در تحف العقول از امام محمد باقر علیه السلام روایت شده که فرمود: حیاء و ایمان در یک ریسمان مقرون و این دو گوهر گرانمایه در یک سلک منظوم هستند.پس هرگاه یکی از آن دو بر دو رفیقش نیز به مرافقت و مصاحبت او می رود.

شیخ عباس قمی گوید:که روایات در فضیلت حیاء بسیار است، و کافی است در حق او آنکه حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله او را لباس اسلام قرار داده و فرموده:«الاسلام عریانٌ فلباسه الحیاء»پس همچنان که لباس ساتر عورات و قبائح ظاهره است،حیاءنیز ساتر قبائح و مساوی باطنه است.و روایت شده که روزی یکی از اصحاب حضرت صادق علیه السلام بر آن حضرت وارد شد و دید آن جناب پیراهنی پوشیده که گریبان آن را وصله زده اند، آن مرد پیوسته نظرش بر آن پینه بود و گویا از پوشش آن حضرت تعجب کرده بود.حضرت فرمود:چه شده تو را که نظر بسوی من دوخته ای؛گفت:که نظرم بر پینه ای است که در گریبان شماست.فرمود:بردار کتاب را و بخوان آن چیزی که در آن نوشته است.

راوی گفت:مقابل آن حضرت یا نزدیک آن حضرت کتابی بود پس آن مرد نظر افکند در آن دید نوشته است«لا ایمان لمن لا حیاء له و لا مال لمن لا تقدیر له و لا جدیدَ لمن لا خَلِقَ له»یعنی ایمان ندارد کسی که حیاء ندارد،و مال ندارد کسی که در معاش خود تقدیر و اندازه ندارد.

منبع:کتاب چهل حدیث،محقق محمد صالحی اندیمشکی