سخنی ازمرحوم دولابی
چین های بدنتان را باز کنید.
حاج محمّد اسماعيل دولابی (رحمة الله عليه): هر وقت غصه دار شدید، براي خودتان و براي همه مؤمنین و مؤمنات از زنده ها و مرده ها و آنهایی که بعدا خواهند آمد، استغفار کنید. غصهدار که میشوید، گویا بدنتان چین میخورد و استغفار که میکنید، این چین ها باز می شود.
مناجات با امام زمان
زمین ,تنهادرسایه وجودتو, آفتابی خواهد شد! خورشید, تنهابانگاه به سیمای نورانی تو, پرتوافشان می شود ستاره ها,تنهابه خاطرحضورتو, صفحه آسمان رامی آرایند عشق ,حرف اول نام توست. ایمان ,گویا از بركت میلادتو,پدیدارشده است.
جاودانگی دیدگان تو, جهان رابیناكرده وابروان كمانی تو, آهوان دشت غزل رابه پوییدن سرچشمه های نور و شور و حضور واداشته است. هردلی كه نام مقدس تو بر آن حك نباشد, ازتپش افتاده است. هر سینه ای كه داغ محبت تو در آن دیده نشود, مسلول است و هر چشمی كه تاب دیدن روی تو را نیاورد, نابینا و معیوب. ای راز ماندگاری دنیا ! ای امید دل ها و جان ها! ای صبح صادق سیادت و سادگی ! ای دلداده همه جویندگان معانی ! ای ناب ترین نمای نوازش و آیش ! اگر تو در زمان جاری نبودی , اگر نگاه سیالت ,سایه هاوسیاهی هارا باز نمی شست ,اگرزمین سخنی از تو نمی گفت ,اگر زمان دل به راه تو نمی سفت , هیچ فروغی قادر نبودكه جهان راروشن كند و بشر را از مهجوریت و هجران رهایی بخشد. تو, درشت ترین ثمره معنا, بردرخت آفرینشی , ماراگوهر باران نسیم نگاه وشبنم مهر و باران صفای خویش كن ! به امیدآن روز زیبا كه زمین و زمان ,از عطر ظهور مولای مان خوشبو و گل باران شود. پایی برای رفتن تا آسمان بده راهی برای دیدن رویت نشان بده ما مردمان ساده دل این زمانه ایم اصلا خودت بیا و دعا یادمان بده ما با سه شنبه های شما خو گرفته ایم اندازه لیاقتمان جمکران بده برگد و تکیه بر روی دیوار کعبه کن ظهری به وقت شرعی زهرا اذان بده خود را معرفی کن و یابن الحسن بخوان و بعد قبر مادر خود را نشان بده.
آداب و اعمال ماه صفر
ماه صفر دومین ماه قمری است که برای نامگذاری آن دو دلیل ذکر می شود:
نخست این که از صُفْرَة به معنای زردی گرفته شده، زیرا زمان انتخاب نام با فصل پاییز و زرد شدن برگ درختان مقارن بوده است.
دلیل دوم این که از صِفْر به معنای خالی گرفته شده است، چرا که با پایان یافتن ماه های حرام(رجب، ذی القعده، ذی الحجه و محرم) قبایل بار دیگر وارد جنگ می شدند و شهرها خالی می شد.
معروف است که صفر ماهی منحوس است. در چرایی منحوس بودن ماه صفر دلایلی از جمله رحلت پیامبر اکرم(ص)، شهادت امام حسن(ع) و امام رضا(ع) در این ماه را ذکر می کنند. همچنین ابتدای ماه صفر با ورود کاروان اسرا به شهر شام مصادف است، و نیز آغاز جنگ صفین در نخستین روز صفر بوده است.
در برخی از روایات اسلامی آمده است که مسلمانان از انجام کارهای مهم در ماه صفر، پرهیز و برای دفع آفات و بلایای این ماه بسیار صدقه دهند. به همین دلیل مسلمانان از این ماه به عنوان ماهی نحس و بد یمن یاد می کنند، چرا که در این ماه وحی قطع می شود. حضرت علی(ع) در این مورد فرموده است: با رحلت پیامبر(ص) چیزی قطع شد که با فوت هیچ احدی قطع نشد.
اول ماه صفر
اعمال مشترک اول هر ماه در ابتدای ماه صفر نیز قابل توجه است از جمله:
وحدت حوزه و دانشگاه
شهید مفتح؛ منادی وحدت حوزه و دانشگاه
شهید ایت الله مفتح را نماد وحدت حوزه و دانشگاه می دانند؛ زیرا او که خود از دو تفکر حوزوی و دانشگاهی تأثیر پذیرفته بود، در نزدیک کردن این دو نهاد علمی، کوشش ها کرد. وی معتقد بود که دانشگاهیان با فراگیری علوم اسلامی و ایجاد روح زهد و تقوا در میان دانشگاه ها می توانند در راه ایجاد محیطی آماده که به ترتیب متخصصان همت می گمارد، تلاش کنند. وی همچنین معتقد بود حوزویان باید به علوم روز مسلط شوند و از این راه در مسیر تبلیغ و ترویج معارف الهی، گام بردارند.
شهید مفتح خود در جایی می گوید: «اگر بین دو قشر روحانی و دانشگاهی اختلافی پدید آمد و قشر روشن فکر برای خود راهی پیش گرفت و قشر مذهبی راهی دیگر، مطمئن باشید اولین مرحله شکست و بدبختی همین جاست».
مقاله آن شهید بزرگوار با عنوان «وحدت مسجد و دانشگاه» در حدود سال های 1340 در نشریه مکتب اسلام چاپ شده، به خوبی از اندیشه و تلاش علمی او در کنار تلاش های عملی اش در زمینه ایجاد چنین وحدتی و تأکید بر ضرورت وجودی آن خبر می دهد.
وحدت حوزه و دانشگاه
طلبه و دانشجو؛ دو بال پرواز
پروانه دیده اید چه زیباست؟ رقص پروازش زیباتر است. نقش بال های پروانه یکسان نیست؛ ولی قلم طبیعت در طراحی هر دو بال به یک اندازه از معدن سلیقه و ظرافت مایه گذارده است.
پروانه با یک بال به همان اندازه ناتوان است که پروانه بی بال و به همان اندازه از نعمت پرواز محروم.
ایران امروز چون پروانه است؛ برای پرواز به دو بال طلب و دانش توأمان نیازمند است. طلبه با دستان طلب همان را می جوید که دانشجو با قدرت دانش در طلب است؛ دستان طلب با قدرت دانش به هدف می رسد و قدرت دانش نیز در دستان طلب هدایت.
کافی است این دو مفهوم، دو سر رشته اتحاد را بگیرند تا دشوارترین قضایای ممکن را حل کنند؛ تا دورترین ستاره های درخشندگی را رصد کنند.
ایران با یک بال، پروانه نیست.
ایران بدون پرواز، ایران نیست.