كلام رهبر انقلاب در عظمت دعاي عرفه و دعاي امام سجاد عليه السلام در اين روز: شخصيت درخشان و بزرگوار امام حسين عليه‌السّلام دو وجهه دارد: يك وجهه، همان وجهه جهاد و شهادت و توفانى است كه در تاريخ به راه انداخته و همچنان هم اين توفان با همه بركاتى كه دارد، برپا خواهد بود؛ كه شما با آن آشنا هستيد. يك بعد ديگر، بعد معنوى و عرفانى است كه بخصوص در دعاى عرفه به شكل عجيبى نمايان است. ما مثل دعاى عرفخ كمتر دعايى را داريم كه سوز و گداز و نظم عجيب و توسّل به ذيل عنايت حضرت حق متعال بر فانى ديدن خود در مقابل ذات مقدّس ربوبى در آن باشد؛ دعاى خيلى عجيبى است.

دعاى ديگرى(صحيفه سجّاديه، دعاى 47) مربوط به روز عرفه در صحيفه سجاديه هست، كه از فرزند اين بزرگوار است. من يك وقت اين دو دعا را با هم مقايسه مى‌كردم؛ اوّل دعاى امام حسين را مى‌خواندم، بعد دعاى صحيفه سجّاديه را. مكرّر به نظر من اين طور رسيده است كه دعاى حضرت سجّاد، مثل شرح دعاى عرفه است. آن، متن است؛ اين، شرح است. آن، اصل است؛ اين، فرع است. دعاى عرفه، دعاى عجيبى است. شما عين همين روحيه را در خطابى كه حضرت در مجمع بزرگان زمان خود - بزرگان اسلام و بازماندگان تابعين و امثال اينها - در منى‌ ايراد كردند، مشاهده مى‌كنيد. ظاهراً هم متعلّق به همان سال آخر يا سال ديگرى است - من الان درست در ذهنم نيست - كه آن هم در تاريخ و در كتب حديث ثبت است.

به قضيه عاشورا و كربلا برمى‌گرديم. مى‌بينيم اين‌جا هم با اين‌كه ميدان حماسه و جنگ است، اما از لحظه اوّل تا لحظه آخرى كه نقل شده است كه حضرت صورت مباركش را روى خاكهاى گرم كربلا گذاشت و عرض كرد: «الهى رضاً بقضائك و تسليماً لأمرك»، با ذكر و تضرع و ياد و توسّل همراه است. از وقت خروج از مكه كه فرمود: «من كان فينا باذلاً مهجته موطناً على لقاءاللَّه نفسه فليرحل معنا»، با دعا و توسل و وعده لقاى الهى و همان روحيه دعاى عرفه شروع مى‌شود، تا گودال قتلگاه و «رضاً بقضائكِ» لحظه آخر. يعنى خود ماجراى عاشورا هم يك ماجراى عرفانى است. جنگ است، كشتن و كشته شدن است، حماسه است - و حماسه‌هاى عاشورا، فصل فوق‌العاده درخشانى است - اما وقتى شما به بافت اصلى اين حادثه حماسى نگاه مى‌كنيد، مى‌بينيد كه عرفان هست، معنويّت هست، تضرّع و روح دعاى عرفه هست. پس، آن وجه ديگر شخصيت امام حسين عليه‌السّلام هم بايد به عظمت اين وجه جهاد و شهادت و با همان اوج و عروج، مورد توجه قرار گيرد.

