آن هنگام که از اسب خم شدی و مَشک‌ات را در من فرو بردی،

دلم می خواست از شعف و هیجان تا خود خیمه‌های مولایم حسین طغیان کنم.

با خود گفتم سعادتم تکمیل شد،

اما تو اندکی درنگ کردی و سپس آب را به همراه قطرات اشک بازگرداندی.

تو حتی در آب خوردن هم میخواستی شبیه امام زمانت باشی

السلام علیک یا ابالفضل العباس