میلاد با سعادت بقیه الله الاعظم، حضرت مهدی موعود (عج) تبریک و تهنیت باد.

مراسم احیاء نیمه شعبان با حضور حجت الاسلام والمسلمین حاج آقا راحلي مدیر محترم حوزه خواهران آذربایجان غربی ، سرکار خانم پورحيدرمدیر محترم حوزه علمیه الزهرا سلام الله علیها، طلاب ودانش آموختگان و خانواده های طلاب در حوزه علمیه الزهرا س ارومیه برگزار شد .

ادامه »

پیام تسلیت حجت الاسلام سید ابراهیم رئیسی بمناسبت حادثه تلخ معدن آزادشهر و درگذشت جانگداز گروهی از کارگران معدن

بسم الله الرحمن الرحیم

*حادثه دردناک و تأسف‌بار ریزش معدن در آزادشهر گلستان، ساعات و لحظات سخت و نگران‌کننده‌ای را برای خانواده‌های جان‌باختگان و مفقودان و یکایک هموطنان‌مان ایجاد کرده است.

*جمعی از سخت‌کوش‌ترین فرزندان ملت جان خود را در راه کار و خدمت از دست دادند و جمعی دیگر در اعماق زمین حبس شده‌اند و سرنوشت آنان نامعلوم است.

*کار در معدن از سویی سخت‌‌ترین شغل، و از سوی دیگر، از مفیدترین مشاغل برای کشور و ملت است؛ اگر نبودند این فداکاران سخت‌کوش و صبور، منابع معدنی در زیر زمین می‌ماند و نفع این ثروت عظیم و خدادادی به کشور و مردم نمی‌رسید.

*اینجانب با تأثر فراوان از جان‌باختن جمعی از فرزندان برومند ملت و عرض تسلیت به خانواده‌های داغدار این عزیزان و همه مردم ایران، و همچنین آرزوی بهبودی و عافیت برای مصدومان، امیدوارم با تلاش بی‌وقفه دستگاههای مسئول، به زودی سرنوشت مفقودان حادثه معلوم شود.

*سیدابراهیم رئیسی

ایسنا

یکی از زیباترین و با ارزش ترین حرفه و مشاغل دنیا حرفه ی معلمی است، البته معلمی کاری بالاتر از یک حرفه و شغل است؛ چه بهتر که بگوییم معلمی یک نوع عشق است، چرا که کار و تلاش یک معلم چیزی جز عشق به شاگرد نیست. یک معلم با حِس نوع دوستی، سعی دارد مُتربی خود را به گونه ای آموزش دهد که در بهترین و بالاترین جایگاه علمی و اجتماعی قرار گیرد، البته این مطلب به معنای تأیید و تحسین فعالیت همه معلمان نیست؛ چرا که پاره ای افراد در این صنف به واسطه دارا نبودن شاخص های معلم خوب، ثمره ای جز گمراه کردن متربیان و شاگردان به دنبال ندارند.

جایگاه ممتاز معلم 

در آیین و مکتب اسلام، علم آموزی و معلمی از جایگاه ممتاز و منحصر به فردی برخوردار است. به جرأت می توان گفت که در هیچ مکتب و آیینی به اندازه اسلام به این موضوع اهمیت و بها داده نشده است. آیات و روایات فراوانی که در منابع اسلامی در خصوص تَعلِیم و تَعلُم وجود دارد به خوبی گواه بر این مطلب است. در خصوص ارزش و اهمیت حرفه ی شریف معلمی، همین بس که خدای متعال خود را به عنوان معلم انسان معرفی می کند: «اقْرَأْ وَ رَبُّكَ الْأَكْرَمُ، الَّذی عَلَّمَ بِالْقَلَمِ، عَلَّمَ الْإِنْسانَ ما لَمْ یَعْلَمْ.»[علق، آیات3-5]

بخشی از حقوق معلم بر شاگرد

در خصوص لزوم احترام به معلم و رعایت حقوق ایشان از امام سجاد (علیه السلام) این چنین نقل شده است: «حق معلم تو این است که وی را بزرگ شماری،حرمت مجلس وی را نگهداری، نیک به وی گوش سپاری، به وی روی کنی (در کلاس درس روبه روی او بنشینی)، صدایت را بر وی بلند نکنی، به کسی که از وی پرسیده، پاسخ نگویی تا خود او پاسخ دهد، در حضورش با کسی گفتگو نکنی، نزد او از کسی غیبت نکنی، از گفتار بد در باره ی او جلوگیری کنی، عیب هایش را بپوشانی، خوبی هایش را آشکار کنی…»[1]

در روایت دیگری نیز  در خصوص تکریم مقام معلم نقل شده است: «قُم عَن مَجلِسِکَ لِاَبیکَ وَ مُعَلِّمِکَ وَ اِن کُنتَ اَمیراً؛[2] به احترام پدر و معلمت از جای برخیز هرچند فرمان روا باشی.»