(بيانات در ديدار جمعی از پاسداران ۱۳۷۶/۰۹/۱۳)

دیگر زمین هیچ وقت چنین مجلس ذکری به خود نخواهد دید
و آسمان هیچ وقت چنین مناجاتی نخواهد شنید
حتی وقتی که آقا بیاید…

تو دعا بخوانی و زینب گریه کند
دو امام معصوم ، عباس، علی اکبر؛ قاسم ، عبدالله…با تو زمزمه کنند

رباب، دخترش را کنار دست نشانده باشد و شیرخواره اش را در آغوش کشیده باشد و
هم نوای تو اشک بریزد….
دیگر هیچ وقت هیچ وقت تکرار نمی شود…

گفتی:الحمد لله الذی لیس لقضائه دافع

خدایا!
من با پای خودم آمده ام که ذبح عظیم تو باشم ،نکند بلاهای کربلا را از من دفع کنی…
می دانستی همه ی دارو ندار خدا تویی
می دانستی محبوب نازک دل تو دل این را ندارد که این بار به تیغ اجازه ی بریدن بدهد

گفتی: اشکو الیک غربتی

و بُعد داری

دلم برایت تنگ شده . به تنهائی ام رحم کن

شاید همان لحظه ها بود که مسلم را از پله های دارالاماره بالا می بردند….

گفتی: أسألک بنور وجهک الذی أشرقت له الارض و السموات   أن لا تمیتنی علی غضبک
و لا تنزل بی سخطک

به صورت خون گرفته ی خودم قسمت می دهم
حسین چه جوری برایت بمیرد تو راضی تر می شوی؟

لک العتبی
لک العتبی
حتی ترضی

کمر حسین شکسته باشد
از او راضی می شوی؟
پیشانی اش شکافته باشد
چه؟
بگذار تیر به قلبش بنشیند،  عیبی ندارد،  سنگبارانش کنند
اصلا شمر بیاید روی سینه اش بنشیند
فقط تو راضی باش
فقط تو راضی باش

گفتی: خدایا تو قبلا هم رفیق و دوست و خلیل و کلیم داشته ای
اما حساب حسین با همه ی اینها فرق می کند

یا مقیّض الرّکب لیوسف فی البلد القفر و مخرجه من الجُبّ و جاعله بعد العبودیّة ملکا
یا رادّه علی یعقوب بعد أن ابیضّت عیناه من الحزن فهو کظیم

یک وقت مرا از گودی قتلگاه بیرون نیاوری
بگذار گرگ های آل ابوسفیان …

و شاید این ها را می گفتی که زینب هم بشنود : یا رادّه علی یعقوب…

یا کاشف الضر و البلوی عن ایّوب

و ممسک یدی ابراهیم عن ذبح اسماعیل    بَعد کبر سنّه …

عاطفه ی تو که از ابراهیم کمتر نیست حسین!
از تو هم سنی گذشته

جوان تو کمتر از اسماعیل دلبری نمی داند
حتی طفل شیر خواره ات …
شاید این ها را گفتی که علی اکبر هم بشنود،که رباب هم…

یا من فلق البحر لبنی اسرائیل فأنجاهم…

و توی دلت می گفتی عباسم
این بار قرار نیست دریایی شکافته شود
و کسی راه باز کند …

گفتی: یا من دعَوتُه مریضا فشفانی و عریانا فکسانی و جائعا فأشبعنی
و عطشانا فأروانی

خدایا! تو زیاد به حسینت مهربانی کرده ای
زیاد گرسنگی و تشنگی اش را رفع کرده ای
این یک بار تشنگی حسینت را طاقت بیاور

حسین تو کسی نیست که کسی از پیش او دست خالی برگردد
بگذار این بار،پیراهنش را هم…

گفتی:فبأیّ شیء أستقبلک یا مولای
أ بسمعی؟ أم ببصری؟ ام بلسانی؟ أم بیدی؟ أم برجلی؟
ألیس کلها نعمک عندی و بکلّها عصیتک ؟

خدایا !
زبان حسین خشکیده باشد،چشم هایش سیاهی برود
همه جایش قطعه قطعه شده باشد،حسین را می بخشی؟

