آن هنگام که از اسب خم شدی و مَشک‌ات را در من فرو بردی، دلم می خواست از شعف و هیجان تا خود خیمه‌های مولایم حسین طغیان کنم. با خود گفتم سعادتم تکمیل شد، اما تو اندکی درنگ کردی و سپس آب را به همراه قطرات اشک بازگرداندی. تو حتی در آب خوردن هم میخواستی… بیشتر »