مک دونالد یک رستوران زنجیره ای چند ملیتی و البته بزرگترین آنهاست. به سختی محلی را در جهان پیدا خواهید کرد که در آن خبری از یکی از شعبه های مک دونالد نباشد.

داستان مک دونالد به اواسط قرن بیستم باز می گردد زمانی که دو برادر به نام های ریچارد و موریس مک دونالد اولین رستوران خود را در سال 1937 در کالیفرنیا افتتاح کردند. این فروشگاه از آن دسته فروشگاههای امریکایی بود که در مرکزیت محل پارک خودرو مشتریان قرار داشت و مشتریان درون ماشین منتظر آماده شدن سفارش خود می شدند.

در سال 1948 دو برادر این دسته از فروشگاهها را که نیازمند یک منوی کامل و مدیریت کارکنان زیادی بود را کنار گذاشتند و کسب و کار خود را کوچک کرده و ایده یک خط تولید کوچک برای سرو منوی مختصری شامل همبرگر، چیز برگر و سیب زمینی سرخ شده بعلاوه نوشیدنی را توسعه دادند. منوی کوجکتر باعث میشد تا هزینه و زمان تولید بسیار کاهش پیدا کند و در نتیجه آنها می توانستند غذای ارزان تری را به تعداد بیشتری از مشتریان ارائه کنند. در آن سال اولین همبرگر مک دونالد عرضه شد.

در سالهای بعد، کسب و کار آنها قوت گرفت و در کنار طراحی داخلی و نمای فروشگاه، لوگوی زرد رنگ (پیش زمینه ای برای طراحی لوگوی کنونی ) شکل گرفت.

در سال 1954 ری کراک، فروشنده مخلوط کن های میلک شیک، با هدف فروش خود به مک دونالد، تلاش کرد تا آنها را برای تاسیس فروشگاههای بعدیشان ترغیب کند. برادران مک دونالد برای هر رستوران 8 عدد دستگاه مخلوط کن نیاز داشتند و با افتتاح هر شعبه جدید، کراک می توانست 8 دستگاه جدید به آنها بفروشد. از اینجا بود که ایده فرنچایز شکل گرفت؛ به این معنا که هر کسی که می خواست یک فروشگاه مک دونالد تاسیس کند می بایست حدود هزار دلار به همراه 2 درصد از فروش سالانه اش را به آنها پرداخت می کرد.

به این ترتیب بود که در سال 1955 دومین شعبه مک دونالد توسط کراک در ایلینوی امریکا تاسیس شد. در حقیقت برادران مک دونالد تنها شعبه اول را تاسیس کردند و این کراک بود که با دادن سهم نیم درصدی حق فرانچایز به آنها شعبه های مک دونالد را یکی پس از دیگری در امریکا تاسیس می کرد. (البته باید در نظر داشت که سهم نیم درصدی برادران مک دونالد تا سال 2000 میلادی بالغ بر دویست میلیون دلار بود)

در سال 1963 شخصیت دلقک یکی از برنامه های تلویزیونی کودکان که با نام “بوزو” شناخته می شد، توسط مک دونالد برای بازی در تبلیغات رستورانها انتخاب شد و پس از آن این دلقک به نمادی از مک دونالد تبدیل شد.

گسترش شعبه های مک دونالد به خارج از امریکا ادامه یافت و در سال 1973 هزارمین شعبه مک دونالد در کشور روسیه تاسیس شد و این گسترش تا جایی ادامه پیدا کرد که تا سال 2014 میلادی تعداد شعبه های مک دونالد در سرتاسر دنیا بیش از 35 هزار می رسد.

مک دونالد و گرسنگی در جهان

مک دونالد صرفاً یکی از صدها شرکت غول چند ملّیتی است که در گستره های عظیم کشورهای فقیر، سرمایه گذاری کرده و پا گرفته اند.

صفحات: 1· 2

السلام علیک یا ابالفضل العباس

به همت معاونت فرهنگی مدرسه علمیه الزهراءسلام الله علیها ارومیه و در ایام سوگواری ماه محرم، مراسم میثاق با علمدار کربلا همراه با زیارت پرچم مقدس حرم حضرت عباس(ع) با حضور طلاب و اساتید حوزه علمیه الزهراءسلام الله علیها برگزار گردید. این مراسم با روضه خوانی یکی از اساتید و قرائت زیارتنامه حضرت همراه بود و شور و حال معنوی خاصی به حوزه بخشید.

