درمورد بحث ماهواره، چند سوال اساسی وجود دارد: شبکه های ماهواره ای فرصت هستند یا تهدید؟ بایستی از آنها استفاده کرد یا استفاده آز آنها غیر قانونی است و باید ممانعت به عمل آید؟در عصر ارتباطات و دهکده جهانی بهترین روش مقابله و مواجهه با ماهواره و پیامدهای آن چیست؟
سوال و بحث اساسی این است که با وجود ممنوعیت قانونی وجود و استفاده از ماهواره در جامعه ایران، در حال حاضر شبکه های ماهواره ای حده اقل در تهران و کلان شهرها، با استقبال بسیار زیادی مواجه شده و استفاده از آن روز به روز بیشتر می شود ؛بطوریکه مسئولان و سازمانهای مسئول را به فکر چاره اندیشی برای حل مشکل انداخته است. مثبت یا منفی بودن اهداف و کارکرد های شبکه های ماهواره ای و بودن یا نبودن آنها خود موضوع مفصلی است اما در حال حاضر و در جامعه ایران براساس مصوبه مجلس شوراي اسلامي در 23 بهمن ماه 1373، ورود، توليد، نصب، نگهداري و استفاده از تجهيزات ماهواره اي ممنوع است. اگر بپذیریم که ماهواره تهدیدی کاملا جدی و ابزارجدیدی است که دشمنان و استکبار جهانی با اهداف دقیق ، برنامه ریزی و هزینه های میلیونی، برای آسیب زدن بر بنیان های فرهنگی، سیاسی و اجتماعی جامعه ما طراحی کرده اند؛ بهترین راهکار و روش مقابله با آن کدام است. تاکنون راه حل عملي براي اين معضل صورت نگرفته و در حد پيشنهاد راه هايي ارائه شده است .
در سال های گذشته و حتی در چند روز اخیر اخبار مختلفی از سوی نهاد های انتظامی و دیگر سازمان های ذیربط مبنی بر جمع آوری ماهواره ها مطرح شده است.به جز جمع آوری، وضع جرائم سنگین و مجازات های دیگر مهمترین پیشنهاد و تنها راهکار عملی شده به صورت ناقص و گهگاه در سالیان گذشته بوده است که به اعتقاد نگارنده این بدترین و ناکارامد ترین روش مواجهه با این پدیده است که به جز دامن زدن به نارضایتی بخشی از مردم وبدبین کردن آنها به نظام و ترغیب بیشتر جامعه به برنامه ها و شبکه های ماهواره ای کارکرد دیگری نخواهد داشت. این بدان معنا نیست که بحث آسیب شناسی ماهواره ، ابعاد و راهکارهای مقابله با آن را رها سازیم و بالعکس از ضرورت پرداختن علمی و غیر احساسی و کارشناسانه با این پدیده بسیار حساس و جدی حکایت دارد.
قبل از پرداختن به هر بحثی بایستی به این سوال پاسخ داد که …

ادامه »

