اصبغ بن نباته مى گويد:
روزى به حضور اميرالمؤمنين (عليه السلام) شرفياب شدم، حضرت در فكر فرو رفته و زمين را با تكه چوبى مى كاويد. عرض كردم: يا امير المؤمنين! مى بينم كه در فكر فرو رفته و زمين را بررسى مى كنيد آيا رغبتى به آن يافته ايد؟))
فرمود: نه، قسم به خدا! هيچ رغبتى به آن و به دنيا حتى براى يك روز نداشته و ندارم. به مولودى فكر مى كنم كه يازده پشت بعد از نسل من آشكار خواهد شد، و نامش مهدى است، و زمين را بعد از آن كه از ظلم و جور انباشته شده باشد پر از عدل و داد مى كند. امر او اعجاب انگيز است، و مدتها غيبت خواهد نمود، به همين دليل گروهى درباره او به گمراهى مى روند و عده اى ديگر هدايت مى يابند.
عرض كردم: يا امير المؤمنين! آيا واقعا اين اتفاق روى خواهد داد؟
حضرت (عليه السلام) فرمود: آرى! همان گونه كه او خلق شده، اين اتفاق هم روى خواهد داد، تو چه مى دانى اى اصبغ! آنان برگزيدگان اين امت و نيكان عترت طاهره اند.
عرض كردم: بعد از آن چه مى شود؟
فرمود: خداوند هر چه بخواهد انجام مى دهد، زيرا حق تعالى در هر چيزى اراده و قصد و هدفى دارد.

———————————

كمال الدين، ج 1، ص 289، بحار الانوار، ج 51، ص 118

قال الامام علی بن الحسین علیه السلام :

فَاَمّا حَقُّ اللّه‏ِ الاَْكْبَرُ فَاِنَّكَ تَعْبُدُهُ لا تُشْرِكُ بِهِ شَیْئا فَاِذا فَعَلْتَ ذلِكَ باِخْلاصٍ
جَعَلَ لَكَ عَلى نَفْسِهِ اَنْ یَكْفیَكَ اَمْرَ الدُّنْیا وَ الآْخِرَةِ وَ یَحْفَظَ لَكَ ما تُحِبُّ مِنْها

امام علی بن الحسین علیه السلام فرموده اند:

حق بزرگ‏تر خداوند این است كه او را بپرستى و چیزى را با او شریك نسازى،
كه اگر خالصانه چنین كنى، خداوند كار دنیا و آخرتت را كفایت مى ‏كند
و آنچه را دوست دارى برایت نگه مى‏ دارد.

تحف العقول، ص 256

مهدیا منتظرانت همه در تاب و تبند                      همـه جهـان جـمله گــرفتــار شبـنـد

چو بیایی غم و ظلمت برود از عالم                       شاد گردد دل آنان که گرفتار غمند

اللهم عجّل لولیک الفرج

امام صادق(ع):
اى مفضل! از منافع گريه كودكان نيز آگاه باش . بدان كه در مغز كودكان رطوبتى است كه اگر در آن بماند بيماري ها و نارساييهاى سخت و ناگوار به او رساند؛ مانند نابينايى و جز آن. گريه آن رطوبت را از سر كودكان سرازير و بيرون مى كند و بدين وسيله سلامتى تن و درستى ديده ايشان را فراهم مى آورد. پدر و مادر از اين راز آگاه نيستند و مانع آن مى شوند كه كودك از گريه اش سود ببرد. اينان همواره در سختى مى افتند و مى كوشند كه او را ساكت كنند و با فراهم كردن خواسته هايش از گريه بازش دارند، ولى نمى دانند كه گريه كردن به سود اوست و سرانجام نيكى پيدا مى كند.
بدين ترتيب چه بسا كه در اشيا، منافعى نهفته باشد كه معتقدان به اهمال و بى تدبيرى در كار عالم از آن غافل اند و اگر مى دانستند، هيچ گاه نمى گفتند كه فلان چيز بى ثمر است ؛ زيرا آنان از اسباب و علل آگاه نيستند. براستى هرچه را كه منكران نمى دانند عارفان مى بينند. چه بسيار است چيزهايى كه دانش اندك آفريدگان از آن كوتاه و خالق آفرينش با دانش بى پايانش از آن آگاه است . قداستش عظيم و كلمه اش والاست.
و اما آبى كه از دهان كودكان سرازير مى شود و خارج مى گردد، رطوبتى است كه اگر در بدنهايشان بماند، آثار وخيمى بر جاى مى گذارد. چنانكه دانى گاه كه رطوبت بدن چيره مى شود (و بر ديگر عناصر، غلبه مى كند) شخص، دچار كودنى، ديوانگى، كم عقلى، فلج و لقوه و جز آن مى گردد.
خداوند جلّ و علا تدبير چنان نمود كه اين رطوبت در دوران كودكى از دهانشان بيرون رود و در بزرگى از سلامت تن برخوردار گردند. بدين ترتيب ، پروردگار به خاطر نادانى آفريدگان بر آنان منت نهاد و تفضل نمود. اگر اينان از داده ها و نعمت هاى بى شمار او آگاه بودند. هيچ گاه در معصيت و لغزش از فرمانش فرو نمى افتادند. پاك و منزه خدايى كه چه بزرگ است نعمت هاى او بر مستحقان و ديگر آفريدگان ! و چه والاتر است از آنچه باطل گرايان مى پندارند. (1)
—————————-
پی نوشت :
[1] . رک: کتاب توحید مفضل ازامام صادق (ع)، نشر جمال، قم. توحيد مفضل (شگفتي­هاي آفرينش)،مفضل بن عمرترجمه : نجفعلي ميرزايي

امام على (عليه السلام ) فرموده است :«مَن كَثُرَ مزاحُُه استخفَّ به و مَن كَثُرَ ضحكُه ُذهبَتْ هيبتُه »[1] ؛كسى كه زياد شوخى كند، به سبب همان سبك می‌شود و هركه زياد بخندد، هيبتش می‌رود. نیز فرمود: «الكاملُ مَن غَلبَ جدُّهُ هزلَه» [2] ؛ كامل است كه جد او بر شوخی‌اش غـلبـه و فـزونـى داشـتـه بـاشـد. این احادیث، نـفـى اصـل شـوخـى و مزاح و هزل را نمی‌کند، بلكه شوخی‌های بى رويه و مزاح‌های خارج از حد را می‌گوید كه جديت حيات را تحت الشعاع قرار می‌دهد.

———————————
1 . بحارالانوار، ج 74، ص 285.
2. غررالحكم .