قهرمانی از دنیای درون، آغاز می‌شود!
قهرمان ؛ اول از “مَـنِ” خویش رد می‌شود ؛
و بعد از تمام سیم خاردارهای دنیا…

همان وقت است که دستش به حریم قلبهای بیدار می‌رسد و در آنها جاودانه می‌شود!

همان وقت است که دستانش حرم می‌شود،
و دیگران در امنیّت این حرم، آرام می‌گیرند!

و درست همان وقت است که؛
اجازه میدهند؛ او ؛ همان کسی باشد؛ که موانع ظهورِ تنها “امنیت گسترِ عالم” را از میان بردارد!

روحش شاد و راهش پر رهرو