منم سربازت میشم....
در تاریخ ماندگار شد
روزهای سال، به طور طبیعی و به خودی خود همه مثل همند؛ این انسانها هستند، این ارادهها و مجاهدتهاست که یک روزی را از میان روزهای دیگر برمیکشد و آن را مشخص میکند، متمایز میکند، متفاوت میکند و مثل یک پرچمی نگه میدارد تا راهنمای دیگران باشد. روز عاشورا - دهم محرم - فی نفسه با روزهای دیگر فرقی ندارد؛ این حسین بن علی (علیه السّلام) است که به این روز جان میدهد، معنا میدهد، او را تا عرش بالا میبرد؛ این مجاهدتهای یاران حسین بن علی (علیه السّلام) است که به این روز، این خطورت و اهمیت را میبخشد. روز نوزدهم دی هم همین جور است، روز نهم دیِ امسال هم از همین قبیل است. نهم دی با دهم دی فرقی ندارد؛ این مردمند که ناگهان با یک حرکت - که آن حرکت برخاسته از همان عواملی است که نوزدهم دیِ قم را تشکیل داد؛ یعنی برخاسته ی از بصیرت است، از دشمنشناسی است، از وقتشناسی است، از حضور در عرصهی مجاهدانه است - روز نهم دی را هم متمایز میکنند.
مطمئن باشید که روز نهم دیِ امسال هم در تاریخ ماند؛ این هم یک روز متمایزی شد. شاید به یک معنا بشود گفت که در شرائط کنونی - که شرائط غبارآلودگیِ فضاست - این حرکت مردم اهمیت مضاعفی داشت؛ کار بزرگی بود. هرچه انسان در اطراف این قضایا فکر میکند، دست خدای متعال را، دست قدرت را، روح ولایت را، روح حسین بن علی (علیه السّلام) را میبیند. این کارها کارهائی نیست که با ارادهی امثال ما انجام بگیرد؛ این کار خداست، این دست قدرت الهی است؛ همان طور که امام در یک موقعیت حساسی - که من بارها این را نقل کردهام - به بنده فرمودند: «من در تمام این مدت، دست قدرت الهی را در پشت این قضایا دیدم». درست دید آن مرد نافذِ بابصیرت، آن مرد خدا.
بیانات در دیدار مردم قم در سالگرد قیام نوزدهم دی ماه 19/10/1388
مجاهدت به نفع انسان
در شرائط فتنه، کار دشوارتر است؛ تشخیص دشوارتر است. البته خدای متعال حجت را همیشه تمام میکند؛ هیچ وقت نمیگذارد مردم از خدای متعال طلبگار باشند و بگویند تو حجت را برای ما تمام نکردی، راهنما نفرستادی، ما از این جهت گمراه شدیم. در قرآن مکرر این معنا ذکر شده است. دست اشاره ی الهی همه جا قابل دیدن است؛ منتها چشم باز میخواهد. اگر چشم را باز نکردیم، هلال شب اول ماه را هم نخواهیم دید؛ اما هلال هست. باید چشم باز کنیم، باید نگاه کنیم، دقت کنیم، از همه ی امکاناتمان استفاده کنیم تا این حقیقت را که خدا در مقابل ما قرار داده است، ببینیم.
مهم این است که انسان این مجاهدت را بکند. این مجاهدت به نفع خود انسان است؛ خدای متعال هم در این مجاهدت به او کمک میکند. نوزده دیِ مردم قم در سال 56 از این قبیل بود، نهم دیِ امسالِ آحاد مردم کشور - که حقیقتاً این حرکت میلیونی فوقالعاده ی مردم حرکت عظیمی بود - از همین قبیل است، و قضایای گوناگونی که ما در طول انقلاب از این چیزها کم نداشتیم. این مجاهدت، راه را به ما نشان میدهد.
بیانات در دیدار مردم قم در سالگرد قیام نوزدهم دی ماه 19/10/1388
سناریوی مسئولین سابق و کنونی لو رفت
افشاگری، پایان مدارا، تحصن، اعتصاب غذا! این ها واژگانی است که این روزها محمود احمدی نژاد، حمیدرضا بقایی و اسفندیار رحیم مشایی زیاد از آن استفاده می کنند. اگرچه با پایان حاشیه برانگیز عمر دولت دهم، هواداران و طرفداران محمود احمدی نژاد به دنبال این بودند که با ارائه طرحی شبیه طرح پوتین – مدودف، اسفندیار رحیم مشایی را به عنوان رئیس جمهور یازدهم به روی کار بیاورند؛
اما در واقعیت با رد صلاحیت مشایی عملا پایان دولت بهار کلید خورد. پایان زود هنگام بر آغاز این طرح موجب شد تا احمدی نژاد همان اپوزوسیونی شود که اگرچه در ابتدای امر رویکردی تند ندارد اما معترض است و او را به عنوان یک انقلابی می شناسند.
گرچه احمدی نژاد در اولین اقدام معترضانه خود، رد صلاحیت مشایی را ظلم بزرگ نامید و به نوعی شورای نگهبان را ظالم معرفی کرد؛ اما چندسالی می شد که از او واکنشی شدید ندیده بودیم. در طول چهارسال ریاست جمهوری حسن روحانی، حتی برخی از اقدامات همچون حقوق نجومی، بالارفتن تورم، افزایش بیکاری و یا حتی توزیع سبد کالا که به اذعان خودِ رئیس جمهور یازدهم، بر خلاف شأن ملت ایران بود، نتوانست صدای احمدی نژادی که خودش را صدای مردم می داند، در بیاورد.
