چراغ ها را خاموش کنید. چراغ های تمام خاک را خاموش کنید و شمع ها را روشن… شمع های تولد… شمع های شب قدر… شمع های جشن میلادی غریبانه.

شمع هم اگر نبود اشک که هست. اشک ها، چراغانی امشبند در کوچه پس کوچه های زمین؛ اشک های شوق… اشک های انتظار. اشک های دل تنگی… اشک ها را بیاورید و دور هم بنشانید.

اشک ها را پنهان نکنید؛ حاشا نکنید. امشب، شب بزم اشک هاست. کوچه های آب و جارو شده. درهای بازِ به شوق آمدن. گل های دسته دسته در کوی و برزن چیده شده. امشب مگر جشن میلاد زمین است که تمام خاک را گل آذین کرده اید؟…

امشب، شبی ا ست که زمان را دو نیمه کرده است. نیمی پیش از امشب و نیمی پس از آن… در تقویم ها امشب نقطه عطف زمان است. امشب، شب تولد انتظار است.

هیچ دلی تکلیف خویش را با امشب نمی داند. هیچ چشم عاشقی نمی داند این بزم را چگونه به سر برد؟… هدیه های میلاد را کجا ببریم، برای رساندن به دست صاحب این جشن؟ شاد باشمان را پیش روی که زانو بزنیم و تبریک بگوییم؟ نقل های سرورمان را بر سر که بپاشیم؟

تداوم بعثت تا ظهور حجت

در آستانه بعثت و ولایت قرار داریم. این حادثه مبارك به راستى انفجار نور در قلب تاریكى‌ها و فریادى در خاموشى‌ها و هشدارى در اوج غفلت‌ها بود. عظمت و اعجاز این حركت بزرگ و توفنده را مى‌توان با مطالعه كارنامه جهان پیش از بعثت به دست آورد.

قرن ششم میلادى را باید عصر حاكمیت سیاهى و تباهى نامید، چرا كه در آن زمان ابرهاى متراكم نادانى، سایه شوم و سنگین خود را بر زندگى بشر افكنده بود و جوامع آن روز در تنگناهاى اقتصادى و اجتماعى مرگبارى قرار داشتند، لیكن سنت تاریخ و قانون طبیعت و مشیت حق تعالى، همواره به اثبات رسانیده كه در چنین مقاطع حساس و یأس آور است كه روشنایى و امید از اعماق ظلمت و یأس پیدا مىشود و بهار سبز و خرم از دل زمستان سرد و بىجان متولد مىگردد.

در عصرى، پیام روح بخش بعثت رسول اكرم صلی الله علیه و آله بر كالبد افسرده و مرده جهان دمیده شد كه پانصد سال و به نقلى هفتصد سال از ظهور عیسى بن مریم گذشته بود. در این فترت و فاصله ممتد كسى به پیامبرى مبعوث نگردید،جهل و ظلم بر سراسر گیتى حكومت مى‌كرد و جنگ نامعقول ایران و روم نابسامانى‌ها و افسردگىهاى فراوانى به بار آورده بود.

شاعر دانشمند، نظامى گنجوى اوضاع راچنین ترسیم مى‌كند:

نشد اندر آن مدت دیر باز

به تاج رسالت سرى سرفراز

به محراب طاعت قدى خم نشد

كسى در عبادت مصمم نشد

نَزَد كس به راه شریعت قدم

نشد چشم كس تر ز اشك ندم

چنین بود اوضاع عالم خراب

كه ناگه بر آمد برون آفتاب

ادامه »

خبرگزاری شبستان: واژه “آخرالزمان” یکی از واژه‌هایی است که بارها در روایات پیشوایان معصوم(ع) و متون ادیان الهی آمده است. آخرالزمان نه فقط یک دوره زمانی خاص است، بلکه واقعاً به مرحله‌ای ویژه در پایان زمان اتلاق می‌شود. فهم زمانی دقیق و تعیین این دوره، بسیار سخت و بلکه ناممکن است.

به همین خاطر، ادیان به بیان خصوصیات این دوره پرداخته‌اند. البته به نظر می رسد آخرالزمان از چنان وسعت زمانی ای برخوردار باشد که بتوان مطمئن بود هنوز تا پایان زمان، راه درازی مانده است. چرا که پیامبر اکرم(ص) در ادیان الهی، پیامبر آخرالزمان معرفی شده است و زمان ظهور امام عصر(عج) نیز آخرالزمان بیان شده است و زمان وقوع قیامت هم آخرالزمان معرفی شده است. در متون دینی ما بارها عبارت آخرالزمان آمده است. در روایات معصومین(ع) به ویژگی های آخرالزمان توجه ویژه ای شده است. در این مجال به روایات پیامبر(ص) در این موضوع می پردازیم.