در روزها و ماه های اخیر بحث پیرامون شبکه های ماهواره ای خارج از کشور، آسیب های اجتماعی- فرهنگی آن برای جامعه وراهکارهای مقابله با تاثیرات مخرب آن، از مسائل مهم و اساسی مورد بحث در میان اندیشمندان، سیاسیون و به خصوص مجریان نهادهای دولتی ذیربط بدل شده است.
ابعاد و اثرات کوتاه مدت و دراز مدت ماهواره به عنوان یکی از فراگیرترین و موثرترین وسایل ارتباط جمعی، همیشه دارای اهمیت بوده اما با گذشت زمان و تغییرات اساسی در شرایط اقتصادی، اجتماعی و سیاسی کشور و جهان، هرروز به این ضرورت افزوده می شود. اگر در گذشته فقط چند شبکه ماهواره ای فارسی زبان مانند بی بی سی یا صدای آمریکا با جهت گیری و اهداف سیاسی خاص و هدایت شده از سوی دولت های انگلیس و آمریکا وجود داشت؛ اما در چند سال اخیر شبکه های با اهداف کاملا متفاوت مانند من و تو1 و2، فارسی one،pmc و… بوجود آمده اند و در مدت زمان بسیار محدود مخاطبان بسیاری در بین مردم وبه ویژه کانون های خانوادگی به خود اختصاص داده اند.
بنابراین جنگ نرم رسانه ای بر ضد جامعه ایرانی در ظاهر و محتوا گسترده تر شده و ابعاد بسیار وسیعی پیدا کرده است. شبکه های کمتر سیاسی جدید بیشتر به مسائل فرهنگی - اجتماعی تکیه کرده و خانواده و روابط انسانی به عنوان بزرگترین سرمایه جامعه را هدف قرار داده اند. به عنوان مثال برخی از شبکه های ذکر شده با پخش فیلم و سریال های شبانه روزی اهداف زیر را دنبال می کنند:
- ترویج خانواده های بی سامان و لجام گسیخته در مقابل ساختار سنتی خانواده
- ترویج و عادی جلوه دادن خیانت زن به همسرر و البته شوهر به زن
- بی اهمیت جلوه دادن احترام به والدین
- عادی جلوه دادن رابطه جنسی دختر و پسر قبل از ازدواج تا حد باردار شدن دختر خانواده
- هویت زدایی از مفهوم خانواده به عنوان کوچکترین واحد اجتماعی مستقل و مؤثر
- عادی جلوه دادن سقط جنین برای دختران قبل از ازدواج به عنوان راه حلی طبیعی برای رفع دلهره های احتمالی در روابط جنسی دختر و پسر
- تعصب زدایی از کانون خانواده و ترویج بی تفاوتی نسبت به حریم خانواده
- ترویج مفهوم زندگی با دیگران به جای ازدواج ( جالب است بدانیم این مفهوم سالهاست در برخی تولیدات روتین تلویزیونی خودمان هم تبلیغ می شود.)
- ترویج فمینیسم و کم رنگ کردن نقش مرد در جامعه در حد کسی که تنها جهت رفع نیازهای جنسی زن خلق شده است!
- مخدوش نمودن رابطه فرزندان پسر و دختر در خانواده
- افزایش تأثیر پذیری جنسی و خشونت در جوانان و نوجوانان بخصوص از طریق پخش موزیک ویدئوهای خاص
- پی ریزی و ایجاد آمادگی ذهنی تفکر شیطان پرستی در نوجوانان و جوانان

کسی که دنبال پول می‌‌رود تا خودش را بی‌‌نیاز کند، بی‌‌شعور است؛ کسی که حسد می‌‌ورزد، بی شعور است؛ عقلش کم دارد؛ کسی که ضربه به دینش می‌‌زند، آن هم از نظر عقلی کم دارد.

مرحوم آیت‌الله مجتبی تهرانی در نقل یک حدیث می‌فرمایند:

روی عن موسی بن جعفر (علیهماالسلام) قال:« مَنْ اَرَادَ الْغِنَى بِلَا مَالٍ وَ رَاحَةَ الْقَلْبِ مِنَ الْحَسَدِ وَ السَّلَامَةَ فِی الدِّینِ فَلْیَتَضَرَّعْ إِلَى اللَّهِ فِی مَسْاَلَتِهِ بِاَنْ یُكْمِلَ عَقْلَهُ».

دو نوع غنا وجود دارد:

روایتی از موسی بن جعفر (ع) منقول است که حضرت فرمودند: هرکس بخواهد غنی شود امّا بدون مال؛ در باب غنا این‌‌طور است که دو نوع غنا داریم: یک: غنای بالمال، دو: غنای عن المال؛که در مورد دومی اینجا جایش نیست و آنچه مردم دنبالش هستند، غنای بالمال است؛ یعنی چه؟

یعنی می‌‌خواهند با پول، برای خودشان آرامش روانی درست کنند؛ خیال می‌‌کنند پول هرچه افزوده شود، آرامش روانی برایشان پیدا می‌‌شود و حال اینکه اشتباه می کنند؛ اتّفاقاً یک غنای عن المال داریم، یعنی روح، احساس بی نیازی می‌‌کند؛ چون غنا، بی نیازی است؛ مردم دنبال این هستند که با پول خودشان را بی‌‌نیاز کنند و حال این‌‌که اشتباه می‌‌کنند؛ بی نیازی امر روانی است.

