تربیت قرآنی،منشأ کمال بشر

انسان اگر تربیت الهی نشود، حیوان است، بلکه بدتر از حیوان. شما هیچ حیوانی را خونخوارتر از انسان نمی‏توانید پیدا بکنید. حیوانات دیگر، همان یک طعمه‏ای می‏خواهند که شکمشان را سیر کنند. و وقتی شکمشان سیر شد کنار می‏روند، می‏نشینند، می‏خوابند.

انسان است که سیر نمی‏شود، انسان است که هم در طرف کمال، مافوق همه چیز است هم در طرف شقاوت و نَفْس، مافوق همه است. اگر تربیت بشود، آن تربیتی که کتابهای
الهی ـ قرآن کریم ـ آن تربیت را متکفّل شده‏ است، اگر ما تربیت بشویم به تربیتهای قرآنی، بالاترین موجود در کمال خواهیم شد. پیغمبر خدا که افضل موجودات است برای این است که آن طور که هست، فهمیده است، و آن طور که هست عمل کرده. هر کس قرآن را آن طور که هست بفهمد و آن طور که هست عمل کند، آن طور که دستور داده است عمل بکند، این از تمام موجودات افضل می‏شود. لکن نه آن طوری که پیغمبر می‏فهمد کس دیگر می‏تواند. نه آن عملی که او می‏کند کس دیگر می‏تواند. و لهذا او افضل است. و اگر چنانچه یک علف خودرو باشد، تربیت در او نباشد، آن طور نیست که مثل یک درختی باشد که فاسد می‏شود، فقط درختهایی که خودرو هستند و تربیت نشدند، خودشان بدقواره می‏شوند، خودشان فاسد می‏شوند، اما دیگر درختان را فاسد نمی‏کنند. در حیوانات هم این طوری است، که یک حیوان اگر چنانچه بداخلاق باشد، بد عمل باشد، چموش باشد، این همان خودش است. و این طور نیست که دیگران را هم وادار کند به آن نقیصه‏ای که خودش دارد. انسان این طور نیست؛ انسانِ بد، یک بدش، یک امّت را بد می‏کند، و یک خوبش، یک امّت را خوب می‏کند.

صحیفه امام ، جلد 10

لقب مشهور امام زمان(عج)، “مهدى” و القاب دیگر ایشان؛ منتظر، حجّت، خلف صالح، قائم و صاحب‎الزمان مى‎باشد. اما نام و كنیه ایشان، نام و كنیه رسول خدا(صلى الله علیه و آله) است. چه این كه آن حضرت فرمود: مردى از فرزندان من در آخر زمان قیام مى‎كند كه اسم او اسم من و كنیه او كنیه من است.1

نام پیامبر، محمد و كنیه او ابوالقاسم است و همین نام و كنیه براى حضرت مهدى(علیه‎السلام) است. اما روایاتى وارد شده است كه از ذكر نام او قبل از آن كه ظهور كند نهى كرده‎اند و حتى از آن حضرت نقل شده است كه فرمود: لعنت خدا بر كسى كه در میان جمع مردم، نام مرا ببرد.2

روایات به طور مطلق از نام بردن نام ولى عصر(علیه‎السلام) نهى كرده‎اند، بنابراین این نهى روایات تنها به زمان غیبت صغرى مربوط نمى‎شود بلكه غیبت كبرى را هم در بر مى‎گیرد.

احادیثى درباره فلسفه القاب آن حضرت وارد شده است كه در این جا به ذكر چند روایت اكتفا مى‎كنیم:

“صقربن دلف” گوید: از امام جواد(علیه‎السلام) شنیدم كه فرمود: امام بعد از من على است، امر او، امر من است و سخن او، سخن من و طاعت او، طاعت من است و امامت بعد از او با فرزندش حسن مى‎باشد كه امر او، امر پدرش و سخن او سخن پدرش و اطاعت از او، اطاعت از پدرش مى‎باشد. آنگاه سكوت كرد.

عرض كردم: یابن رسول الله! امام بعد از حسن كیست؟

حضرت گریه شدیدى كرد و فرمود: بعد از حسن، فرزندش، قائم به حق و امام منتظر است . عرض كردم: یابن رسول الله! چرا قائم نامیده شد؟

فرمود: زیرا بعد از آن كه نام ایشان از میان مى‎رود، اكثر كسانى كه به او اعتقاد دارند از او روى‎گردان مى‎شوند، قیام مى‎كند.

