منم سربازت میشم....
درآمد
از نظر تاریخ روشن است که زن قبل از اسلام در محرومیت فراوان بود و از جایگاه مناسب اجتماعی برخوردار نبود؛ اما اسلام با ندای آسمانی خود تحول بزرگی ایجاد کرد؛ اولا از نظر شخصیتی، زن را برابر مرد قرار داد و ایمان و عقاید و افکار او را محترم شمرد. ثانیاً حقوق اجتماعی زیادی که قبل از اسلام وجود نداشت برای او قرار داد البته اگر هم در بعضی موارد بین او و مرد تفاوت گذاشته به جهت اقتضائات روحی و جسمی زن بوده است و لذا زن در سایه این تعلیمات در میان مسلمین موقعیت اجتماعی مناسبی پیدا کرد.
زن از منظر مقام معظم رهبری
نگاه اسلام، و به تبع آن، مقام معظم رهبری به زن، نگاهی جامع است که هم ارزش های الهی و هم منطق انسانی، در آن لحاظ شده است. در نظام مقدس انقلاب اسلامی، جایگاه زن به حدی است که یک روز را به پاس قدردانی از جنس مؤنث به وی اختصاص داده اند. نگاه رهبری به زن در روز زن به این صورت است.« روز زن، یعنی نگاه درست و مبتنی بر منطق به زنان، که نیمی از جمعیت بشر را تشکیل میدهند؛»
معظم له، زن را از سه دیدگاه مورد بررسی قرار داده است:
دیدگاه اول: زن، عنصر تکاملی جامعه و بشر:
نقش زن به عنوان انسانی در راه تکامل معنوی و نفسانی است که در این دیدگاه، زن و مرد با یکدیگر هیچ تفاوتی ندارند. در تاریخ، زنان بزرگ و برجسته ای حضور داشتهاند؛ همچنان که مردان بزرگ و برجسته ای بوده اند. در قرآن، وقتی خدای متعال میخواهد برای مؤمنین مثال بزند، از زن مثال میزند؛ «وَ ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلاً لِلَّذِینَ آمَنُوا امْرَأَتَ فِرْعَوْنَ» . زن به عنوان عنصر مؤمن برجسته ای که نظیر او در میان انسانهای آن روز نبود یا کمیاب بود، حضور دارد.
جلسه مشاوره مهارتهای بعد از ازدواج طلاب حوزه علمیه الزهراء س ارومیه
با حضور سرکار خانم پورحیدر مدیریت محترم حوزه
جلسه مشاوره مهارتهای قبل از ازدواج طلاب حوزه علمیه الزهراء س ارومیه
با حضور سرکار خانم رحیمی
صبح امروز :
دیدار نماینده مجلس شورای اسلامی جناب آقای قاضی پور
با مدیر محترم حوزه علمیه الزهرا س ارومیه
در خصوص رسیدگی به مشکلات حوزه و طلاب
امام زمان عليه السلام در زندان «غيبت »
هستند؛ زنداني كه خود ما با كفران نعمت هايمان براي ايشان ايجاد كرده ايم.
اين سنتي است كه به فرموده ی امام باقر عليه السلام از حضرت يوسف عليه السلام در آن حضرت وجود دارد.
اين ويژگي در برخي از ائمه عليه السلام پيش از حضرت مهدي عليه السلام نيز بوده
است. امام هفتم حضرت موسي بن جعفر عليه السلام توسط ظالمان سالهاي طولاني به زندان
گرفتار شدند و مردم از ارتباط عادي و آسان با ايشان محروم گشتند. البته ايشان كه «يدالله »
و مظهر قدرت خداوند بودند، ميتوانستند با اعمال آن قدرت خود را از بند برهانند، ولي با صبر بر قضاي الهي آن را تحمل ميفرمودند.
در مورد امام عصر عليه السلام نيز دقيقاً همين طور است.ايشان قبل از اذنِ كلّي خداوند به ظهور و فرارسيدن زمان فرج، آن قدرت مطلقة الهي را – كه در زمان غيبت هم دارا هستند- به طور كامل آشكار نمي كنند و به دستگيريهاي جزئي و موردي ، در مواردي كه صلاح بدانند، اكتفا ميفرمايند.
اظهار آن قدرت بيكران الهي براي همگان و در
همة صحنه ها، موكول به اذن فرج نهايي از جانب خداوند نسبت به ظهور امام عليه السلام مي باشد.
آیا مؤمنان، دردِ زنداني بودن مولايشان در زمان غيبت را، با تمام وجود حس ميكنند و از مسأله در رنج هستند؟ آيا زندگي بدون ديدن ايشان براي ما حقيقتاً سخت و تلخ است؟ چند درصد از شيعيان – بدون اين كه احتياج به سفارش داشته باشند - براي فرج آن حضرت دعا ميكنند؟ خود ما چقدر براي رهايي ايشان از بند غيبت توسل پيدا كرده ايم؟ آيا مجلسي به طور خاص براي دعا در حق ايشان و تعجيل فرجشان تشكيل داده ايم؟ اينها همه جاي تأمل دارد.
همایش وظایف طلبه و ویژگی حوزه انقلابی
با مشارکت خواهران طلبه مدرسه علمیه الزهرا (س) ارومیه
در مصلای امام خمینی(ره)