غریبی، بی‌کسی، منزل به منزل
خبر دارد ز حالم چوب محمل
چهل روز است در سوز و گدازم
فقط خاکستری جا مانده از دل

چه بارانی دو چشم آسمان است
چه طوفانی دل این کاروان است
کنار قبر سالار شهیدان
همه جمعند و زینب روضه ‌خوان است

شبیه آتش است این اشک خاموش
که می‌ بارد ز چشمان عزاپوش
رباب است این که با لالایی خود
کنار خیمه‌ ها رفته ست از هوش