چشم دل
سه چیز را با احتیاط برداریم:
قدم ،قلم،قسم
سه چیز را پاک نکهداریم:
جسم ،لباس،خیالا ت
سه چیز را بکار بگیریم:
عقل ،همت،صبر
از سه چیز پرهیز کنیم:
گناه ،افسوس،فریاد
سه چیز را آلوده نکنیم:
قلب ،زبان،چشم
اما سه چیز را هیچ وقت فراموش نکنیم:
خدا ،مرگ،دوست با معرفت.
مولای مهر
دیدند دشمنان که در این خطه لاف نیست.
شمشیردوستان علی در غلاف نیست.
در این قبیله نخل تناور همیشه هست.
مقداد هست مالک اشتر همیشه هست.
اینجا که کوفه نیست خوارج علم شوند
سلمان نمرده است، اباذر همیشه هست.
صف بسته اند این همه سردارها بشوق،یعنی برای پیشکشت سر همیشه هست.
روشن ترین روایت عمار میشویم.
در عشق سید علی همه تمار میشویم.
صلی الله علیک یا ابا عبد الله الحسین(علیه السلام)
السلام علیک یا ابا عبد الله الحسین (علیه السلام)
کاروان می آید از شهر دمشق.
بر سر خاک شه سلطان عشق .
کاروان با خود رباب آورده است .
بهر اصغر شیر و آب آورده است.
کاروان آمد ولی اکبر نداشت.
ام لیلا شبه پیغمبر نداشت.
کاروان آمد ولی شاهی نبود.
بر بنی هاشم دگر ماهی نبود.
اربعین حسینی بر ساحت مقدس امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) و عاشقان و شیفتگان اهل بیت (علیهم السلام ) تسلیت باد.
سجاياي اخلاقي آيت‌الله‌العظمي مرعشي نجفي
در گذر تاريخ اسلام،پيوسته عالماني متعهد براي حفظ و گسترش ارزش‌‌هاي ديني و اسلامي به پا خاسته‌‌اند وبا بيان، تفکر، استدلال و استناد، معارف معنوي و کرامت‌هاي انساني را معرفيکرده‌اند.
حضرت آيت‌الله مرعشي‌نجفي از جمله وارستگان فرزانه‌اي است که علم و عمل را به هم آميخت و کارنامه درخشاني از نشر آموزه‌هاي ديني و تعالي اخلاقي انساني را به نمايش گذاشت.
راز بلاها و گرفتاری ها
فلسفه و حكمت وقوع بلاها ومشكلات و مصائب از جانب خداوند براى مؤمنين چيست؟
پاسخ: براى روشن شدن حقيقت امر، استفاده از آيات و روايات و سخن بزرگان، پاسخ را در چند بخش بيان مى نمائيم:
الف)برخى بلاها و مصائب آثار و نتيجه اعمال خود انسان هاست، از اين رو نسبت به برخى مؤمنين مى توان گفت؛ آن ها خود باعث فرو فرستادن بلا از جانب خداوند هستند، یعنی در طول زندگى لغزش هايى از آن ها سر مى زند كه مستوجب تنبيه است و خداوند به خاطر ايمان اين اشخاص عذاب آن ها را در قالب بلا در اين دنيا فرو مى فرستد و عذاب آن ها را به آخرت محوّل نمى كند و به اين وسيله آن ها را از آلودگى پاك كرده و آماده متنعّم شدن از نعمت هاى اخروى مى گرداند. در حديثى از امام صادق(ع) نقل شده كه فرمودند: «انّ العبد اذا كثرت ذنوبه و لم يكن عنده من العمل ما يكفرها ابتلأه بالحزن ليكفرها;[1] هنگامى كه بنده اى گناهانش افزون شود و اعمالى كه آن را جبران كند نداشته باشد، خداوند او را گرفتار اندوه مى كند تا گناهانش را پاك كند.»
