شهادت فضیلتی بی نظیر و یا کم نظیر است؛

 پیامبر اکرم (ص) فرمودند: «فَوْقَ کُلِّ ذِی بِرٍّ بَرٌّ حَتَّى یُقْتَلَ الرَّجُلُ فِی سَبِیلِ اللَّهِ فَإِذَا قُتِلَ فِی سَبِیلِ اللَّهِ فَلَیْسَ فَوْقَهُ بِر؛

بالاى دست هر نیکو کارى کار نیک دیگری است تا اینکه شخص در راه خدا کشته شود (و به شهادت برسد) و چون در راه خدا کشته شد، بالاتز از آن عملی نیست.»[۱]

آری شهیدان در منطق قرآن زنده اند و نزد پروردگار خویش روزی دارند و متنعمند.[۲]

فضیلت شهادت بسیار زیاد است اما صرف بیان این فضائل جسارت به خطر افتادن را در دل یک فرد ایجاد نمی کند.

برای شخص، قلبی آماده و ضمیری پاک و ایمانی راسخ لازم است تا با شنیدن این فضائل لبیک گویان وارد میدان شود و جان شیرین خویش را در طبق اخلاص نثار کند و الا گفتن حتی بیش از اینها، در سنگ و سنگدلان اثری ندارد.

یاران امام مهدی (عج) بزرگ مردان و زنانی هستند که مهیای شهادت و فدا شدن در مسیر تحقق آرمان های حکومت جهانی گردیده اند.

 هر چند تصور آرزوی شهادت داشتن برای برخی امری عجیب است اما حقیقت این است که یاران مهدی (عج) در سر، شوق شهادت دارند و این آرزو را در جان می پرورانند.

امام صادق علیه السلام فرمود: «یاران مهدى، آرزو مى‏ کنند که در راه خدا به شهادت برسند»[۳].

[۱] کافی، ج ۲، ص ۳۴۸
[۲] آل عمران: ۱۶۹
[۳] بحارالانوار، ج۵۲، ص۳۰۷