آيا نان صلواتى مى‌خواهيم؟
با چه انگیزه‌ای منتظر ظهوریم؟
آیت الله مصباح یزدی(رحمت الله علیه)
ما بايد به درون خويش بنگريم كه با چه انگيزه اى منتظر ظهور امام عصر عليه السلام هستيم؟
آيا نان صلواتى مى‌خواهيم؟
يا از ظلم ستمگران به تنگ آمده ايم؟
آيا انجام وظايف دينى بر دوش ما سنگينى مى‌كند؟
يا چون اسلام و مسلمانان در خطر قرار گرفته‌اند در انتظار فرج ايم؟
بايد بينديشيم و ببينيم كه انگيزه واقعى ما از انتظار، كداميك از اينهاست؟
اگر انگيزه ما يكى از سه مورد اول باشد، در واقع، دل ما به حال خودمان سوخته است، نه ديگران!
در واقع، ما انتظار راحتى خود را مى‌كشيم، نه ظهور حضرت حجّت(عج) را! اگر كس ديگرى، غير از امام عصر(عج) ،خواسته هاى ما را تأمين كند، ما مريد و علاقه مند به او خواهيم شد. بنابراين، امام زمان و ظهور ايشان براى ما موضوعيتى نخواهد داشت و مقصود اصلى تأمين راحتى خودمان است، نه چيز ديگر.
⁉️انتظارى كه ناشى از راحت طلبى و تنبلى باشد، چه ارزشى دارد؟…
انتظارى واقعى و با ارزش است كه انسان براى پيروزى و عظمت اسلام و گسترش آن در انتظار فرج باشد و ظهور حضرت مهدى(عج) را بخواهد. اين انتظار باارزش و انتظارى واقعى است و روايات بر ارزش والاى آن دلالت دارد.
اگرچه در سايه حكومت و انقلاب جهانى حضرت حجت(عج) امنيت و آسايش و وفور نعمت و نابودى ظلم و ظالمان و از بين رفتن فقر و بدبختى حاصل مى‌شود، لكن اينها نبايد انگيره اصلى مؤمن براى انتظار فرج آن حضرت باشد.
بر درگاه دوست،ص ۱۴۳
