توبه واقعی

 یکی از اصلی ترین دلایل غیبت امام زمان، گناهانی است که از انسان ها سر می زند.

برای رسیدن به آن حضرت باید از گناهان خود بازگردیم. توبه آدابی دارد و صرفِ توبه ی زبانی کافی نیست بلکه آن توبه باید در عمل هم مشخص باشد.

امام زمان در نامه خود به شیخ مفید، گناهان ما را دلیل اصلی غیبت می دانند و می فرمایند: پس تنها چیزی که ما را از آنان پوشیده می دارد، اعمال ناخوشایندشان است که به ما می رسد و از آنان نمی پسندیم و انتظار نداریم.

 کتاب مکیال المکارم ج ۲

 ما گناه می کنیم و خدا غیبت تو را تمدید می کند…

باسپاهی از شهیدان خواهد آمد

روز بیست و نهم به نیابت از شهیدمحمد بلباسی و شهدای خان طومان

بخشی از وصیت نامه شهید بلباسی:

خدا را شاکرم که لباس سپاه را بر تن کردم و با بهترین‌ها همکار بودم و لحظه‌ای از کار کردن در سپاه پشیمان نیستم و به آن فخر می‌کنم.

همکاران عزیزم!
سپاه یک نهاد انقلابی است قدر آن را نمی‌شود با حقوق و مزایای ماهیانه مشخص کرد.
این نهاد به قیمت خون شهدا و ایثارگریِ ایثارگران شکل گرفته و اگر کسی به نگاه شغل و کسب درآمد ماهیانه به این نهاد پا گذاشته باید نگاه خود را اصلاح کند یا باید از این نهاد خداحافظی کند، وگرنه به خون شهدا خیانت خواهد کرد.

همکاران عزیز! هوشیار باشید، گوش به فرمان فرمانده کل قوا باشید.

مهربان خدای من

تو را…
با یا فارِجَ کُلِّ مَهموم می‌خوانم!
که دل‌گُشای هر اندوهگین هستی!

برای درددل کردن با تو…
نه زمان نیاز است و…
نه مکان!
تو گفته‌ای: فقط بیا…

و حالا…
ایستاده‌ام زیر آسمان آبی تو!
و باصدای بلند اعلام می‌کنم:
آمده‌ام برای آشتی!

مرا بپذیر…
مهربان‌ترین؛ ….خدای عالی اعلاء…

مهدی‌جان

قیامتی است آمدنت
که عمری است با خیالش
هزار بار آمدنت را تجربه کردم
کاش یادم بماند،
دیدارت،
دلِ سپید می‌خواهد
کاش یادم بماند،
برای آمدنت توشه‌ای بردارم ..

اللهم‌عجل‌لولیک‌الفرج

《وَ إِذا مَسَّ الْإِنْسانَ الضُّرُّ دَعانا لِجَنْبِهِ أَوْ قاعِداً أَوْ قائِماً فَلَمَّا كَشَفْنا عَنْهُ ضُرَّهُ مَرَّ كَأَنْ لَمْ يَدْعُنا إِلى‌ ضُرٍّ مَسَّهُ كَذلِكَ زُيِّنَ لِلْمُسْرِفِينَ ما كانُوا يَعْمَلُونَ 》
( یونس ۱۲)

《وهنگامى كه ضررى به انسان برسد، در حالى كه به پهلو خوابيده يا نشسته و يا ايستاده است، ما را مى‌خواند، ولى چون ضرر را از او برطرف ساختيم، چنان به راه خود مى‌رود كه گويى هرگز ما را براى گرفتارى كه به وى رسيده بود، نخوانده است! اين‌گونه براى اسرافكاران، عملكردشان زيبا جلوه مى‌كند.》

بارها خداوند از ناسپاسى انسان گِله كرده كه در هنگام اضطرار و سختى خدا را مى‌خواند، ولى پس از حلّ مشكل، از خدا غافل مى‌شود و او را فراموش مى‌كند.

نکات مهم

۱- ايمان به خداوند، در عمق روح انسان عجين شده و حوادث تلخ، عامل بيدارى اين وجدان وفطرت خداجوى اوست.
«مَسَّ الْإِنْسانَ الضُّرُّ دَعانا»

۲- آنان كه دعا و نيايش موسمى دارند، مورد انتقاد و كارشان بى‌ارزش است.
«مَسَّ الْإِنْسانَ الضُّرُّ دَعانا»

۳- دعا در هر حال جايز است؛ ايستاده، نشسته يا خوابيده. «لِجَنْبِهِ‌، قاعِداً، قائِماً»
۴- نيايش خالصانه، سبب رفع گرفتارى است.
دَعانا … كَشَفْنا
۵- رفاه، زمينه‌ى غفلت است. «فَلَمَّا كَشَفْنا عَنْهُ ضُرَّهُ مَرَّ كَأَنْ لَمْ يَدْعُنا»
۶- انسان، ناسپاس است.
«مَرَّ كَأَنْ لَمْ يَدْعُنا»

۷- آنان كه خدا را فراموش كنند، زندگى مادّى در نظرشان زيبا جلوه مى‌كند. «زُيِّنَ لِلْمُسْرِفِينَ»
۸- فراموش كردن الطاف خداوند، نوعى اسراف است. مَرَّ … لِلْمُسْرِفِينَ‌

۹- هر كس در رفاه، غافل و در گرفتارى دعا كند، مسرف است. “مَسَّ الْإِنْسانَ الضُّرُّ دَعانا … فَلَمَّا كَشَفْنا عَنْهُ ضُرَّهُ مَرَّ … زُيِّنَ لِلْمُسْرِفِينَ‌”
۱۰- مرفّهان، از خودراضى‌اند. «زُيِّنَ لِلْمُسْرِفِينَ ما كانُوا يَعْمَلُونَ»

تفسیر نور محسن قرائتی