آیت ا…مجتهدی تهرانی با بیان روایتی از سوالات امام حسین(ع) از مرد مقروض اعرابی توکل به خدا و ویژگی های احسان را بیان می کند. توکل، تضمین الهی برای کسی است که همیشه‏ حامی و پشتیبان حق است و این موضوع مبحثی است که آیت ا…مجتهدی تهرانی در قالب روایتی آن را بیان می کند.

مرحوم آیت الله مجتهدی دراین خصوص به بیان روایتی از صدر اسلام می پردازد و می گوید: شخص عربی، بدهکاری زیادی داشت. نزد امام حسین (ع) رفت و عرض کرد که بدهکاری دارم، خواستم به کریمی مراجعه کنم و به همین دلیل خدمت شما آمدم.

حضرت فرمود؛ سه مسأله می پرسم؛ اگر یکی را جواب دادی، ثلث قرضت را می پردازم، اگر دو تا را جواب دهی دو ثلث آن را می دهم و اگر تمام آنها را پاسخ دهی، تمام قرضت را می پردازم.، مرد عرب شخص متواضعی بود پس گفت که آخر من پاسخ کسی چون تو را بدهم؟ که امام فرمود: جدم می فرمود؛ “الاحسان به قدر معرفة “اگر بفهمم چیزی بلدی قرضت را می دهم و بعد سؤال کرد: بهترین چیزها در عالم چیست؟، عرب گفت: بهترین چیزها ایمان به خداست و ایمان به رسول خدا و ایمان به شما خاندان اهل بیت علیهم السلام است.

حضرت، سوال دوم را این گونه پرسید که زینت انسان به چیست؟ مرد عرب گفت: زینت عالم به حلم، زینت ثروتمند به بخشندگی و زینت فقرا به صبر است.

حضرت فرمود که اگر اینها نباشند چه ؟ ومرد عرب گفت در این صورت باید باید آتشی از آسمان بیاید و اینها را از بین ببرد. عالمی که حلم ندارد، ثروتمندی که بخشش ندارد و فقیری که صبر ندارد، باید از بین بروند.

حضرت امام حسین (ع) فرمود: نجات از مهالک به چیست؟اگر میخواهی به خطر برنخوری چه باید کرد؟ عرب گفت: توکل به خدا.

امام حسین (ع) تمام قرض های آن شخص عرب را پرداخت کرد و یک انگشتر نیز از دستشان خارج کرده و دست مردم عرب کرد.

آیت الله مجتهدی در ادامه این حدیث بیان میفرمایند: این حدیث برای این بیان شد تا به خدا توکل کنیم.