لحظه وداع

سیل اشک نمی داد امانم لحظه وداع

این بغض در گلو نداد مهلتم لحظه وداع

چشم بر رخ ماهش به التماس و عجز

می خروشید در طوفان گریه ام لحظه وداع

جانم به لب رسید نیامد سخنی به لب

مهر سکوت بود بر لبم لحظه وداع

خون می جهید ز آتشفشان قلب من

زان داغ می دریدم جامه ام لحظه وداع

می خواستم بگویم ز درد دوریش

گویی سخن نمی رفت به زبانم لحظه وداع

قیامتی که می گویند به روز محشر بینی

به چشم خود نگریستم لحظه وداع

آرام می خرامید و می برد با خودش

در خون نشسته دل بی نصیبم لحظه وداع

 شعر از : علی نیکوفر

یا علی بن موسی الرضا (علیه السلام ) ! دلمان را به پنجره ات گره زدیم و داریم می رویم ، دوست داریم تا ما بر می گردیم گره از کار ما و همه دوستانمان باز کنی.

به امید زیارت دوباره