گفتی: اللهم إنّک یجیب المضطر و تکشف السّوء و تغیث الکروب و تشفی السقیم و تغنی الفقیر و تجبر الکسیر و ترحم الصغیر و تعین الکبیر و لیس دونک ظهیر و أنت العلی الکبیر المطلق المکبل الاسیر
یا رازق الطفل الصغیر    یا عصمة الخائف المستجیر

خدایا فقط یک چیز هست که حسین هم طاقت دیدنش را ندارد…
به بچه های کوچک حسین، وقتی از وحشت بین آتش ها می دوند
خودت رحم کن
زینب را خودت یاری کن،آخر آنها کسی را جز تو ندارند …

گفتی: یا اجود الاجودین و اکرم الاکرمین؛الیک اقبلنا موقنین؛ و لبیتک الحرام ءامّین قاصدین
فاعنّا علی مناسکنا؛ و اکمل لنا حجّنا

خدایا هنوز حج حسین تمام نشده؛   هنوز حسین قربانی هایش را نداده…
کمکش کن که…
راوی می گوید حسین به اینجا که رسید از چشم های زیبایش مثل دو مشک ، اشک سرازیر بود:

یا اسمع السامعین
هرچقدر دوست داری مناجات حسینت را گوش کن: یا ابصر الناظرین

سیر حسینت را تماشا کن!

یا رب یا رب یارب…
راوی می گوید حالا دیگر صدای گریه ی اهل بیت هم به آسمان بلند شده بود

فکر کن؛ با هرکدام از این صداهای گریه باید یک بار جدا عرفه خواند…

با صدای گریه ی عباس…
صدای گریه ی زینب …
صدای گریه ی رباب
صدای گریه ی قاسم …
صدای گریه ی عبدالله…
حتی صدای گریه ی علی اصغر…
راستی !
چقدر جای حر خالی بود…

منبع: وبلاگ حتی بیشتر

آیت ا…مجتهدی تهرانی با بیان روایتی از سوالات امام حسین(ع) از مرد مقروض اعرابی توکل به خدا و ویژگی های احسان را بیان می کند. توکل، تضمین الهی برای کسی است که همیشه‏ حامی و پشتیبان حق است و این موضوع مبحثی است که آیت ا…مجتهدی تهرانی در قالب روایتی آن را بیان می کند.

مرحوم آیت الله مجتهدی دراین خصوص به بیان روایتی از صدر اسلام می پردازد و می گوید: شخص عربی، بدهکاری زیادی داشت. نزد امام حسین (ع) رفت و عرض کرد که بدهکاری دارم، خواستم به کریمی مراجعه کنم و به همین دلیل خدمت شما آمدم.

حضرت فرمود؛ سه مسأله می پرسم؛ اگر یکی را جواب دادی، ثلث قرضت را می پردازم، اگر دو تا را جواب دهی دو ثلث آن را می دهم و اگر تمام آنها را پاسخ دهی، تمام قرضت را می پردازم.، مرد عرب شخص متواضعی بود پس گفت که آخر من پاسخ کسی چون تو را بدهم؟ که امام فرمود: جدم می فرمود؛ “الاحسان به قدر معرفة “اگر بفهمم چیزی بلدی قرضت را می دهم و بعد سؤال کرد: بهترین چیزها در عالم چیست؟، عرب گفت: بهترین چیزها ایمان به خداست و ایمان به رسول خدا و ایمان به شما خاندان اهل بیت علیهم السلام است.

حضرت، سوال دوم را این گونه پرسید که زینت انسان به چیست؟ مرد عرب گفت: زینت عالم به حلم، زینت ثروتمند به بخشندگی و زینت فقرا به صبر است.

حضرت فرمود که اگر اینها نباشند چه ؟ ومرد عرب گفت در این صورت باید باید آتشی از آسمان بیاید و اینها را از بین ببرد. عالمی که حلم ندارد، ثروتمندی که بخشش ندارد و فقیری که صبر ندارد، باید از بین بروند.

حضرت امام حسین (ع) فرمود: نجات از مهالک به چیست؟اگر میخواهی به خطر برنخوری چه باید کرد؟ عرب گفت: توکل به خدا.