چه کنیم که احساس بی نیازی کنیم؟…

ادامه »

امام على عليه السلام : ألا و إنَّ هذا اليَومَ يَومٌ جَعَلَهُ اللّه ُ لَكُم عِيدا و جَعَلَكُم لَهُ أهلاً ، فَاذكُرُوا اللّه َ يَذكُركُم وَ ادْعُوهُ يَستَجِب لَكُم ؛

امام على عليه السلام:

امروز روزى است كه خداوند آن را براى شما عيد قرار داد و شما را نيز شايسته آن ساخت؛ پس به ياد خدا باشيد تا او نيز به ياد شما باشد و او را بخوانيد تا خواسته هايتان را اجابت كند.

خداحاظ ای رمضان ز زشتی ها پشیمانم الهی / نبخشد جز تو عصیانم الهی / امید جز پناه تو ندارم / دعایی جز نگاه تو ندارم / خداحاظ ای رمضان ، خداحاظ ای رمضان / گنه کارم ولی بی

غم نباشم / نمک پرورده آل عبایم / ستایش می کنم زیبندگان را / خطاکارم ولی اهل ثنایم / خداحاظ ای رمضان ، خداحاظ ای رمضان / خدا را شکر بیمار خدایم / نه بی دردم که من درد

آشنایم / دلم زخمی است و صاحبخانه غم / خوشم با غم که نزدیک خدایم / خداحاظ ای رمضان ، خداحاظ ای رمضان / ببین هستم دخیل گهواره مرید اضغر زیبا لغایم / به ولله حسین را

دوست دارم / بیا بانگه به صحرای بلایم / بیا بانگه به صحرای بلایم / خداحافظ ای رمضان، خداحافظ ای رمضان / نمیدانم چه باید كرد یا رب / مگر انباب و گردد رهنمایم / اگر امشب مرا

بخشیدی ای دوست / به فردا همنشین باید حا عتایم / خداحافظ ای رمضان، خدا حافظ ای رمضان

حضرت علی(ع) در آخرین لحظه های زندگی خویش به فرزندانش این گونه سفارش کرد: «شما را به پرهیزکاری و ترس از خدا وصیت می کنم؛ دنیاپرست نباشید، گرچه دنیا به سراغ شما آید. از آنچه از امور دنیا از دستتان می رود، افسوس نخورید. حق بگویید و برای پاداش الهی کار کنید. دشمن ظالم و یار مظلوم باشید. تقوا و نظم در امور را رعایت کنید. میان افراد خود را اصلاح کنید که من از جدتان رسول خدا(ص) شنیدم که فرمود: «اصلاح میان مردم از نماز و روزه شما برتر است.» خدا را، خدا را، در مورد یتیمان! نکند آنها گاهی سیر و گاهی گرسنه بمانند! نکند آنها بر اثر رسیدگی نکردن از بین بروند. خدا را، خدا را، درباره همسایگانتان! که با آنها خوش رفتاری کنید؛ چراکه آنها مورد سفارش پیامبر اکرم(ص) هستند. آن حضرت همواره به همسایگان سفارش می کرد، چنان که ما گمان کردیم به زودی سهمیه ای را در مورد ارث بردن همسایه از همسایه قرار خواهد داد. خدا را، خدا را، در مورد قرآن! نکند دیگران از عمل به قرآن از شما پیشی گیرند. خدا را، خدا را، در مورد نماز! چراکه نماز ستون دین است. خدا را، خدا را، در مورد خانه پروردگارتان! تا آن هنگام که هستید، آن را خالی نگذارید که اگر خالی گذارده شود، مهلت داده نمی شوید. خدا را، خدا را، در مورد جهاد با اموال و جان ها و زبان های خود در راه خدا! بر شما لازم است که پیوندهای دوستی میان خود را محکم کنید و بذل و بخشش را فراموش نکنید و از قهر کردن و قطع رابطه میان خود برحذر باشید. امر به معروف و نهی از منکر را ترک نکنید که در صورت ترک، اشرار بر شما مسلط می شوند، در این صورت، هر چه دعا کنید، به استجابت نمی رسد».

حضرت علی(ع) درباره ضاربِ خود، ابن ملجم (لعنت الله علیه) نیز چنین سفارش کرد: «اگر از دنیا رفتم، یک ضربت به او بزنید تا ضربتی در برابر ضربتی باشد. او را مثله نکنید که من از رسول خدا(ص) شنیدم که فرمود: از مثله کردن بپرهیزید، گرچه نسبت به سگ گزنده باشد»(نهج البلاغه/نامه47)