” يــا صاحـــب الـــزمــــان “

آقای مـن!
مــولای مـن!

از قـديــم گفته انـد :
” خلايـــق هــرچه لـــايــق “

بي راه نگـــفـته انــد!

اقرار مـــي کنيم هنوز ليـــاقت حضور در محـــضر شما را پيدا نکرده ايــــم.

که اگرغيـــر از اين بـــود
هم اينـــک در زمان ظهـور و در حـــضور شما به سرمي برديـــم .

” از ماســت که برماســــت “

آري، ما مـــستحق بلــــاي غيبـــتيـم ؛
سزاوار چنــيـن سرنوشــتي هستـــيم ؛

تــو را نخواســته ايم ؛

به بي امامـــي ” عــادت ” کـرده ايم ؛

هنــوز باورمان نــشــده

” تا نيايي گره از کـار بشر وا نــشــود “

اللهم عجل لولیک الفرج