امام حسین (ع) تمام قرض های آن شخص عرب را پرداخت کرد و یک انگشتر نیز از دستشان خارج کرده و دست مردم عرب کرد.

آیت الله مجتهدی در ادامه این حدیث بیان میفرمایند: این حدیث برای این بیان شد تا به خدا توکل کنیم.

رسیده ­اند صمیمانه مهر وماه به هم
دو چشم عاشقشان زل زده است- آه- به هم
چه شاکرند به درگاه عشق از اینکه
رسیده ­اند به پیوندِ دل­بخواه، به هم
به عشق می­اندیشند با دو دیدة تر
به راه راست، به دوریِّ از گناه، به هم
به اینکه عهد ببندند و سخت، دل بدهند
برای بودن تا انتهای راه، به هم
چه مؤمنانه خدا را به شکر می­خوانند
دو تا کبوتر معصوم با نگاه به هم
شب است اما روشن­تر از سپیده صبح
بدل شده است چه زیبا شب و پگاه به هم
گشوده شد در فردوس و رهسپار شدند
دو قلب پاک بهشتی به حجله ­گاه، به هم

سودابه مهیجى

کتاب شادی و شادکامی از دیدگاه اسلام درآمدی بر شادی از دیدگاه اسلام با رویکرد روانشناسی مثبت‌گرا است تا جایگاه فرح و سرور از دیدگاه اسلام و اثر آنها بر شادکامی و نیز عوامل آنها روشن شود.
گروه روانشناسی اسلامی دارالحدیث بر اساس رسالت خود(تبیین روانشناختی آموزه‌های اسلامی) در صدد است که معارف روانشناختی متون دینی (قرآن و حدیث) را بدون کپی‌برداری از تحقیقات روانشناختی استخراج کرده و به جامعه علمی عرضه کند.
این سؤال همیشه پیش روی ماست که چه چیز می‌تواند زندگی را غرق در شادی کند؟ آیا تحصیلات عالی به این امر کمک می‌کند؟ آیا ثروت گره کور این مشکل را باز می‌کند؟
آیا موقعیت اجتماعی و مسائلی مانند این می‌توانند موجبات شادی را فراهم آورند؟ و در نهایت آیا هر آنچه سبب شادی شود پیامدهای صرفا مثبت دارد یا برخی شادی‌ها پیامدهای منفی نیز دارند؟ اینها سؤالاتی است که تلاش می‌شود با رویکردی دینی در این کتاب پاسخ داده شود.
در بخش نخست این کتاب موضوع شادی در آموزه‌های قرآنی و روایی پیگیری می‌شود و در بخش دوم آن موضوع نشاط با تکیه بر آیات و روایات مورد بحث و بررسی قرار می‌گیرد.
شادی از نگاه آیات و احادیث، نشاط از نگاه آیات و احادیث، واژه‌پژوهی، ماهیت شادی، پایداری شادی، منابع شادی، موانع شادی، روابط اجتماعی، تغذیه، سیاحت و تفریح، دانش و تحصیلات، شادی‌بخشی به دیگران، ناسپاسی و قدرنشناسی، مفهوم‌شناسی، نسبت‌سنجی، نشاط از منظر روانشناسان، رابطه کسل و چند مفهوم دیگر، عوامل سستی و پیامدهای سستی از جمله موضوعات مطرح شده در این کتاب است.
کتاب شادی و شادکامی از دیدگاه اسلام توسط سید مهدی خطیب زیر نظر حجت‌الاسلام عباس پسندیده پژوهشی از گروه روانشناسی اسلامی پژوهشکده اخلاق و علوم رفتاری دارالحدیث در ۱۵۰ صفحه تألیف شده و از سوی انتشارات دارالحدیث منتشر شد. متن كتاب حاضر در كتابخانه سايت دارالحديث موجود است.