در پاسخ به “چرا مرگ بر آمريكا؟”

سروده و سخنش “مرگ بر تو آمريكا!”
به خاطر وطنش “مرگ بر تو آمريكا!”

شهيد غرق به خوني كه قاتلش بودي
نوشته بر كفنش “مرگ بر تو آمريكا!”

به خاطر دل مادر كه ميزند بوسه
به پاره هاي تنش، “مرگ بر تو آمريكا!”

براي كشتن باباي خوب آرميتا
گلوله در بدنش… “مرگ بر تو آمريكا!”

عليرضا و غم چشم روشنش اي واي
پدر… نيامدنش… “مرگ بر تو آمريكا!”

به اشتياق جهاد، آن جوان چه حك كرده
به روي پيرهنش؟ “مرگ بر تو آمريكا!”

به هر طرف بروي اين صداي آزادي است
تو بشنو از دهنش “مرگ بر تو آمريكا!”

قيام ملت مستضعفين برابر ظلم
و جور اهرمنش “مرگ بر تو آمريكا!”

رسيده عصر خميني بت شكن اينك
عصاي بت شكنش “مرگ بر تو آمريكا!”

فاطمه عارف نژاد

گفتگوی دینی

مراقبت و تحوّل درونی/دخل و خرج

طفل دو جنبه دارد. انسان باید هر دو جنبه راملاحظه کند. ممکن است چیزی برای یک جنبه طفل خوب باشد و برای جنبه دیگر طفل خوب نباشد. مثلاً اگر طفلی هم به ناراحتی کبد، هم به ناراحتی معده مبتلا شده باشد، مداوای چنین طفلی مشکل است. طبیب گاهی حیران می شود که چه کار کند، چون داروهایی که برای کبد خوب است برای معده بد است، داروهایی که برای معده خوب است، برای کبد بد است. طبیب در اینجا خیلی مشکل می تواند انتخاب کند، اما اگر فقط درد معده بود راحت بود، اگر درد کبد به تنهایی بود، راحت بود.

در تربیت هم اگر طفل فقط جنبه شیطانی داشت، انسان از راه ترساندن و تهدید کردن و دستگیری وارد می شد و این را کنترل می کرد. اگر هم تنها جنبه فرشتگی و مَلَکی داشت، او را تشویق و ترغیب می کرد و کافی بود. اما مشکل این است که این طفل هم فرشته است، هم شیطان؛ و باید با انسان دو شخصیتی مدارا کرد. اگر انسان توانست شخصیت فرشته ای طفل را به دست بگیرد،کارش راحت تر می شود، چون در این حالت هر چه آرام آرام پیش می رود، طفل احترام پذیرتر می شود، و تذکر که می خواهید به او بدهید، با اشاره های لطیف هم می توانید به او بدهید. یک برخورد کوچک، یک سر درد مختصر او را بیدار می کند و برایش کافی است.

انبیاء اینطور تربیت می کنند، فرزند را چنان پاک و بی آلایش و متوجه بار می آورند که حرف اول لازم نیست به دوم برسد. خودش اشاره را هم متوجه می شود. و دل نوعی است که فرزند، خودش را اداره می کند. تربیت شده های انبیاء به اینجا می رسند که خودشان، خودشان را حساب می کنند: «حاسِبُوا قَبل أن تُحاسِبُوا» خودتان را حساب کنید، قبل از اینکه از شما حساب بخواهند.

برنامه محاسبه و مراقبه دارند. شاگردان انبیاء شب، قبل از اینکه بخوابند، حساب کار و روزشان را می کنند. آنچه را که خدمتی، توفیقی، عبادتی، بوده از خدا می دانند، و از خدا تشکر می کنند، خدا را بر اینکه موفقشان نموده که صبری، حوصله ای، حلمی کرده باشند، نصیحتی، خدمتی، احسانی، صدقه ای، دستگیری، یتیم نوازی کرده باشند شکر می کنند و همه ی آنها را از خدا می شمارند. و از آن طرف اگر خطایی، غفلتی، تعدی و بی اعتنایی و هر گونه تجاوزی به حقوق کوچکتر و یا مساوی و یا بزرگ تر از خودشان کرده اند، اینها را هم به خاطر می آورند و از خدا طلب عفو و بخشش دارند. سعی می کنند اگر حقوق مردم ضایع شده، همان روز حلال بودی بطلبند و طرف را راضی کنند، نمی گذارند گناه یک روز به روز دیگر بکشد.

