خالق مهربان من !

اگر دست تقدير تو، لباس سپيد آخرت را بر تن من پوشاند و درخت زندگي ام ،

تن به خواب زمستاني و ابدي خويش سپرد و ميان من و آن بهار موعود

جدايي افتاد، پس در زماني که سيماي مهربان آن ماه تابان در آسمان

چشم مردمان آشکار شد، مرا از محراب قبرم برانگيز و توفيق احرام در صحن

و صفايش عنايت کن تا لبيک گويان در گرد کعبه وجود مقدسش طواف کنم.

… و انسان تشنه آفريده شد “لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسانَ فِي كَبَد[1]” و ..

خداوند عرشش را بر آب بنا نمود تا ببيند چه كسي بهتر آب مي يابد و سيراب مي گردد؟ “َ كانَ عَرْشُهُ عَلَى الْماءِ لِيَبْلُوَكُمْ أَيُّكُمْ أَحْسَنُ عَمَلا[2]” و..
احمد در آبگير غدير، هزاران آدم را گرد هم آورد تا به آنها بگويد: بايد براي رفع عطش كاري كرد، نبايد تشنه ماند، وقتي مي شود از زلال رود سيراب شد، چرا نبايد دل به باران سپرد؟!. اگر براي تشنگي فكري نشود، چشمانِ تشنه، سرابها را آب خواهند پنداشت ” كَسَرابٍ بِقيعَةٍ يَحْسَبُهُ الظَّمْآنُ ماءً حَتَّى إِذا جاءَهُ لَمْ يَجِدْهُ شَيْئاً[3]".
طبيعي است كه اين اتفاق بيافتد. بالاخره انسان با آب زنده است “جَعَلْنا مِنَ الْماءِ كُلَّ شَيْ‏ءٍ حَي[4]‏”، و زنده بودن، يعني پاكيزه بودن و با شيطان نگشتن، و حيران و گم، نبودن و استوار قدم بر داشتن و اين همه به بركت تكريم آبي است كه منسوب به آسمان است “َ يُنَزِّلُ عَلَيْكُمْ مِنَ السَّماءِ ماءً لِيُطَهِّرَكُمْ بِهِ وَ يُذْهِبَ عَنْكُمْ رِجْزَ الشَّيْطانِ وَ لِيَرْبِطَ عَلى‏ قُلُوبِكُمْ وَ يُثَبِّتَ بِهِ الْأَقْدام‏[5]".
احمد در غدير، ساقي بعد از خود را به مردم معرفي كرد و گفت: خداوند از آسمان آبي پاكيزه فرو فرستاده است “أَنْزَلْنا مِنَ السَّماءِ ماءً طَهُورا[6]"، پر از بركت “َ نَزَّلْنا مِنَ السَّماءِ ماءً مُبارَكا[7]” تا شما را آبي گوارا بنوشاند….

ادامه »

نا امیدی و یاس از رحمت خداوند متعال یکی از رذائل اخلاقی و گناهان کبیره است خواه در امور معنوی و اخروی باشد.مانند ناامیدی از هدایت یا بخشش خداوند ،خواه در امور مادی و دنیوی مانند ناامیدی از رفع مشکلات و سختی های زندگی.انسان ناامید دچار رکود و بی تحرکی در زندگی می شود و در معرض هلاکت قرار می گیرد و چه بسا مرتکب جنایات وحشتناک گردد و زندگی خود و اطرافیان را تباه سازد.

قرآن کریم یأس و ناامیدی از رحمت خداوند را در حد کفر دانسته است :
وَلاَ تَيْأَسُواْ مِن رَّوْحِ اللّهِ إِنَّهُ لاَ يَيْأَسُ مِن رَّوْحِ اللّهِ إِلاَّ الْقَوْمُ الْكَافِرُونَ(1
و از فرج و رحمت خدا نومید نشوید که جز کافران از رحمت خدا نومید نگردند.

رافت و مهربانی خداوند رحمان و رحیم نسبت به بندگانش به میزانی است که قرآن کریم هدف از نزول عذاب دنیوی و اخروی را باز گرداندن آن بندگان به سوی خداوند سبحان برمی شمارد.

ادامه »

 يا علي اذا رايت الناس يشتغلون بالفضائل او افائل فشتغل انت به اتمام الفرائض

اي علي وقتي ديدي مردم مشغول نوافلند واجبات را رها کرده اند به مستحبات پرداخته اند تو مشغول واجبات شو.

يا علي اذا رايت الناس شيتغلون بالعمل الدنيا فشتغل انت بالعمل الآخره
اي علي وقتي ديدي مردم مشغول کار دنيا شدند تو مشغول کار دنيا نشو خودت مشغول کن به عملي براي آخرت.

اذا رايت الناس يشتغلون بالعيوب الناس فشتغل انت به عيوب نفسک
اي علي اگر ديدي مردم دارند بد ديگران را مي گويند عيوب برادر مومن خواهر مومنه را دارند بازگو مي کنند اي علي تو به عيوب ديگران مپرداز عيوب خودت را متذکر باش.

 و اذا رايت الناس يشتغلون بالتزئين الدنيا و فشتغل انت بالتزئين
وقتي ديدي مردم دنبال تزئين دنيا هستند تو دنبال تزئين قبر زينت قبرباش.

آیت الله تهرانی می نویسد :

حضرت آیت الله العظمی بهجت فرمودند: در زمان جوانی ما، مرد نابینایی بود که قرآن را باز می کرد و هر آیه ای را که می خواستند نشان می داد و انگشت خود را کنار آیه مورد نظر قرار می داد، من نیز در زمان جوانی روزی خواستم با او شوخی کرده و سر به سر او گذارده باشم گفتم: فلان آیه کجاست؟ قرآن را باز کرد و انگشت خود را روی آیه گذاشت. من گفتم: نه اینطور نیست، اینجا آیه دیگری است. به من گفت: مگر کوری نمی‌بینی؟