ادامه »

زیباتر از تو، چه کسی پروردگارش را ستوده؟ عاشقانه تر از تو، چه کسی دعا کردن می داند؟

خدا را سپاس که تو را آفرید تا ستایش و حمد خالق را از تو بیاموزیم. خدا را سپاس که تو را به دنیا هدیه داد تا زبان عاشقانه ترین شکرها را در کام تو بگذارد و بی بدیل ترین نیایش ها را از زبان تو به گوش عالمیان برساند. خداوند تو را برای خویش آفرید. برای آنکه روز و شب ستایشش کنی و پیراهن نیایش بر تن و پیشانی سجده گزار بر خاک، توحید را در زیباترین خلعت عبادت، پیش تمام چشم ها به تصویر درآوری.

آه ای روح عاشقانه دعا! ای شیرین زبان ستاینده! کاش فرصت آن باشد تا در تمام حاجت هایمان، به دعاهای مستجاب تو اقتدا کنیم. کاش بتوان پشت سر سجده های مستدام تو خداپرستی کرد. کاش شمّه ای از سجاده شبانگاه تو را برای خویش به امانت بگیریم و به بهشت وصل شویم.

ای مضمون یگانه پرستش! ای اشک بی پایان تهجّد! گویا تمام بغض های غریبانه علی و زهرا از حنجره معصوم تو سردرآورده اند. گویا تمام معرفت بی شباهت حسین در رگ های تو به جوش و خروش درآمده است. گریه های بی پایان علی و شب زنده داری های پیوسته فاطمه، اقیانوس عبادت تو را آفرید. تو فرزند مناجات عارفانه حیدری. فرزند بی خوابی های سجاده نشین کوثر. فرزند روزه های مداوم رسول. چگونه در این همه توحید تو حیران شویم؟ بعید نیست که فرزند عاشورا، زینت عبادت کنندگان عالم باشد. بعید نیست تو در آستین یکتاپرستی ات جز دست دعا نداشته باشی.

سجده، تضرع خاکساری ا ست که نامش را از نام تو گرفته. سجده آبرویش را مدیون توست… سجده به تو می بالد و هستی اش را از آن تو می داند، ای سجاد! که پیشانی موحدت، همه عمر آشنا به خاک بود و لب های زمزمه گرت یک نفس نیایش می سرود. سر از سجده های عاشقانه ات برندار که تداوم هستی به یمن این سجده هاست… که رحمت و لطف پروردگار بر کاینات به خاطر آبروی سجده های توست… سر از سجده برندار که خداوند، سجده هایت را سخت دوست می دارد.

صدایت را می شنوم. از دانه دانه هر تسبیح، از تار و پود هر چه سجاده، از خمیدگی قامت هرچه محراب، از خاک هر سجده گاه، صدای تو را می شنوم. هرجا دست دعایی به سوی آسمان بلند می شود، هرگاه آرزومند بی قراری پروردگارش را صدا می زند، این تویی که شنیده می شوی. تویی که کلمات دعا را بر لب ها تلقین می کنی. تویی که زیباترین خواهش ها را در هیئت حرفی قشنگ در دهان ها می گذاری و آن گاه خودت برای این دعاهای عاجزانه، آمین می گویی. صدای تو را می شنوم: «خداوندا تو حتی بر آنان که از تو درخواست نمی کنند و با خداوندی ات به جدل برمی خیزد نعمت می بخشی. پس چگونه بر من عطا نکنی. منی که سائل درگاه توام و یقین دارم که تو خالق و خداوند عالمی».[دعای ابوحمزه ثمالی]

منبع:سایت حوزه

اشکِ زنجیر به حال بدنم می ریزد
گریه بر بی کسی زخم تنم می ریزد

آسمان راه گلوی قفسم را بسته
عرق بال من از پیرهنم می ریزد

روی شلاق به من وا شده و می خندد
آب مجروح ز زخم دهنم می ریزد

چارده سال شد از شهر مدینه دورم
آهم از غربت و آل حسنم می ریزد

چوب با پای شکسته سر دعوا دارد
سنگ، زیر قدم پا شدنم می ریزد

هر یک از هفت کفن پشت سر تشییعم
لاله برکشته ی دور از وطنم می ریزد

***روح الله عیوضی***