قال الامام علی بن الحسین علیه السلام :

فَاَمّا حَقُّ اللّه‏ِ الاَْكْبَرُ فَاِنَّكَ تَعْبُدُهُ لا تُشْرِكُ بِهِ شَیْئا فَاِذا فَعَلْتَ ذلِكَ باِخْلاصٍ
جَعَلَ لَكَ عَلى نَفْسِهِ اَنْ یَكْفیَكَ اَمْرَ الدُّنْیا وَ الآْخِرَةِ وَ یَحْفَظَ لَكَ ما تُحِبُّ مِنْها

امام علی بن الحسین علیه السلام فرموده اند:

حق بزرگ‏تر خداوند این است كه او را بپرستى و چیزى را با او شریك نسازى،
كه اگر خالصانه چنین كنى، خداوند كار دنیا و آخرتت را كفایت مى ‏كند
و آنچه را دوست دارى برایت نگه مى‏ دارد.

تحف العقول، ص 256

دانلود مداحی«حکایت عشق» با صدای محمود کریمی و میرداماد

خونابه های لبتو می شورم با اشکام بابا
خاکسترهای سرتو می گیرم با دستام بابا
خدا نگه داره عمه رو, اگه نبود می مردم, می مردم
سپر برای تنم می شد وقتی کتک می خوردم, می خوردم

باشه, بذار چشام تو غربت بباره
باشه, بذار بگن که بابا نداره

کجایی بابا؟ شده نماز من شکسته
کجایی بابا؟ شده قیام من نشسته
کجایی بابا؟ بیا ببین تیمم به روی خاک صورتت با دست بسته

ای بابا, حکایتی شده مویم
ای بابا, شکستگی ابرویم
ای بابا, ببین کبوده بازویم

باشه, کوچه به کوچه روی نیزه ها رفتی
خونه ی ما نیومدی
باشه, کنج تنور و طشت طلا رفتی
خونه ی ما نیومدی

کجایی بابا؟ عزا گرفته دختر تو
می خونه روضه خودش برای خواهر تو
تو بازار شام دیدم که می فروشن یه گوشوارم رو با انگشتر تو

ای بابا, ببین دیگه زمین گیرم
ای بابا, سه سالمه ولی پیرم
ای بابا, شبیه زهرا می میرم

دانلود نرم افزار«زیارت عاشورا»

کاری از گروه اینترنتی اسک دین

السلام علیک یا أباعبدالله

و علی الرواح التی حلّت بفنائک

وقتی ابوالفضل علیه‌السلام از برادر و امامش حضرت حسین علیه‌السلام اجازه میدان خواست. امام علیه‌السلام به سختى گریست به گونه‏‌اى که محاسن شریفش از اشک دیدگانش‏‌، تر شد، و فرمود: «یا أَخی کُنْتَ الْعَلامَةَ مِنْ عَسْکَری وَ مُجْمِعَ عَدَدِنا، فَإِذا أَنْتَ غَدَوْتَ یَؤُلُ جَمْعُنا إِلَى الشِّتاتِ، وَ عِمارَتُنا تَنْبَعِثُ إِلَى الْخَرابِ»

برادر جان! تو نشانه (شکوه و عظمت و) برپایى سپاه من و محور پیوستگى نفرات ما هستى. اگر تو بروى (و شهید شوى)، جمعیّت ما پراکنده، و ویران مى‌‌‏شود. (بحارالانوار علامه مجلسی، ج 45 ص 41)

همچنین نقل شده است: هنگامى که عباس علیه‌السلام شهید شد امام حسین علیه‌السلام فرمود: «الْانَ إِنْکَسَرَ ظَهْری وَقَلَّتْ حِیلَتی» اینک کمرم شکست و راه چاره بر من محدود شد.

آنگاه گریست و این اشعار را خواند:

تَعَدَّیْتُمْ یا شَرَّ قَوْمٍ بِبَغْیِکُمْ / وَ خالَفْتُمْ دینَ النَّبِىِّ مُحَمَّدٍ

أَما کانَ خَیْرُ الرُّسُلِ أوْصاکُمْ بِنا / أَما نَحْنُ مِنْ نَجْلِ النَّبِىِّ المُسَدَّدِ

أما کانَتِ الزَّهْراءُ أُمّی دُونَکُمْ / أما کانَ مِنْ خَیْرِ الْبَرِیَّةِ أحْمَدَ

لُعِنْتُمْ وَ أُخْزیتُمْ بِما قَدْ جَنَیْتُمْ / فسَوْفَ تَلاقُوا حَرَّ نارٍ تُوَقَّدُ

اى بدترین مردم! با ستمکارى خویش بر ما تعدّى کردید، و با آیین پیامبر خدا محمّد صلى الله علیه و آله مخالفت ورزیدید.

آیا بهترین پیامبر، سفارش ما را به شما نکرده بود؟ آیا ما از نسل پیامبر راستین نیستیم؟

آیا جز این است که حضرت زهرا علیهاالسلام مادر من است نه شما؟ آیا او از نسل بهترین انسان‌‏ها نبود؟

به سبب جنایتى که مرتکب شدید ملعون و خوار گشتید، و به زودى گرفتار آتش شعله‏‌ور الهى خواهید شد. (مناقب ابن شهر آشوب، ج 4 ص 117 ؛ بحارالانوار، ج 45 ص 40 ؛ عاشورا ریشه‌ها، انگیزه‌ها، رویدادها، پیامدها، ص 493)

ای بر لب تو زمزمۀ ماه محرّم
بنهاده سر از شوق به درگاه محرّم
از حنجر گلگون شهیدان خدایی است
پیغام تو را: گم نکنی راه محـرّم
بر گنبد افلاک ملک برد و برافراشت
پرچم ز کف قائد خونخواه محرّم
با فوج ملک همدل و همراه و هم آواز
شد خیل عزادار دل آگاه محــرّم
این قافله در قافله آتشکده دل هاست
افروخته از غصّۀ جانکاه محرّم
در خشک و تر عالم و آدم زند آتش
گر شعله کشد از سر نی آه محرّم
جز غنچۀ لب های علی اصغر گلپوش
بر خنده نشد باز لبی گاه محرّم
ما خیل گدایان سر کوی حسینیم
باشد نظر لطف کند شاه محرّم