مثل خود شما که مخارج دستتان است، سیاهه می کنید و آخر شب، دخل و خرجتان را رسیدگی می کنید و سعی می کنید که دخلتان به خرجتان بخورد. اگر امروز یک مقدار زیادی خرج شده، فردا یک مقدار صرفه جویی می کنید تا گرفتار قرض نشوید.

عمر انسان و عباداتی که انسان انجام می دهد، «دخل» انسان است. غذایی که می خورد، از رحمت های خدا که استفاده می کند، وقتش را که به کار می برد، «خرج» کرده است. بعد نگاه می کند، می بیند یک روز خرج کرده به جای اینکه دخلی داشته باشد، ضرر داشته است. ناراحت می شود.

ادامه »

بزرگ‌ترین خطری که علما را تهدید می‌کند و سبب گمراهی آن‌ها می‌شود و علما هم موجب گمراهی مردم می‌شوند دنیاطلبی است.

نمونه روشنی که قرآن در این زمینه بیان می‌فرماید داستان بلعم باعورا است. در آیات 175 و 176 سوره مبارکه «اعراف» آمده است:

«وَاتْلُ عَلَیْهِمْ نَبَأَ الَّذِیَ آتَیْنَاهُ آیَاتِنَا فَانسَلَخَ مِنْهَا فَأَتْبَعَهُ الشَّیْطَانُ فَکَانَ مِنَ الْغَاوِینَ * وَلَوْ شِئْنَا لَرَفَعْنَاهُ بِهَا وَلَکِنَّهُ أَخْلَدَ إِلَى الأَرْضِ وَاتَّبَعَ هَوَاهُ فَمَثَلُهُ کَمَثَلِ الْکَلْبِ إِن تَحْمِلْ عَلَیْهِ یَلْهَثْ أَوْ تَتْرُکْهُ یَلْهَث ذَّلِکَ مَثَلُ الْقَوْمِ الَّذِینَ کَذَّبُواْ بِآیَاتِنَا فَاقْصُصِ الْقَصَصَ لَعَلَّهُمْ یَتَفَکَّرُونَ؛

و برای آنها بخوان سرگذشت آن کس را که آیات خود را به او دادیم ولی (سرانجام) از (دستور) آنها خارج گشت و شیطان به او دست یافت و از گمراهان شد *

و اگر مى‏‌خواستیم قدر او را به خاطر آن [علمش به آیات‏] بلند مى‏‌داشتیم، ولى او به دنیا [و پستى‏] گرایید و از هواى نفس خویش پیروى

کرد، آرى داستان او همچون داستان سگ است که اگر بر او حمله آورى، زبان از دهان بیرون مى‌‏آورد و اگر هم او را [به حال خود] واگذارى باز

زبان از دهان بیرون مى‏‌آورد، این داستان دروغ‌‏انگاران آیات ماست، پس برایشان این پند و داستان را بخوان باشد که اندیشه کنند».

اگر دیدید عالم دنیاپرست است بدانید که این عالم شما را گمراه می‌کند. امام علی(ع) فرمودند: بهترین مردم بعد از امامان هدایت و

چراغان تاریکی، علما هستند. بدترین انسان‌ها بعد از شیطان و رهبران ضلالت هم عالمان فاسد که حقایق را کتمان می‌کنند، هستند.

از امام صادق(ع) سؤال می‌شود که همه مسلمانان، یهود و نصارا و اهل کتاب از علمای خود تبعیت می‌کنند، پس چه فرقی بین آن‌ها

است؟ امام صادق(ع) فرمودند: یهود و نصارا می‌دیدند که عالمان خود دنیاپرست هستند و ظلم را تقویت می‌کنند اما با این وجود دنباله‌روی

ظالمان را می‌کنند. اگر در میان مسلمانان هم کسی از عالم دنیاپرست تبیعت کنند این عذابی که در قرآن آمده است شامل حال آن‌ها هم می‌شود.

هر کسی که بگوید من عالم هستم نباید قبول کنیم. عالم باید باتقوا، حافظ ارزش‌های دینی و مطیع امر خدا باشد؛ ما باید از چنین فردی

تبعیت کنیم. در روایتی داریم که همه فقهای مسلمان این ویژگی‌های را ندارند بنابراین برای رسیدن به سعادت نباید از آن‌ها تبعیت کرد.

در روایت دیگری هم داریم که برخی علما مردم را از اهل‌بیت(ع) دور می‌کنند، نمونه این علما در عربستان هستند که این افراد مستحق لعن هستند.

آیت الله ری شهری