نشانه هاى ظهور حضرت مهدى (عج) از زبان امام حسين علیه السلام
نشانه هاى ظهور حضرت مهدى (عج) از زبان امام حسين علیه السلام
از ظاهرا روایت بر می آید که اشاره حضرت به برخی علائم حتمی و غیر حتمی ظهور در شب عاشورا و برای اصحاب باشد .
از حضرت امام حسين- عليه السّلام- روايت شده است[۱] كه به اصحابشان فرمودند :
آگاه باشيد! كه براى ما روزى از اينهاست. آگاه باشيد كه به شما اجازه دادم و بر شما حلال است و هر جا كه مى خواهيد برويد
آنان گفتند: به خدا پناه مى بريم! فرمود: پيش از ظهور قائم (عج) علاماتى از جانب خداوند براى مؤمنين مىباشد و آنها قول خداوند است[۲] كه مى فرمايد:
وَ لَنَبْلُوَنَّكُمْ (شما را مى آزماييم) يعنى مؤمنين را قبل از ظهور قائم- عجّل اللَّه تعالى فرجه الشريف- «بِشَيْءٍ مِنَ الْخَوْفِ» (با ترس) يعنى خوف از پادشاهان بنى عباس در آخر سلطنتشان.«و الجوع» (و گرسنگى) [يعنى] بخاطر گرانى قيمتها و نرخها. وَ نَقْصٍ مِنَ الْأَمْوالِ» (كمبود مالى) [يعنى] فساد تجارتها و كمى منفعت و سود. «وَ الْأَنْفُسِ» (كم شدن جانها) [يعنى] مرگهاى سريع و پى در پى.«و الثمرات» (كم شدن ميوه ها و زراعات) [يعنى] كم رشدى و پژمردگى حبوبات و بى بركتى ميوه هاست. «و بشر الصابرين» (صابران را مژده بده) [يعنى] در اين هنگام نزديك بودن ظهور قائم- عجّل اللَّه تعالى فرجه الشريف- است[۳].
جعفر[۴] روايت كرده است كه گفت: براى دولت خانواده پيغمبر شما، نشانه هايى هست، از هر گونه اقدامى خوددارى كنيد (باز بايستيد) تا آن علائم بگذرد،
وقتى كه روم و ترك بر شما حمله آوردند
و لشكرها تجهيز و آراستند
و خليفه شما (مسلمين) كه جمع آورى اموال مىكند، جان داد
و مردى درستكار جاى او مى نشيند
و بعد از دو سال از بيعتش خلع مى شود
و هلاكت ملك و دولت آنان از همان جا كه روز نخست آغاز شده بود، به وجود مى آيد[۵].
و گفت: مرد پاكدل و صاحب نفس زكيّه، جوانى از خاندان پيغمبر و نامش «محمّد بن حسن» است، بدون هيچ جرم و گناهى كشته مى شود، وقتى او را كشتند خداوند قائم آل محمّد- عجّل اللَّه تعالى فرجه الشريف- را مى فرستد[۶].
و گفت: مهدى ظهور نمى كند مگر هنگامى كه علامتى با طلوع خورشيد پديد آيد[۷].[۸]
جلوه هاى اعجاز معصومين عليهم السلام ترجمه الخرائج و الجرائح» اثر عربى سعيد بن هبه الله قطب راوندى ص: ۸۰۳
[۱] اين روايت در كتب روايتى به طرق متعدد از امام صادق- عليه السّلام- نقل شده است، از جمله كتاب ارشاد: ص ۴۰۸٫ كمال الدين: ۲/ ۶۴۹، حديث ۳٫
[۲] سوره بقره: آيه ۱۵۵٫
[۳] ارشاد: ص ۴۰۸٫ كتاب غيبت نعمانى: ص ۲۵۰، حديث ۵٫ دلائل الامامه طبرى: ص ۲۵۹٫
[۴] در كتاب غيبت شيخ طوسى و بحار الانوار، اين روايت از عمار ياسر نقل شده است الغيبه:
ص ۲۷۸٫ بحار: ۵۲/ ۲۰۷، حديث ۴۵٫
[۵] بحار: ۵۲/ ۲۰۷، حديث ۴۵٫
[۶] بحار: ۵۲/ ۲۱۷، حديث ۷۸٫
[۷] بحار: ۵۲/ ۲۱۷، حديث ۷۹٫ اين روايت در كتاب غيبت شيخ طوسى از عبد اللَّه بن عباس نقل شده است.
[۸] قطب الدين راوندى، سعيد بن هبة الله، جلوه هاى اعجاز معصومين عليهم السلام – ايران ؛ قم، چاپ: دوم، ۱۳۷۸ ش.
پایگاه امام مهدی عج