رسول خدا(ص) می فرمایند:

♣️ وقتی آخرالزمان فرا می رسد مرگ نیکان امت مرا گلچین می کند چنانکه شما خرماهای خوب را از طبق انتخاب می کنید.۱

♣️ فرصت را برای اعمال نیک بیش از آنکه فتنه هایی مانند پاره های شب تاریک پدید آید غنیمت شمارید در آن هنگام انسان صبح مومن است و شب کافر می شود شب کافر است و روز مومن می شود و دین خود را به عرض ناچیز دنیا می فروشد. ۲

♣️ روزگاری به مردم رخ نماید که مرد میان بی عرضگی و نادرستی مخیر شود، هر که در آن روزگار باشد باید بی عرضگی را بر نادرستی ترجیح دهد.۳

♣️ فرصت را برای اعمال نیک بیش از آنکه شش چیز رخ دهد غنیمت شمارید، فرمانداری سفیهان و کثرت شرط در کار معامله و فروش منصب ها و کوچک شمردن خونریزی و بریدن با خویشاوندان و تازه رسیدگانی که قرآن را به آواز خوانند و یکی را به امامت (رهبری) وادارند که برای آنها تغنی کند اگر چه دانش او کمتر باشد. ۴

♣️ فتنه هایی خواهد بود که در اثنای آن مرد به صبح مومن باشد و به شب کافر شود، مگر آنکه خدایش به علم زنده دارد. ۵

♣️ پیش از رستاخیز دروغگویان پدیدار می شوند از آنها حذر کنید. ۶

♣️ بر امت من زمانی بیاید که فقیران فراوان شوند و فقیهان کم شوند و علم بر گرفته شود و آشوب فزونی گیرد، آنگاه پس از آن زمانی بیاید که مردانی از امت من قرآن خوانند که از گلویشان بالاتر نرود، انگاه از پس از آن زمانی بیاید که مشرک به خدا با مومن مجادله کند و سخنانی نظیر او گوید.

ادامه »

از بهر دیدن تو گیرد دلم بهانه

بر هر دری زنم تا یابم ز تو نشانه

در جستجویت ای گل آواره گشته ام من

گو در کدام گلستان کردی تو آشیانه

ای آشنای دردم بنگر تو روی زردم

منما ز خویش تردم ای در کرم یگانه

بنگر که از فراقت،از درد اشتیاقت

دیگر نمانده طاقت ای منجی زمانه

ای مژده رهایی مردم من از جدایی

کی چهره می نمایی زان ملک بی نشانه

سعيد ميري 

پاسخ آیت‌الله العظمی صافی گلپایگانی به شبهاتی درباره ازدواج حضرت حجّت(عج) معرّفی عمیق مهدویّت، ضامن سلامت و سعادت جامعه و فرد فرد انسان‌هاست. اعتقاد به بشارت‌های پیامبران گذشته و ائمّه دین(ع)، افراد باانگیزه و پرتوانی را می‌تواند در جامعه پرورش دهد.

باور به حضور امامی ناظر بر اعمال، از جنبه فردی، موجب پاک نگاه داشتن روح و پیراستن اعمال از زشتی‌ها و از جنبه اجتماعی، باعث هم‌دلی مؤمنان و ایستادگی در برابر ظالمان می‌شود. کارکرد وسیع و عمیق آموزه‌های مهدوی، جذّابیت خاصّ موضوع را نشان می‌دهد. به همین دلیل، قشرهای مختلف جامعه، پرسش‌های بسیاری در این موضوع دارند که لزوم پاسخ‌گویی صحیح به آنها از راهی مطمئن، بر کسی پوشیده نیست.

«پژوهشکده مهدویّت» در کتاب «مهدویّت، پرسش‌ها و پاسخ‌ها»، به برخی از این شبهات، این‌گونه پاسخ می‌دهد:

خانواده امام(عج)

• آیا حضرت مهدی(عج) ازدواج کرده‌اند و همسر و فرزند دارند؟
درباره ازدواج حضرت مهدی موعود(عج) اختلاف است. بعضی از علما مانند محدّث نوری، نویسنده کتاب «نجم‌الثّاقب»، بر این عقیده است که آن حضرت ازدواج کرده و فرزندانی نیز دارند. عمده دلیل این گروه آن است که ازدواج، سنّت مؤکّد اسلامی است که مورد سفارش پیامبر اکرم(ص) بوده و حضرت مهدی(عج) از هر شخصی، شایسته‌ترند که به سنّت پیامبر(ص) عمل کنند.

ادامه »