سیمای امیرمؤمنان علیه السلام از منظر نهج البلاغه

و لَقَدْعَلِمَ الْمُسْتَحْفَظُونَ مِنْ أَصْحَابِ مُحَمَّد ـ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ ـ أَنِّي لَمْ أَرُدَّ عَلَى اللّهِ وَ لاَ عَلَى رَسُولِهِ سَاعَةً قَطُّ وَ لَقَدْ وَاسَيْتُهُ بِنَفْسِي فِي الْمَوَاطِنِ الَّتِي تَنْکُصُ فِيهَا الاَْبْطَالُ، وَ تَتَأَخَّرُ فِيهَا الاَْقْدَامُ، نَجْدَةً أَکْرَمَنِي اللّهُ بِهَا

اصحاب و ياران حضرت محمّد صلّى اللّه عليه و آله و سلّم كه حافظان اسرار او مى‏ باشند، مى‏ دانند كه من حتى براى يك لحظه هم مخالف فرمان خدا و رسول او نبودم، بلكه با جان خود پيامبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم را يارى كردم. در جاهايى كه شجاعان قدم‏هايشان مى‏ لرزيد، و فرار مى‏ كردند، آن دليرى و مردانگى را خدا به من عطا فرمود.

فرازی از خطبه ۱۹۷