عرض كردم: چرا منتظر نامیده شد؟ فرمود: زیرا غیبتى دارد كه بسیار طولانى است و مخلصین، منتظر او هستند و شك كنندگان، او را انكار كرده و منكران، نامش را استهزا مى‎كنند. كسانى كه براى ظهورش وقت تعیین مى‎كنند فراوان مى‎شوند و كسانى كه درباره او تعجیل دارند هلاك مى‎گردند و آنان كه تسلیم هستند نجات مى‎یابند.3

امام صادق(علیه‎السلام) فرمود: قائم، مهدى نامیده شد زیرا به امرى هدایت مى‎كند كه مردم از آن گمراه شده‎اند و قائم نامیده شده است زیرا براى اقامه حق قیام مى‎كند.4

امام رضا(علیه‎السلام) نیز به هنگام ذكر لفظ قائم بر مى‎خاست و دست خود را بر سر مى‎گذاشت و مى‎گفت: اللّهم عجّل فرجه و سهّل مخرجه.5

پی نوشت ها:

1- عقد الدور، باب دوم ، ص 32.

2- بحارالانوار، ج 51، ص 33.

3- بحارالانوار، ج 51، ص 30.

4- بحارالانوار، ج 51، ص 30.

5- مستدرك سفینة البحار، ج 8، ص 629.

برگرفته از کتاب پرچم هدایت، محمد رضا اكبرى

ديده هر چند كه از ديدن تو محروم است
پرتو حسن تو بر اهل نظر معلوم است

شعله عشق تو از چهره زردم پيداست
گرچه در پرده دل راز غمت مكتوم است

اي خوش آن دم كه چو گل با لب خندان آئي
كه دل منتظران بي تو بسي مغموم است

دل بشكسته به دست تو شود باز درست
اي‌ كه در پنجة مهر تو دلم چون موم است

اي هما، بر دل ويرانة ما سايه فكن
تا كريزد غم دنيا كه چو جغدي شوم است

صبح اميد توئي در شب ظلماني ما
ياد تو ماية تسكين دل مظلوم است

قرآن کریم و قرآن مجید فرقی باهم ندارد.کلمه «مجید» و «کریم» هر دو صفت قرآن هستند. مجید یعنی با شکوه و کریم یعنی شریف و گرامی. ما دو قرآن نداریم که یکی کریم باشد و دیگری مجید. چه بگوییم «قرآن کریم» وچه بگوییم «قرآن مجید» در هر دو صورت منظورمان همان کتابی است که بر پیامبر نازل شده است. این درست مثل آن است که ما یک گل را نشان دهیم و یک بار بگوییم «این گل قرمز است» و بار دیگر بگوییم «این گل زیباست» ما در این دو جمله ، از یک گل سخن می گوییم که هم قرمز است و هم زیبا. قران هم یکی بیشتر نیست که هم مجید است و هم کریم. در کل دنیا فقط یک قرآن چاپ می شود که گاهی روی جلد می نویسند «قرآن کریم» و گاهی هم روی آن ، عبارت «قرآن مجید» را می نویسند.

یادی از اسطوره های مقاومت

در عملیات بیت المقدس که منجر به آزاد سازی خرمشهر شد . بر و بچه های بسیج شهرمان را دیدم که پای خاکریز فریاد “الله اکبر” سر می دهند . از ماشین پیاده شدم و به جمع بچه ها پیوستم . “حسین کرمانی ” را دیدم آن سوی خاکریز ، یکه و تنها به تعقیب تانک های دشمن می دوید ، با آرپی جی به شکار مشغول و دشمن پا به فرار گذاشته بود . شجاعت و شهامتش را دیدم  در انتظار بازگشتنش ماندم تا گرد و غبار پایش را توتیای چشمان گنهکارم سازم و بر دست و بازویش بوسه ای نثار سازم . “حسین ” به پاس آن همه رشادت ، در کربلای مهران با لبی تشنه جان داد و به خدا رسید.

یادشان را با صلواتی گرامی می داریم. اللهم صل علی محمد وآل محمد

کتاب با یاران سپیده