانى فصيح بود و نزد رسول خدا صلى‏ الله ‏عليه ‏و‏آله مقامى جليل داشت.

هنگامى كه قصد حج داشت ام‏ سلمه به او گفت: خيلى از اوقات در دل شب رسول خدا صلى ‏الله عليه‏ و‏آله به على بن ابى ‏طالب عليهماالسلام سفارش شما را مى ‏فرمود.

منزلت ميثم در نزد اميرالمؤمنين عليه‏ السلام مانند منزلت سلمان بود در نزد رسول خدا صلى ‏الله‏ عليه‏ و‏آله بود

ابن زياد ملعون اين بزرگوار را به شهادت نرساند مگر به خاطر مصاحبت و ولاى اميرالمؤمنين عليه‏ السلام.

آن حضرت نيز علاقه وافرى به او داشت، حتى گاهى اوقات از مسجد جامع خارج مى ‏شد و در مغازه ميثم مى ‏نشست و با او صحبت مى ‏كرد و گاهى كه حضرت عليه ‏السلام ميثم را براى كارى مى ‏فرستاد و براى ميثم خرما مى ‏فروخت.

ميثم از اميرالمؤمنين عليه ‏السلام و از امام حسن و امام حسين عليهم االسلام علم را فرا گرفته بود، تا اينكه آن بزرگوار را گرفتند و به دار زدند، با اينكه دست و پاى او را قطع كرده بودند اما فضائل و مناقب اميرالمومنين عليه ‏السلام را مى ‏گفت تا او را به شهادت رساندند.

7 نفر از خرما فروشان كوفه شبانه او را از دار پايين آورده، بدن او را در محل فعلى قبر شريف دفن نمودند.