«فَمَنْ حَاجَّكَ فِيهِ مِنْ بَعْدِ ما جاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعالَوْا نَدْعُ أَبْناءَنا وَ أَبْناءَكُمْ وَ نِساءَنا وَ نِساءَكُمْ وَ أَنْفُسَنا وَ أَنْفُسَكُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَتَ اللَّهِ عَلَى الْكاذِبِينَ»

(سوره مبارکه آل عمران/آیه61)

اى محمد «ص» پس هر انكو احتجاج*  با تو كرد از بى‏تميزى يا لجاج‏

گفت عيسى را كه او ابن اللّهست * گويد اين كز راه دانش گمره است‏

بعد از آن كآمد ترا از حق تمام *  علم و برهان از حقايق در مقام‏

يافتى كه حق بود پاك از ولد * بوده ز او عيسى رسولى معتمد

گو بپاييد اى نصارى نك براست * تا بخوانيم آنكه را خلّاق ماست‏

از زنان ما و فرزندانمان * هم شما آريد فرزند و زنان‏

نفسهاى ما كه هم جان و تنيم * در ظهور از نور واحد روشنيم‏

هم شما گر يك تنيد از نفسها * تا كه حق با ما بود يا با شما

اى موحد هيچ اگر باشى بهوش * نيك درياب آنچه بشنيدى بگوش‏

من نگويم فاش كو سربسته گفت * كى مقيد يابد آن كان رسته گفت‏

اين كنايت ابلغ از تصريح بود * ليك سامع غافل از توضيح بود

نشنود گر هر چه را گويى بجاش * حرف اگر سربسته باشد ور كه فاش‏

بگذر از اين گفت حيدر با من است * حق بود با هر كه صادق در فن است‏

هست با من آدم و نوح و ذبيح * در گواهى هم كليم و هم مسيح‏

جمله حق بودند و حق يار من است * شش تو بينى روح واحد بى‏تن است‏

ظاهرش تنهاى پاك انبياست * باطن او يك حقيقت در ولاست‏

وان حقيقت عين وحدانيت است * با خلايق هر زمان هم صورتست‏

آمدم من با على و ابناى خويش * هم شما آييد با تنهاى خويش‏

تا ز حق جوييم در حجت فروغ  * راستيها ظاهر آيد از دروغ‏

لعنت از حق تا رسد بر كاذبين * كاذب آن كو آورد ناحق بدين‏

گفت اسقف گر كنند ايشان دعا * يك نفر باقى نمى‏ماند ز ما

بل نماند يك نصارى در جهان * از رجال و از نساء پير و جوان‏

صلح پس كردند با اسلاميان * زانكه ميديدند در زارى زيان‏

نيست ما را اندر اين زارى فلاح * نيست جز در صلحمان خير و صلاح‏

مر خدايى را نباشد كس سزا * جز خدايى كه جز او نبود خدا