وقتی ابوالفضل علیه‌السلام از برادر و امامش حضرت حسین علیه‌السلام اجازه میدان خواست. امام علیه‌السلام به سختى گریست به گونه‏‌اى که محاسن شریفش از اشک دیدگانش‏‌، تر شد، و فرمود: «یا أَخی کُنْتَ الْعَلامَةَ مِنْ عَسْکَری وَ مُجْمِعَ عَدَدِنا، فَإِذا أَنْتَ غَدَوْتَ یَؤُلُ جَمْعُنا إِلَى الشِّتاتِ، وَ عِمارَتُنا تَنْبَعِثُ إِلَى الْخَرابِ»

برادر جان! تو نشانه (شکوه و عظمت و) برپایى سپاه من و محور پیوستگى نفرات ما هستى. اگر تو بروى (و شهید شوى)، جمعیّت ما پراکنده، و ویران مى‌‌‏شود. (بحارالانوار علامه مجلسی، ج 45 ص 41)

همچنین نقل شده است: هنگامى که عباس علیه‌السلام شهید شد امام حسین علیه‌السلام فرمود: «الْانَ إِنْکَسَرَ ظَهْری وَقَلَّتْ حِیلَتی» اینک کمرم شکست و راه چاره بر من محدود شد.

آنگاه گریست و این اشعار را خواند:

تَعَدَّیْتُمْ یا شَرَّ قَوْمٍ بِبَغْیِکُمْ / وَ خالَفْتُمْ دینَ النَّبِىِّ مُحَمَّدٍ

أَما کانَ خَیْرُ الرُّسُلِ أوْصاکُمْ بِنا / أَما نَحْنُ مِنْ نَجْلِ النَّبِىِّ المُسَدَّدِ

أما کانَتِ الزَّهْراءُ أُمّی دُونَکُمْ / أما کانَ مِنْ خَیْرِ الْبَرِیَّةِ أحْمَدَ

لُعِنْتُمْ وَ أُخْزیتُمْ بِما قَدْ جَنَیْتُمْ / فسَوْفَ تَلاقُوا حَرَّ نارٍ تُوَقَّدُ

اى بدترین مردم! با ستمکارى خویش بر ما تعدّى کردید، و با آیین پیامبر خدا محمّد صلى الله علیه و آله مخالفت ورزیدید.

آیا بهترین پیامبر، سفارش ما را به شما نکرده بود؟ آیا ما از نسل پیامبر راستین نیستیم؟

آیا جز این است که حضرت زهرا علیهاالسلام مادر من است نه شما؟ آیا او از نسل بهترین انسان‌‏ها نبود؟

به سبب جنایتى که مرتکب شدید ملعون و خوار گشتید، و به زودى گرفتار آتش شعله‏‌ور الهى خواهید شد. (مناقب ابن شهر آشوب، ج 4 ص 117 ؛ بحارالانوار، ج 45 ص 40 ؛ عاشورا ریشه‌ها، انگیزه‌ها، رویدادها، پیامدها، ص 493)

موضوع : امام علی علیه السلام و عدالت

نگارنده :خانم رقیه رشیدی

استاد راهنما: سرکار خانم چراغی

چكيده:
رساله حاضر با عنوان امام علي (ع) و عدالت در جهت آشنايي مردم خصوصاً قشر جوان با مقوله عدالت و رابطه تنگاتنگ آن با مساله امامت به عنوان حاكم اسلامي و تبيين جايگاه آن در جامعه، آثار و موانع برقراري آن در تمام زمينه هاي اجتماعي، اقتصادي، سياسي تنظيم شده، كه هدف آن نهادينه سازي باور عدالت محوري در تمام سطوح و اقشار جامعه با نگرشي سازنده بر عملكرد آن حضرت بعنوان حاكم اسلامي
مي باشد.
عدل به معناي دادگري، اندازه و حد اعتدال مي باشد.
عدالت نيز همان قرار دادن هر امري ( اعم از فردي و اجتماعي) در جاي خود و رعايت اعتدال و حد وسط است.
اسلام مكتب عدل و اعتدال است، اهميت خاصي به عدالت داده و آن را تاروپود جامعه و در مسائل اجتماعي، اقتصادي، حقوقي شرط اساسي دانسته است. از ديد پيشوايان معصوم نيز عدالت، ضرورتي است كه بقاي جامعه منوط به آن است و بدون تحقق آن جامعه باقي نخواهد ماند. امام علي (ع) در خصوص عدالت اين گونه تصريح نمودند كه، عدل از جود برتر مي باشد چرا كه عدل امور را به جاي خود مي نهد اما جود امور را از جهت اصلي خارج مي كند واي بسا جود و بخشش سبب بر هم زدن نظام عدالت در اجتماع شود.
عدالت از منظر امام علي (ع) همه جانبه از نوع بينش و نگرش و تمام عیار از نوع روش و منش مي باشد.
عدالت اصلي است كه مي تواند تعادل اجتماع را حفظ كند و همه را راضي نگهدارد، به پيكر اجتماع سلامت و به روح اجتماع آرامش دهد.
ديدگاه امام علي (ع) آن است كه…

ادامه »