انگور را که برای درست کردن سرکه در خمره های بزرگ که به آن حُب می گویند، می ریزند؛ بعد از مدّتی در اثر گرمای آفتاب یا آتش، انقلاب پیدا می کند و به شراب تبدیل می شود که نجس و حرام و طبعش گرم است. بعد از مدّتی انقلاب تمام می شود و شراب به سرکه تبدیل می شود که سرد و آرام و خنک کننده است و غذای امیرالمؤمنین و اولیای خدا علیهم السّلام است. سالک هم همین مسیر را طی می کند؛ اوّل حالت انقلاب پیدا می کند که حرارت دارد و شلوغ می کند وبا عجله و فشار می خواهد کارش را پیش ببرد؛ امّا اگر صابر باشد، به تدریج آرام و خنک می شود و به مقصد می رسد. در جامعه هم وقتی انقلاب می شود، بعضی شلوغ کاری ها هم اتّفاق می افتد و ممکن است به بعضی افراد بی گناه هم تعرّض شود. امّا کمال در این است که از مرحله ی انقلاب به مرحله ی سازندگی، یعنی ساختن و تن دادن به مقدّرات الهی برسد که جامعه آرام و خنک می شود و حقّ همه ادا می شود.

منبع: کتاب مصباح الهدی (سخنان مرحوم حاج اسماعیل دولابی رضوان الله تعالی علیه)، تألیف استاد گرانقدر جناب آقای مهدی طیّب، ص 197.