در صدر اسلام چه قبل از هجرت و چه بعد از هجرت و حتی بعد از رحلت رسول‌الله(ص) یک تلاش مجدانه‌ای وجود داشت برای اینکه حرمت پیامبر(ص) را بشکنند؛ یعنی برنامه‌ریزی می‌کردند برای اینکه شأن و شخصیت پیامبر(ص) را پایین بیاورند.

این‌همه آزار و اذیت‌هایی که پیامبر(ص) و انبیاء گذشته تحمل می‌کردند، سرِ چه بود؟ منشأ اصلی این آزارها چه بود؟ بی‌احترامی به ولیّ خدا اقدام اصلی ابلیس است که آن‌ را در دلِ یاران خودش می‌اندازد و در رفتار آنها تجلی می‌دهد.

استراتژی اصلی شیطان، شکستنِ حرمت پیامبر و ولیّ خداست؛ این مرکز ثقلِ کفر است! بی‌نمازی، عرق‌خوری، دزدی و همۀ جنایت‌ها، فرعِ این ماجراست. این کارهای بد آن‌قدر بشریت را به قهقرا نمی‌برد که بی‌احترامی به ولیّ خدا می‌بَرد!

وقتی بی‌احترامی به ولیّ خدا استراتژی اصلی ابلیس است، در نقطۀ مقابلش، حرمت‌بخشی به ولی‌الله هم باید وظیفه و راهبرد اصلی مؤمنین در مقابلۀ با طاغوت باشد. لذا هرجا در تشخیص درست و نادرست و یا «أهم فالأهم» تردید کردیم، ببینیم کدام کار، بیشتر حرمت ولی‌الله را بالا می‌برد؟

بر این اساس، احترام گذاشتن به ولیّ خدا باید مهمتر از کارهای خوبِ دیگر، بلکه ارزشمندترین کار باشد. کمااینکه چندین بار در روایات فرموده‌اند: وقتی پیاده برای زیارت امام حسین(ع) حرکت می‌کنی، هر یک قدمی که برمی‌داری، ثواب یک حج دارد!

بی‌حرمتی به ولیّ خدا در کربلا و روز عاشورا به اوج خود رسید. قتل و شهادت امام حسین(ع) فرعِ ماجراست؛ اصل ماجرا این بود که حرمت ایشان شکسته شود.
برای مقدمه‌سازیِ ظهور، باید حرمت ولیّ خدا را بالا ببریم و جلوی بی‌حرمتی‌ها را بگیریم و چه کاری بهتر از این زیارت اربعین باعث حرمت‌بخشی به ولیّ خدا می‌شود؟

اگر بخواهی مقدمات ظهور را فراهم کنی، ارزشمندترین کار، این است که حرمت‌گذاری برای ولیّ خدا را بالا ببری و در جامعه و جهان نهادینه کنی.

امروز، عالی‌ترین تجلیِ این حرمت‌گذاری، همین پیاده‌روی باعظمت اربعین است.

چگونه می‌توانیم مانند اربعین شکوهی از احترام برای ولیّ خدا در جهان ایجاد کنیم تا مردم جهان بفهمند که ولیّ خدا این‌قدر برای ما حرمت دارد!
هیچ کاری مثل پیاده‌روی اربعین نمی‌تواند این اثر را داشته باشد.

زیارت اربعین و عظمت این اجتماع حولِ ولیّ خدا، حداقل کاری‌ است که می‌توانیم انجام دهیم و خدا هم دلها را به این سمت هدایت کرده است تا بیشترین حرمت‌بخشی برای امام حسین(ع) انجام شود؛ یعنی همان ولیّ خدایی که بیشترین بی‌حرمتی در حقش صورت گرفته است.

حرمت حسین(ع) در کربلا شکسته شده است و این حرمت باید برگردد تا بشریت روی سعادت ببیند و ما برای همین، به اربعین می‌رویم.

بیایید یک انتقام تاریخی از بی‌حرمتی‌هایی که نسبت به اولیاء خدا شده است، بگیریم و این تاریخ شومِ بشری را تمام کنیم؛ تاریخی که در آن به ولیّ خدا بی‌احترامی شده است. از کجا شروع کنیم؟ از همان نقطه‌ای که در آن بیشترین بی‌احترامی صورت گرفت؛ یعنی کربلا. بیایید پیاده و پابرهنه برویم.

شما در این پیاده‌روی اربعین، خونِ شهدا را به ثمر می‌نشانی، و ریشۀ ظلم و تباهی را از بین می‌بری و مقدمه برای نجات عالم بشریت فراهم می‌کنی.

منبع: پایگاه اطلاع رسانی استاد پناهیان