اما نزدیکی به انتخابات ریاست جمهوری سال 96 از یک طرف و زمزمه هایی از محاکمه نزدیکان احمدی نژاد از طرف دیگر، موجب آن شد که تحرکات رئیس جمهور دولت نهم و دهم افزایش پیدا کند. او برای آنکه راهکار جایگزین دولت روحانی معرفی شود ابتدا به نقد علیه دولت یازدهم پرداخت و پس از آنکه نتوانست در این زمین موفق باشد و با صدور حکم حمیدرضا بقایی، سناریوی خود را تغییر داد و قوه قضاییه را مورد حمله قرار داد تا تقریبا بر همگان آشکار شود، که وی تنها دغدغه اطرافیان خود را دارد.
اما سوال اینجاست که احمدی نژاد دغدغه مردم را دارد یا در پشت خواست مردم پنهان شده است؟
از قدیم الایام عشق خواهر و برادری عده ای از عاشقان زبانزد همه عالم بوده است . عشقی که نوع و کیفیتش شاید با عشق های دیگر تفاوت های زیادی داشته باشد .
در تاریخ از این نوع عشق و عاشقی ها کم ندیده ایم . عشق بین امام حسین علیه السلام و حضرت زینب سلام الله علیها … عشقی که باعث می شود خواهری از زندگی و جوانی و نشاط و خلاصه همه چیز خود بگذرد و با برادر راهی بیانان و دشت کرب و بلا شود. عشقی که نتیجه اش بودن همیشگی در کنار برادر و دیدن او در همه حال، عشقی که برای بله گفتن، از شرایط ازدواج یک خواهر می شود …
عشقی که در این راه از جان عزیزان و جگرگوشه هایش هم می گذرد و آنان را با عشق و افتخار تقدیم برادر می کند . واقعا عجیب است . فکر کردن به این حالت ها هم هوش و عقل را از آدمی می برد.
این یک قسمت از تاریخ بود … گوشه ی دیگری از این محبت و عشق را می توان در رابطه خواهر برادری حضرت معصومه سلام الله علیها و امام رضا علیه السلام دید …بله …
این خواهر و برادر با وجود فاصله سنی فراوانی که با هم داشتند، اما نگاه هر دو به زندگی شبیه به هم بودند، علاقه و الفتی بینشان برقرار بود …
این علاقه و الفت به قدری بود که وقتی امام رضا(علیه السلام) به ایران مهاجرت کردند، حضرت معصومه پس از سپری شدن زمانی از نبود برادر، نتوانست دوری او را تحمل کند و وی به ایران سفر کرد.
در طول راه به شهر ساوه رسید، در آنجا به دلایلی چون بیماری و سیاسی رهسپار شهر قم می شوند. مدت 17 روز در منزل فردی به نام موسی بن خزرج، می ماند و سرانجام پس از 17 روز بدون اینکه بتواند برادر را ببیند، از دنیا می رود.
جلسه چهارم کارگاه غدیر پژوهی با حضور حجت الاسلام والمسلمین محمدعلی شاه آبادي
موضوعات مطرح شده در این جلسه :
ظرفیت نداشتن
حسادت و تکبر و تعصب
فرهنگ قبیله ای
معنویت سکولاریستی
جزئی از عوامل عدم پذیرش ولایت در صدر اسلام
سیری در مساله غدیر
علت حذف شدن عبارتی از اذان و اقامه
در روایاتی چند آمده است که شهادت ثالثه و آوردن نام علی (علیه السلام) بعد از «لا اله الا الله» و «محمدا رسول الله» با خلقت آسمانها و زمین و عرش و کرسی و … توأم بوده است.
در خبرهایی آمده است که عبارت «اشهد ان علیاً ولی الله» از کتاب احکام دوم دبیرستان دانشآموزان پسر دانش آموزان استان لرستان حذف شده است. در پی این خبر بر آن شده ایم در رابطه با وجود این عبارت در اذان و اقامه مرور یبر منابع دینی داشته باشیم… با ما همراه باشید.
دلایل ذکر شهادت بر ولایت علی (علیه السلام) در اذان و اقامه
یکی از مسائلی که ممکن است ذهن برخی را مشغول کرده باشد، این است که چرا شیعیان در اذان و اقامه شهادت به ولایت حضرت علی (علیه السلام) میگویند؟ آیا دلایل روایی یا قرآنی در این زمینه وجود دارد؟
در این رابطه ابتدا به روایاتی که در این مورد وارد شده، اشاره میکنیم. در روایاتی چند آمده است که شهادت ثالثه و آوردن نام علی (علیه السلام) بعد از «لا اله الا الله» و «محمدا رسول الله» با خلقت آسمانها و زمین و عرش و کرسی و … توأم بوده است.
امام صادق (علیه السلام) فرموده است: خداوند تعالی بعد از خلقت آسمانها و زمین امر فرمود که منادی به این سه شهادت ندا دهد.
آن امام همام در حدیثی دیگر فرموده است: خداوند با خلق عرش و کرسی و … بر آنها نوشت «لا اله الا الله، محمدا رسول الله، علی امیرالمؤمنین» و آنگاه فرمود «فاذا قال احدکم لا اله الا الله محمدا رسول الله فلیقل علی امیرالمؤمنین ولی الله؛ پس زمانی که کسی از شما گفت لا اله الا الله و محمدا رسول الله، سپس باید بگوید علی امیرالمومنین ولی الله».
از بعضی از روایات نبوی استفاده میشود که ذکر امام علی (علیه السلام) بعد از ذکر خدا و حضرت رسول (صلی الله و علیه وآله) چه در اذان باشد یا غیر اذان، جایز است و در نزد خدا محبوبیت دارد.