سردترین فصل سال

سردترین فصل سال فصل غیبت توست. فصل سرد و زمستانی غیبت، بسیار استخوان سوز است.

اگر چه زمستان غیبتت قرنهاست که به درازا انجامیده است اما روزی تمام خواهد شد و شاهد بهاری شدن جهان خواهیم بود.

در بهار مهدوی عدالت را نفس خواهیم کشید و بر سبزه زار های معنویت قدم خواهیم زد.

چشمانمان سرشار از نگاه به گل وجود مهدی موعود می گردد و راه رسیدن به خیمه سبزش هموارتر خواهد شد.

 السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا سَبِيلَ اللَّهِ الَّذِي مَنْ سَلَكَ غَيْرَهُ هَلَك

به ناله های پشت در  میان شعله ها بیا
به دست های بسته در میان کوچه ها بیا

بیا که تا بنا کنی حرم برای مادرت
به غربت بقیع و گریه های بی صدا بیا

شنیدم کنج غربت گریه کردی
روایت در روایت گریه کردی
مرا در تیرگی هربار دیدی
برای من دورکعت گریه کردی

دل ما شد پریشان در هوایت
هوا خواه نسیم سامرایت
به پا خیز ای بزرگ آفرینش
که برخیزد همه عالم به پایت

یقین دارم که باران خواهد آمد
به استقبال چشمت باید آمد
خوش آن روزی که از دیوار کعبه
ندا آید که مهدی آمد، آمد

تورا حس کرده ایم ای نور مستور
که می تابد به ما گرمایت از دور
اگر در نیمهء شعبان بیایی
جهانم می شود نورٌ علی نور

برای ما نگاهت آفتاب است
چراغان کردن دنیا ثواب است
دعا کردم بیایی زیر باران
دعا در زیر باران مستجاب است

سیدحمیدرضا برقعی

 ما مردِ روزهای عادت و تکراریم …

آنقدر راحت به نداشتن و نبودن عادت می‌کنیم، که گاهی حاضریم در همین عادت‌ها بمانیم و جان بدهیم، اما به “رهایی"، فکر نکنیم …

قرن‌هاست، نیستی و …کسی نیست، تا قلب بشر زیر سایه‌اش،نفس تازه کند!

چنان به این خفگی عادت کرده‌ایم؛ که گویی خِس خِس، عادتِ طبیعیِ قلب‌های قحطی‌زده‌مان است.

 اوضاع این روزهای جهان، چقدر آشناست!

همانگونه که عادت کردیم بی “عین‌الحیاه” روی زمین راه برویم و توهمِ “زیستن” را باور کنیم ؛

همانقدر راحت، با ویروسی که تمام دلخوشی‌هایمان را گرفته نیز، کنار می‌آییم و زندگی می‌کنیم…

 ما قرن‌هاست آموخته‌ایم، خود را در گورِ عادت‌هایمان دفن کنیم، اما به “رهایی” نیندیشیم…!

⁉️ کی فکرش رو می‌کرد زمانی به ندیدن طولانی مدت عزیزانمون عادت کنیم؟ کی فکرش رو می‌کرد ماسک زدن تو محیط بیرون از خونه اجباری بشه؟ فکرش رو نمی‌کردیم اما حالا بهش عادت کردیم!!

به خونه‌نشینی، دوری، کار با شرایط و ضوابط خاص… ما حتی به شنیدن خبر روزانه تعداد فوتی‌های #کرونا هم عادت کردیم! شاید برای ادامه زندگی تو این دنیا، عادت کردن به شرایط لازم باشه اما…

 ای کاش این‌بار عادت نمی‌کردیم. کاش این‌ بلا همون بلایی بود که بی‌تاب و بی‌قرارمون می‌کرد و باعث می‌شد تا همونطور که مولامون، امام زمان یادمون دادند، به درگاه خدا شکایت کنیم:

اللهم انا نشکو الیک فقد نبینا و غیبته ولینا…

 اما انگار مشکل از جای دیگه‌ای شروع شده؛ انگار سالها قبل از کرونا، به نبودن امام زمان عادت کرده بودیم که امروز به این همه مشکل و گرفتاری عادت کردیم.

این روزها بیشتر از همیشه به این فکر می‌کنم که واقعا دیگه چی باید بشه که ما به اضطرار نبودن امام زمان برسیم؟

دیگه باید به کدوم اتفاق، کدوم بلا یا کدوم گرفتاری مبتلا بشیم که به خودمون بیایم؟

*استاد شجاعی

اللهم عجل لولیک الفرج

‌نشسته غرق تماشای شیعیان خودش

کسی نیامده جز او سر قرار خودش

چه انتظار عجیبی است اینکه شب تا صبح

کسی قنوت بگیرد به انتظار خودش…

اللهم عجل لولیک الفرج